×
Sanki doğa, Aykut Barka’yı uğurladı!
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
Barka’nın toprağa verileceği günün sabahında Afyon’da meydana gelen deprem haberiyle gözlerimi açtığımda doğrusu fazla şaşırmadım. Sonra neden çok doğalmış gibi bir duygu içinde olduğumu düşündüm.
Nedeni belliydi. Deprem denildiği zaman ilk akla gelen isimlerden biriydi Aykut Barka ve hayatını deprem incelemelerine adamıştı.
Toprak onu tanıyordu. Yıllardır toprak altının derinliklerini incelemiş, fay hatlarının izini sürerek depremle bütünleşmişti. O toprağın çocuğuydu. Türkiye’nin yetiştirdiği çok değerli bir bilim adamıydı ve hayatını adadığı toprak, son yolculuğunda sanki onu uğurluyordu.
Sonra Işıkara televizyonda gözüktü. Afyon’da meydana gelen depremi açıkladı. Yaklaşık 55 yılda bir 6 şiddetinde bu bölgede depremler olurmuş ve şimdi meydana gelen deprem de bunlardan biriymiş. Endişe edilecek bir durum yokmuş.
Zaten deprem olacak diye endişe etmiyoruz. Sadece korkuyoruz. Korkmakta çok haklıyız. Çünkü deprem bölgesinde yaşadığımız halde, kurduğumuz kentler depreme göre tasarlanmamış. Korkuyoruz, çünkü meydana gelen her sarsıntıyla bilincimiz uyanıyor ve aklımıza gelen düşünceler bizi perişan ediyor.
Aykut Barka, uyanan bilincimizin sembolüydü. Çok çalışıyordu, çünkü vakit giderek daralıyordu. Deprem koşullarına uygun olmayan kentlerde yaşayanların önlem alması için erken uyarı yöntemlerine ihtiyaç vardı. Hayatının son günlerinde böyle bir proje üzerinde yoğunlaşmıştı. Fakat ne yazık! Ömrü yetmedi.
Depremlerin sürpriz sarsıntıları gibi hayatı da sürprizlerle geçip gitti. Fakat, bugüne kadar yaptığı çalışmaları bizlere bırakarak gitti. Hayatını adadığı çalışmalar yaşamaya devam edecek. Öğrencileri ve bilgisini paylaştığı arkadaşları çalışmalarını sürdürmeye devam edecekler. Ve bizler de bu çalışmaları gönülden desteklemeye devam edeceğiz.
Aykut Barka’nın defnedileceği gün Afyon depreminin meydana gelmesi bir tesadüf olmasa gerek. Deprem üzerine yapılan çalışmaların daha da hızlı bir şekilde sürdürülmesi gerektiğinin bir işareti diyorum, Yasemin’ce...
Toprak onu tanıyordu. Yıllardır toprak altının derinliklerini incelemiş, fay hatlarının izini sürerek depremle bütünleşmişti. O toprağın çocuğuydu. Türkiye’nin yetiştirdiği çok değerli bir bilim adamıydı ve hayatını adadığı toprak, son yolculuğunda sanki onu uğurluyordu.
Sonra Işıkara televizyonda gözüktü. Afyon’da meydana gelen depremi açıkladı. Yaklaşık 55 yılda bir 6 şiddetinde bu bölgede depremler olurmuş ve şimdi meydana gelen deprem de bunlardan biriymiş. Endişe edilecek bir durum yokmuş.
Zaten deprem olacak diye endişe etmiyoruz. Sadece korkuyoruz. Korkmakta çok haklıyız. Çünkü deprem bölgesinde yaşadığımız halde, kurduğumuz kentler depreme göre tasarlanmamış. Korkuyoruz, çünkü meydana gelen her sarsıntıyla bilincimiz uyanıyor ve aklımıza gelen düşünceler bizi perişan ediyor.
Aykut Barka, uyanan bilincimizin sembolüydü. Çok çalışıyordu, çünkü vakit giderek daralıyordu. Deprem koşullarına uygun olmayan kentlerde yaşayanların önlem alması için erken uyarı yöntemlerine ihtiyaç vardı. Hayatının son günlerinde böyle bir proje üzerinde yoğunlaşmıştı. Fakat ne yazık! Ömrü yetmedi.
Depremlerin sürpriz sarsıntıları gibi hayatı da sürprizlerle geçip gitti. Fakat, bugüne kadar yaptığı çalışmaları bizlere bırakarak gitti. Hayatını adadığı çalışmalar yaşamaya devam edecek. Öğrencileri ve bilgisini paylaştığı arkadaşları çalışmalarını sürdürmeye devam edecekler. Ve bizler de bu çalışmaları gönülden desteklemeye devam edeceğiz.
Aykut Barka’nın defnedileceği gün Afyon depreminin meydana gelmesi bir tesadüf olmasa gerek. Deprem üzerine yapılan çalışmaların daha da hızlı bir şekilde sürdürülmesi gerektiğinin bir işareti diyorum, Yasemin’ce...
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
