Yaşasın anlatacak çok şey var!

Nisan coştu!

Çok şükür hep güzel ve iyi şeyler peşinde koşmak durumunda olduğum için, yemin ederim zerre şikayetçi değilim.

Farkındasınız siz de değil mi?

Eskiden bende bir şikayet etme durumu vardı. Üç haftada bir, kesin bir parlar, patlardım.

Yorgunluk koyardı bana.

Şimdi her an en sevdiğim şeyi yapıyorum. Yazıyorum, koşuyorum, proje kovalıyorum. Sürekli bir şey yaratmak için kafa yoruyorum.

Yorgunluktan zevk alıyorum. Yorulamıyorum ki! İnsan sevdiği şeylerin peşinde koşunca yorulamıyormuş meğer.

Acaba deliriyor muyum?

Yoo, ayol gerçekten gayet de iyi hissediyorum.

Çok şükür.

Annem bana baktı baktı ve “Sana bu koşular bir şey yaptı. İçmeden sarhoş gibisin. Bu kadar koşmaya insan böyle mi olur! Kızım sen uzaylısın” dedi ve rahatladı bence.

Schneider Electric Paris Maratonu’nda 42 kilometre 195 metre koştum. Kendi rekorumu kırdım. Enerjide sürdürülebilirlik neymiş kitabını yazarım şu enerjimle.

Finişe bayrağımızı açarak girdim! Lise arkadaşım Ali Onaner ve eşi Yasemin sağ olsun. “Bayraaak! Bayrağımı unutmuşum!” dediğim anda yetiştiler imdadıma.

Maratonun detaylarını yazıyorum, aman durun bekleyin ne olur! E kolay değil hem koş, hem video çek, hem twit at aynı anda, sonra gel herkes ayaklarını uzatmış dinlenirken sen har har devam et yazmaya, videoları montajlamaya.

Saat farkları da yardımcı değil ki! Yedi saatlik Paris-Dubai uçağı boyunca nefes almadan çalıştım yemin ederim. Amma video çekmişim kardeşim. E tabii 42 km!

Az değil yani. Bitemedi montajı gitti.

Uçak rötar yaptı bir de. İnemedi gitti, döndü durdu Dubai tepesinde. Oysa benim acelem vardı. Çocuklara yetişeceğim. İmkan olsa paraşütle atlayasım vardı, öyle daraldım. Neyse.

İn uçaktan, koş eve. Üç saat uyu, fırla. Haydi çocuklar uyansınlar diye gürültü yaparak bekle.

İki toplantı var yetişmek gereken bir de. Toplantıları yap. Geri dön eve.

Çocukları iki gıdım daha kokla. Anlatsınlar neler olmuş anne-baba yokken. Heyecanla dinle. Sen de anlat. Heyecanla, yine.

Kirliler yıkansın bu arada. Acilen kurusunlar. Ütülensinler. Galatasaray için coş.

Bu arada paytak yürüyorum tabii. Bacaklar maratonzede. Doğal pek tabii. Bugün yarın geçer. Haydi hoppa acilen yeniden bavul hazırla.

Ama ne bavul kardeşim!

İçinde İznik ultra maraton zorunlu malzemelerinden yanımda olması gereken besin maddelerine; televizyon çekimi için bir şeylerden kitabımın söyleşisine getireceklerime kadar neler yok ki, Karışık Kuruşuk Şeyler işte! Şu an bir tek çocuklarımdan yine ayrı kalmak feci koyuyor bana...

Seviyorum sıpaları delice!

Yonca “kırmızı burun”

Haberler

1. Yarın, sabah saat 9:15 gibi, Habertürk’te Simge Fıstıkoğlu’nun konuğuyum. Daldan dala konuşurum artık.�

2. Pazar günü de aynı saatlerde, CNN Türk’te Pınar Esen’deyim. Erkenden keyifli bir sohbete bekleriz efenim.

3. Pazartesi ise çok sevdiğim bir şey gerçek oluyor. Yasemin Sungur’la “Kitap ile sohbet” konuğuyum. Hem kitabım “Karışık Kuruşuk Şeyler”den konuşmak, hem de adı üstünde tam ben gibi “Karışık kuruşuk bir söyleşi” yapmak için herkesi bekliyoruz. Saat 13:30-15:30 arası buluşuyoruz. Nerede mi? Gelişen Düşünceler Kulübü’nde. Ne güzel bir buluşma yeri ismi değil mi? Yeri Kadıköy’de.

Adresi de şöyle: Cemil Topuzlu Cad. İş Bankası Blokları F Blok Kat:1 Daire:2 Fenerbahçe

Rezervasyon için 0216 4496594’ü arayabilirsiniz.

Gelin, hep beraber mutlu ve umutlu başlarız haftaya.

4. Cem Adrian bu cumartesi akşamı Adana’da Pick Up’ta ve ben gidemiyorum. Benim için git-izle-dinle-söyle ve avuçlar patlayana kadar alkışla Adana! Kalbim orada!

5. Ay bir şey daha vardı, yazacaktım; ama uçağım kalkıyor... vınnn...

Uçtu uçtu bu Yonca!

Yonca “arkası yarın”