Hayalime dokun!

- Kendimi daha değerli ve önemli hissetmek istiyorum!

- Anne oldum, işi bıraktım ama evden çalışmak istiyorum, ne yapabilirim?

- Yıllar önce iyi bir üniversiteden mezun oldum ama hiç çalışmadım, şimdi iş hayatına başlamaya korkuyorum!

- İş arıyorum, bulamıyorum, acaba yanlış bir şey mi yapıyorum?

- İşyerinde hep kendi işimi yaptığımı hayal ediyorum, ama nasıl yapacağımı bilmiyorum!

Siz de kendinize bu soruları sürekli soran kadınlardan mısınız? Delirecek gibi mi oluyorsunuz cevapları bulamadıkça?

Hayalleriniz var, ama onları düşünmeye bile çekiniyor musunuz?

Neresinden tutacağınızı, nasıl o ilk adımı atacağınızı bilemiyor musunuz? E tamam o zaman, size bu konuda yardım etmeye hazır bir ekip var: Sınır Tanımayan Ebeveynler Topluluğu Derneği (STET). STET ve Şişli Belediyesi Sıcak Eller Derneği’nin ortaklaşa düzenlediği “HAYALİME DOKUN”-Pozitif Kadın Zirvesi, 9 Ekim’de Şişli Derviş Eroğlu Kültür Merkezi’nde gerçekleştirilecek.

Gelir ve eğitim seviyesi ne olursa olsun, kadınların hayattan beklentilerine, hayallerine yönelik farkındalık için ne gerekiyorsa tartışmayı, bir yol haritası çıkarmalarına yardımcı olmayı amaçlıyorlar.

Yukarıdaki sorularla kafayı bozmuş, okuma yazması olan 18 yaş üstü her kadına açık olan seminer için başvurular banu@stetdernek.org adresinden yapılıyor.

Kontenjan sınırı olduğundan mutlaka kayıt yaptırılması gerekli.

Zirve, 10:00 -17:00 saatleri arasında STET’ten Ayşe Tolga’nın moderatörlüğünde profesyonel koç ve eğitimciler Banu Tozluyurt ve Işık Taçoğlu tarafından interaktif olarak gerçekleştirilecek. Üşenmeyin, kaydolun ve gidin. Hadi...

Yonca “destek”

Karı-koca, zeytin ve rakı

Likya’yı bitirdim.

Kitabım çıktı. Bütün bunları yaparken ve bütün bunlar olurken, tek bir saplantılı düşüncem vardı. Her adımımda hayalini kurdum.

Soluğu Yalıkavak’ta almak ve zeytinlerimizi toplamak!

Kendimi zeytinlerime kavuşturasım vardı.

Atladım gittim. Kavuştum.

Bahçeme, Yalıkavak’taki cennetime kavuştum hafta sonu.

Karı-koca buluştuk. İlk defa bu mevsimde evimize geldik, beraber. Bunca sene neden yapmadık bilmiyorum. Zeytinler sağ olsun, bizi buna mecbur ettiler. İyi ki varlar! Nasıl bir sessizlik, nasıl bir huzur, nasıl bir dipdiri hava anlatamam size.

Dümdüz ve sonsuz bir deniz. Sarı sıcak, masmavi gökyüzü, pembeye çalmış bir güneş... Minnacık bir tatlı esinti. Kediler yer edinmiş sedirimizi.

Aynı ağaçta siyah ve yeşil bir arada deliler gibi büyümüş zeytinlerimiz. Hani sanki kar taneleri yağmışçasına dallara düşmüş zeytinlerimizi karı-koca topladık.

Hayatımda bana bundan daha büyük keyif veren ne var, ömrümü bundan daha fazla uzatabilecek ne var bilmiyorum.

YOK!

Zeytin ağacının aynı dallarında yan yana sallanan siyah-yeşil zeytinleri gördükçe, bir türlü beceremediğimiz barışı düşündüm.

İçim acıdı halimize. Yüzüm kızardı utançtan çocuklarımı düşündükçe.

Savaş naraları atan, ölümü hayata tercih eden insanların esareti geldi gözümün önüne. Sildim o insanların görüntülerini hemen, yerine nar ağacımızdaki narların kırmızısını koydum.

Zeytinlerimizi toplarken sessizce, zoru başarıp barışı sağlamak yerine kolayı seçip savaşmak isteyen insanların ruhuna barış üfledim kendimce.

Bir rakı koyduk soframıza...

Barışa ve huzura kadeh kaldırdık karı-koca.

Savaşın ruhuna El-Fatiha!

Yonca “yemyeşil”