BİRlik BÜTÜNlük BERABERlik

Şu anda bundan daha önemli hiçbir şey yoktur.

İlk önceliğimiz, birbirimize kenetlenmektir.

Kim şu anda BİZ demek yerine BEN derse ayıp eder.

Kimse ayıp etmesin.

Etmeyelim.

Ne olur kendimize gelelim.

Omuz omuza verelim.

BERABER yürüyelim.

TEK yürek olalım.

Biz bir BÜTÜNÜZ, bölünmeyelim.

Uzunca zamandır hakkını vererek adını anmadığımız,

Haksızca ve yersizce anı kutusuna kaldırdığımız,

Kaldırdığımız rafta tozlandırdığımız,

“Milli beraberlik” duygularımızın

UYANMA zamanıdır.

Uyanalım.

O zaman, bu zamandır.

Birlik olma zamanıdır.

Şehitlerimizin fotoğraflarını, arkalarından ağıt yakan ailelerini gördükçe tarif etmesi imkansız hislere kapılıyorum.

“Dayanamıyorum” desem de dayanmalıyım, biliyorum.

Ümitsizlik, karamsarlık zamanı değildir.

Atalarımızdan, Analarımızdan biz öyle gördük, dinledik, okuduk, emanet aldık.

Başımız dimdik durmalı biliyorum.�

Şehit arkadaşlarının arkasından göğsünü gererek askere giden,

Gözü vatan sevgisinden, bütünlüğünden başka bir şey görmeyen asker çocuklarımızı gördükçe,

Bu çocukları yetiştiren ana-babalar adına gururlanıp duygulanıyorum.

O anaları gördükçe...

Ağlamaya, sızlanmaya hakkım yok diyorum.

Gözlerim dolmuşsa, bilmesinler görmesinler istiyorum.

Uzaktan bakıyorum ekranlardan gördüğüm soğuk beyaz diyarlara...

Kar-kış-ayaz soğuk bir yana,

Askerlerin gözlerine kitleniyorum.

O gözlerden fışkıran vatanperver hislere.

Vatana siper edilmiş gözlere...

Atamızdan yadigar en büyük servete...

Derken,

Düşüncesizlikler çok ağır geliyor.

Konuşacak söz, yazacak kelime bulmak giderek zor oluyor.

O baktığım kara gözler ruhuma işledikçe içim isyan ediyor.

Önceliklerimizi şaşırıp adabımuaşereti unuttuk biz!

Düşüncesizlik etmek ayıptır oysa.

Her şeyin bir zamanı, yeri yordamı vardır… oysa...

Askerimiz bizim geleceğimiz; birliğimiz, beraberliğimiz, bütünlüğümüz için

Terör örgütüyle, teröristle

Çarpışırken

Hassasiyetimizi kullanmak,

Sözde çaktırmadan dikkatleri saptırmak...

İki apayrı hassas konuyu aynı kefeye koymak...

Bize Atalarımızdan miras kalan,

Yiğitliğe, mertliğe sığmadı!

Söz gümüşse sükut altındır dedim durdum kendime ama...

Bu haksızlığı içim almadı!

Yonca

“ASLAN”