Bi insan kendine bunu neden yapar?

Herkesin 40 yılda yaptığı şeyleri belki de 4 yılda yapıp zaman kazanmak için.
Belki de hayatta yapmak istediği şeylerin hepsini hemen şimdi yapabilmeyi her şeyden çok istediği için.
Korktuğu için.
Çok korktuğu için.
Durmayı sevmediği için.
Durmayı, fazla sessizliği ve vesaire gibi şeyleri sevmediği için.
Hareket ederken zamanı koluna takıp, zamanla kol kola olduğunu hissettiği ve o duyguya doyamadığı için…
Bi insan ha bire bunlardan koşar belki de...
Neyse ne…
Sizler bu satırları okurken ben bugün 23 Şubat 2014, Vodafone Malta Maratonu’nda 42km koşuyor olacağım. Umarım, gerçekten umarım finişi de güzelce görürüm.
Bu maratonu çok incelemeden yola çıktım. Yola çıktım çünkü bugün Babamın yaşgünüydü, manidar gelmişti bu fikir. Yani yas tutmak yerine, iyi bir şey yaparak yasları umutlara çevirmek fikri...

****

Anne,
Bu satırlar sana…
Hayatta herkesin senin gibi bir annesi olmasını çok isterim.
Ben kendim, sen gibi bir anne olabilmeyi çok isterim. Gerçekçi, ayakları yere basan, kayıplar üzerine değil kazançlar üzerine hayata bakarak devam eden. Her akşam yatıp sabah mucizelere uyanan. Deniyorum da inan. Kimi zaman başarıyorum, kimi zaman rezilim rezil... Ama vazgeçmiyorum Anne...
Sen, babamı kaybettiğimizde en zoru başararak; bize, kardeşimle bana yani, çok iyi örnek oldun!
Durmadın Anne.
Elini ayağını hayattan çekmedin.
Yapabilirdin de… “Benden buraya kadar, yapamıycam..” diyebilecek olduğun ne çok gün ve zaman oldu.
Ama sen, “Hadi çocuklar kaybedecek zaman yok, hepimizin çok çalışması lazım, hayat devam edecek…”dedin, hayatı devam ettirdin.
Yetmedi hala sen yetişiyorsun her şeyimize!
Sen bizi ne zaman düşecek gibi olsak, hepimizi, ayaklarımızın üzerine diktin.
Tek bir gün şikayet ettiğini, mızmızlandığını görmedim.
Belki de bu bazen zorluyor insanı. Çünkü annen güçlü oldu mu, güçsüz hissetmeye utanıyorsun ve bazen yoruluyorsun. Ama yine de bakma sen, insana “dayanma” gücü veren de bu.
Of neler yazıyorum ben böyle yaaa..
Kusura bakma Sevgili Okur...
Şu an Cumartesi akşamı. Otelde maratona hazırlıklarımı tamamladım. Elime bilgisayarı aldım, almaz mı olaydım ne, yazmaya başladım, bunlar çıktı duygusallıktan belki de. Annem Dubai’de. Ben koşarken o da çocuklarımızın peşinde koşacak. Hala ona güveniyorum yani! Ne çekti bu Annem benden bilemezsiniz!

Siz de ne çektiniz be benim bu duygusallığımdan Sevgili Dayanıklı Okurcum...
Elimde değil...
Yazarak rahatlıyorum şu an, ve çok ihtiyacım var buna. Sizle konuşuyorum işte kafamdan konuşacağıma!
Vodafone Malta Maratonu’nu hiç incelememişim dedim ya; buraya (Malta) gelince baktım iyi mi detaylarına ve dilim tutuk. Bayağı inişli çıkışlı filan olması değil de, ara mesafelere süre sınırlaması varmış onu gördüm. Bu beni kastı işte biraz, tırstım.
15km’ye, 21km’ye, 38km’ye filan belli sürelerde gelmezsen diskalifiye ediyorlar.
Anam anam! Oysa ben 35km sonrası açılıyorum aslında. Oraya kadar bi tıngırdama oluyor bende.
Neyse... Yaparız bi şeyler elbet.
Bi de öksürük tuttu sinir oldum. Ama zaten Babamla ilgili bi şey ne zaman söz konusu olsa öksürürüm ben. Çocukluğum Babam eve gelmeden öksürmeye başlayarak geçtiydi. Çok komik.
Şu anda bu satırları yazarken daha çok öksürük geliyor bak.
Buna da gülüyorum şu an. Hayret edilecek bir şey benim öksürüğümün Babamla olan ilişkisi. Babam nasıl sinir olurdu öksürmeme ve o sinir oldukça öksürük artardı ? Demek her şey yolunda Evren’den mesajım mı var ne!
Ben en iyisi, daha fazla duygusallaşmadan, ve saçmalamadan kesip yatayım.
Bu da böyle bir sohbetimsi Pazar yazısı olmuş olsun gari.
Bu arada Malta Muğla’nın Cumbalı evleriyle dolu! Size Malta ve Gozo yazısı da yazıcam. Hatta belki Hürriyet Seyahat için yazmalıyım.
Bakıcam.
Şunları demek isterim;
42km boyunca Twitter’dayım bugün. Yarış sabah 08:00’de başlıyor. Siz benden 1 saat ileridesiniz. Ben 1 saat gerideyim.
Hashtaglerim:
#koşyoncakoş #vodafonemaraton #52 #gençleredeğer
“ @TOGVakfi için vodafone 4555’e 1 sms 10TL” twitlesek bi de hep beraber, o kadar güzel olur ki!
Amacım en az 52smse ulaşmak.
52 kişi 1 sms atsa... tamamdır.
Vodafone’dan 4555’e 52sms gelirse 42km bitene kadar, inanın uçucam! Kendimce bi şey adadım.
Bana özel.
Gençlere değer!
Sizlere çok teşekkür ediyorum.
Her türlü desteğiniz için.
Bana tahammül ettiğiniz için dahil!
Yonca
“anasının kızı”