Durmak yok dolmuşa devam

*

Bakar ki, şoför pek oralı olmuyor...
Goygoyun dozunu arttırır.
“Sabahtan akşama kadar bu trafiğin içindesiniz, hakikaten Allah kolaylık versin, katlanılcak gibi değil yani, sabır ister, çok çileli meslek.”

*

Dolmuş şoförü ufak ufak dolmuşa gelir... Vitesi birden ikiye işaret parmağıyla, ikiden üçe serçe parmağıyla atmaya başlar. Bozuk para kutusunun yanında duran çakma rayban’ı gözüne takar. Hafif hafif Fernando Alonso pozisyonu alır, ki, Formula’ya start verilmek üzeredir.

*

Yan koltuktaki gazlar...
“Etraf bakkaldan ehliyet alanlarla doldu, sizin gibi tecrübeli şoför kalmadı ekmek çarpsın, şu ciptekini eşşeğe bindirsen süremez, geçmiş mersedes’in direksiyonuna taksiyle yarışması kolay tabii, sıkıyosa gel minibüs kullan göreyim, gıcık oluyorum şu kadınlara, sanki çok biliyorlar da araba kullanıyorlar, bebek arabası bile kullanamaz bunlar be, ahh ahh şu siyah porşe bizim altımızda olcak var ya” filan.

*

Şoför, şöyle bi gözucuyla aynada kendine bakar, evet...
Yandaki herif haklıdır, dünyanın en iyi şoförü’dür kendisi.

*

Maharetlerini göstermek için durup dururken sollamaya, zikzak yapmaya, korna çalmaya, küfür etmeye başlar. Zıvanadan çıkmıştır, hızlanır hızlanır, kapaklanır gibi zınk diye durur, kırmızıda geçer, yeşilde sırf arkadaki bmv’yi uyuz etmek için inadına yavaşlar. Yandaki yalakaya da gerek yoktur artık, kendi kendine konuşur, kendi kendine kahkaha atar, kendi kendine sinirlenir.

*

Arka koltuktakilerden biri “beyefendi, lütfen dikkatli kullanın” diye uyarınca...
“Beğenmiyorsan in” der.
Susturur.

*

Netice kaçınılmazdır tabii.
Patlatır bi yere.
Dolmuş haşat, trafik kilit olur.
Olan... İşine gücünü gitmeye çalışan, arka koltuklardaki sessiz çoğunluğa olur.

*

En önce yalaka iner.
Toplaşan kalabalığa, “böyle olacağı belliydi, deli gibi gidiyordu” der, yürür az ileri, durmak yok dolmuşa devam, başka dolmuşa biner, şoförün yanındaki koltuğa oturur, “abi sizin işiniz de zor valla...”