Bir davanın anatomisi

Ananı-babanı bir daha ikna et. Dilekçe yazdır. Arkadaşları bir daha ikna et, arkadaşları şahit yazdır. Davayı aç. Duruşma günü bekle.

* * *

O da gitsin, avukat tutsun. Cevap yazdırsın. Cevabı oku. Bu anlatılanlar kimin hayatı, diye anlamaya çalış. Allah Allah, kağıttaki isim senin. ‘Onu hiç tanımamışım’ de. ‘Beni böyle mi görüyormuş’ de. ‘Demek asıl yüzü buymuş’ de.

* * *

Hâkim karşısına çık. Hâkim hiç konuşturmasın. Avukatına, ‘ben konuşmayacak mıyım’ de. Mübaşir ters ters baksın.

* * *

Senin şahitlerin her şeyi eksik anlatsın, onun şahitleri bire bin katsın. Olduğun yerde sinirlen. Bağıracak ol, azarı ye.

* * *

Karar verilsin. Kimse beğenmesin. Temyize gitsin. Bekle, bekle, bekle...
Telefon et avukata, ‘n’oldu benim dosya’ de.

* * *

Çocuk n’oldu. Çocuk onda. Ne zaman göreceksin. İki haftada bir. Bekle. Telefonunu da değiştirsin. Konuşama çocukla. Avukata söyle, arasın meslektaşını.

* * *

Bekledin iki hafta. Çocuğu göreceksin. Plan yaptın. O da ne! Kapı duvar...

* * *

Avukatı ara. Sinirini ondan çıkar. ‘Nasıl göstermez ban’ de. Tamam, desin, icrayla alırız çocuğu.

* * *

İcraya ver, tebligat bekle. Para yatır, icra memuruna. Para yatır, sosyal hizmet uzmanına. Para yatır, karakola. Para yatır, ulaşım aracına.

* * *

Kapıyı çal.
Açsın, daha yedi buçuk yaşında bir çocuk.
Karşısında olanca heybetiyle Devlet.