Yort savul

Bu unutuş çeşmesidir, sakın suyundan içme..."

British Museum’da altın bir tablette yazan bu sözlerdeki Hades’in ülkesi, ölü ruhların karanlık ülkesidir.

Oraya girmeden önce unutuş çeşmesinin suyundan içenler, artık o karanlığa mahkumdur.

Çünkü yaşadıkları hayat, değerler, anlamlı, güzel an(ı)lar, bazen çocuksu, çokça delikanlı idealler, unutuş çeşmesinin -sezdirmeden- zehirleyen suyuna yenik düşmüştür.

Diğer ölü ruhlarla birlikte.

Farkına bile varmadan...

* * *

TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi’nin dün yazıma konu olan "Kent bir lades oyunu değildir. Aklımda!" sloganı, gezdiriyor anılarımı, hayallerimi...

Mesela Başkan Nimet Özgönül, Mimarlık Şenliği 2008’in kent yaşamında kanıksadığımız yanlışları gün yüzüne çıkarmayı hedeflediğini vurguluyor.

İçimde o kelime çırpınıyor, ayaklanıyor:

"Aklımda!"

Ankaralı mimarlar, "bu kentte yaşamanın sorumluluğunu, kentte yaşayanların beklentilerini, düşlerini, anılarını mimarlığı toplumla buluşturmanın bir aracı olarak" görüyor.

Ve bu konularda farkındalık yaratmayı hedefliyor.

Belki, öncelikle, farkında olmadan unutuş çeşmesinden içenler için.

* * *

"Aklımda!" nidasıyla, içimdeki, düşlerimdeki sür-git gönül mitinglerinin dövizini, pankartını da buluyorum.

Tek kelimeden ibaret, ama koyu, dolgun yazılmış:

"Aklımda!.."

Bu kentte yine önümüze, aynı kartlar karılıp, dağıtılıp, o mahut oyun geldiğinde.

Yani Hades’in Ankarası...

Elimizdeki tek (pan)kart. Ama pik ası:

"Aklımda!.."

Bu nidayı Ece Ayhan’dan mülhem, bir tür kent tiradıyla seslendirmek istiyorum:

"Hep birlikte, üç kez, bağırarak, yazınız

kurşunkalemle de olabilir

yort savul!.."

Çünkü ve elbette, "Aklımda!"