Vicdanın gramajı

On ikinci günde ağırlıkları 23 gram olur.

Başlarının okşanmasından hoşlanırlar.

Bebekken elle beslerseniz, evcilleşirler.

Yavaşça, özenle karnını da okşayabilirsiniz.

Müzikle dans etmeyi öğrenebilirler.

Kağıt bir top yaparsanız oynarlar saatlerce.

İnsanlar gibi renkli görürler dünyayı.

Ve "konuşma"yı da öğrenirler.

Hatta onlarca kelime, cümleyle....

Yalnızlığa, sevgisizliğe dayanamazlar.

* * *

Bulgaristan’tan Türkiye’ye kaçak olarak sokmak istediler muhabbet kuşlarını.

Gümrükten geçerken bıcırdamasınlar diye, spreyle bayılttılar.

Çuvaldaki 796 muhabbet kuşundan 541’i öldü.

Evet öldü. Gazetelerin yazdığı gibi "telef olmadı", öldü.

TV’de izledim.

Yerde rengarenk bir tüy yumağı; ölümün parlak sarı-yeşil Van Gogh tablosu.

Yolunup atılmış, kurumuş bir demet papatya...

O kadar(cık) işte:

"Kuş öldü.

Küçücük bir yorgunluktu ölmeden önce."

* * *

Bazen sokakta görürsünüz, bir avuç ölümünü.

Petshop’tan "hevesle" alıp, üç gün sonra sesinden, güzelim halının üzerindeki minik tüyünden bunalıp, salarlar pencereden dışarı.

"Oyuncak" görülürler çünkü.

Bir dönem seyyarda bir kaç kuruşa satılan, mavi, fıstık yeşili, kırmızı, pembeye boyanmış civcivler misali.

Al oyna, kır bir yerini, duvara çarptığın matchbox gibi...

Sıkılınca uçur pencerenden.

O yaşayamazmış "dışarı"da, umursama.

Böyle bitermiş, ölürmüş muhabbetler, aldırma.

* * *

On ikinci günde ağırlıkları 23 gram...

Geçen yüzyılın başında bir Amerikalı doktor, insan ruhunun ağırlığını ölçtüğünü savunmuştu.

Ve 21 gram olduğunu iddia etmişti.

Hoşlandım ulaştığı rakamın minikliğinden, ama hiç ciddiye almadım.

İnsan ruhunun bir ağırlığı olsaydı eğer, bir muhabbet kuşu kadar bile olamayacağından emindim zaten.

Ya vicdanın ağırlığı...

Var mıdır 1-2 gram?