Bu mektup sokaktan

"Sokaktan Gelen Mektup".

Sokak çocuklarını dizelemiş kitabında, onların hikayelerini.

"İçeriden" yazılmış bir kitap.

Hem çok gözlenmiş sokak çocukları, hem "yaşanmış".

* * *

Kaplan Sosyal Hizmet Uzmanı aynı zamanda.

Dizelerine "sokağın ilmi" de yansımış.

Belki tiyatrocu da olduğu için, sokak çocukları ve tiratlar daha çığlık çığlığa kitabında.

Ve capcanlı, hakiki.

Bazen "sahi niye korkuyorsunuz /ben sizin çocuğunuz değilim" diyerek iniyor onların koyu yalnızlığının derinlerine.

Bazen "fotoğraf makinaları onları oyuncak sanıyor"...

* * *

"Çocuk", Cengiz Kaplan’ın çoktan akrabası zaten.

Çok yakını, belki yüreğinin saklı kapakçığı.

Kaplan Çocuk Hakları Derneği’nin kurucu Genel Başkanı da oldu.

Sadece çocuk muhabirler tarafından, sadece çocuklar için hazırlanan ilk çocuk gazetesini de çıkardı.

Halen Çankaya Çocuk Dergisi’nin genel yayın yönetmeni.

O nedenle sokak çocukları da yabancısı değil.

Kiminde Gençlik Parkı’nda oturuyor onlarla.

Kiminde yaz geldiğinde, sokak çocukları için "yaz okulu"na dönen bir parkda.

Dışında değil, onlarla beraber.

Bir şair olarak da, biz uzman olarak da...

* * *

Okuyorum kitabı.

Sayfalarından onlarca çocuk geziniyor etrafımda.

Ellerinde kısa saplı, boynu bükük güllerle.

Hepsi kısa saplı gül çocukları; kısa saplı/sapsız hayatlar...

Ve hüzünle, bir kez daha hatırlıyorum:

"İnsanın yüreği kendine dönse herkes çocuk..."