Sürpriz YÖK plase Abdullah Gül

Kurala göre, üniversiteler altı aday seçiyor. Altı aday YÖK tarafından üçe indiriliyor. YÖK’ün üçe indirdiği adaylardan birini Cumhurbaşkanı rektörlüğe atıyor.

Rektör seçimi ve atanması, Türkiye’de hep olay. Çünkü, atamaya siyaset karışıyor. O adayın üniversiteye nasıl hizmet edeceği geride kalıyor.

EN ZAYIF YÖK

Bugün siyasal tercihlerin rol oynayabileceği bir süreç başlıyor.

AKP her alandaki kadrolaşmasını şimdi üniversitelere taşımak istiyor. Bunun tipik göstergesi, YÖK Başkanı ile iki başkan yardımcısı.

YÖK Başkanı Yusuf Ziya Özcan malum, bilim adamlığından çok, militan çıkışlarıyla gündemi allak bullak ediyor. Onun açıklamaları ve genelgelerinden, AKP üst yönetimini bile tedirgin.

YÖK genel kurulu adım adım AKP denetimine girmek üzere. AKP çoğunluğu henüz yok, ama gidiş o yönde.

Yine de, YÖK’ün kuruluşundan bu yana, 27 yıl sonra ilk kez Refah-AKP çizgisine en yakın bir YÖK var karşımızda.

Ayrıca, üniversitelerin sorunlarını çözmede 27 yılın en zayıf YÖK kadrosu.

Üniversiteleri kaygılandıran bir durum.

Ve bugün rektör seçimleri. AKP ile üniversitelerin arası zaten bozuk. Bugünkü rektör seçimlerinden sonra, altı adayı üçe indirirken, YÖK ideolojik mantığa göre karar verirse, üniversitelerde huzursuzluğun habercisi.

SÜRPRİZ VE LÜKS

Benzer tavır bugün oy kullanacak öğretim üyeleri için de, geçerli.

Onlar da, rektör seçerken, ideolojiye değil, akademik performansı ileriye götürecek adaylara öncelik tanımak zorunda.

Yirmiye yakın üniversitede rektör seçimi şu anda kimsenin umurunda değil gibi. Yoğun gündem, rektör seçimlerini ikinci plana itiyor. Ama, bir-iki hafta içinde burada gümbürtünün kopması mümkün.

27 yıl sonra ele geçen YÖK’ün aklı başında davranması sürpriz olur. Akademik niteliklere göre aday sıralama YÖK için lüks olabilir.

Çünkü, YÖK’ten nihai atamayı yapacak olan Abdullah Gül’e uzanan çizgi üniversitelerde kadrolaşma hırsıyla yanıp tutuşuyor.

Yine de, sürpriz YÖK, plase Abdullah Gül. Eğer, mantık ağır basarsa.

DERSİNİ ÇALIŞMAYAN SPİKERLER

2008 Avrupa Futbol Şampiyonasının yazılacak, not düşülecek pek çok yanı var.

Bizim takımla ilgili, ah kaybediyoruz ya da yaşasın en büyük biziz gibi, kahrolma ve dolduruş edebiyatı önde.

Oysa:

- Her takımda ya da maç sırasında sahada ve tribünlerde kim bilir ne gibi insani olaylar yaşanıyor. Bunlara hemen hiç rastlamıyorum. Her biri ayrı bir öykü olabilir. Hayat o öykülerde boy veriyor.

- Sahadaki futbol ötesinde, oyuncuların futbol dışı özellikleri eksik.

- Aynısı takımlar için geçerli. Nereden geliyor, nereye, nasıl gidiyorlar, bu yok.

Futbol sadece futbol değil.

Bir de, maç anlatan bazı spikerler.

Yabancı futbolcuların isimlerini genellikle yanlış telaffuz ediyorlar.

Kulak tırmalayan biçimde.

Oysa, profesyonellik, o telaffuzu öğrenmekten geçiyor.

İnsan önce dersini çalışır, sonra maç anlatmaya kalkar.

Kaldı ki, sadece telaffuz da değil.

Anlattığı takımlarla ilgili bilgi, biraz bilgi.