İstanbul’un çivisi çıkmış

BÜYÜKÇEKMECE’de Mimar Sinan’ın tarihi köprüsü vardır. Yapılışı “devri Kanuni” ile 1560’lı yıllardır... İstanbul’u Avrupa’ya bağlayan yol üzerindedir. Bir “altın kolye” gibidir... Üzerinden nice ordular geçmiştir, nice bezirgânlar, nice sultanlar... Bu kadar yüzyıldır altından Balkanlar’ın Istranca’sına damlayan her yağmurun damlası, bu köprüyü selamlayarak Marmara’nın maviliğine kavuşmuştur.

Nice seller görmüştür; nice feyezanlar... Yani, ani gelen seller.

Bunlar onlarca sene arayla ani ve anormal yağış debileri.

Mimar Sinan’ın köprüsü, taştan yapılmıştır, yüzyıllardır “taş” gibi durur ayakta.

Büyükçekmece’ye kar yağar 50 santim, köprünün üstünde bir parmak yüksekliği durmaz..

Batı’nın bilimine dönünce, ne üniversitelerimiz, ne mühendislerimiz, hiç merak etmemiş bu köprünün “tılsımı”nı... Çevresindeki bütün coğrafyayı kar kaplar, bunun üzerinde kar durmaz... Viyadüklerin girişlerinde de hep tabelalarımız vardır; ikaz eder, önce buzlanma köprünün üzerinde olur!

Nitekim Büyükçekmece Gölü’nü dolduran son sellerde, Mimar Sinan Köprüsü gene görevini yapmış, kapaklar açılınca gelen ani feyezanı karşılamış, üzerine almış, deniz tarafına geçirmiştir...

Ama öbür tarafındaki “yeni” köprülerde su boğulmuş ve geriye vurmuştur!

Felaketin bir nedeni de budur.

Suyun terazisinin adaleti budur işte!

Hükümet ‘Dıştürkler ve Akraba Toplulukları Başkanlığı’ kuruyor

“ADRİYATİK’ten Çin Seddi’ne Türk dünyası” sözü bu coğrafyada yaşayan 250 milyon Türk ve akraba topluluğu mensubunu, dünyada her devletin yanında görmek istediği ve iştahını kabartan siyasi ve ekonomik bir güç yapmaktadır. Dünyadaki birçok devlet, bu gücü yanına çekmek için türlü entrikalar çevirmektedir. Oysa ülkemiz bu gücün tam göbeğindeki ağabeydir ve bu ülkelerin ve akraba topluluğunun güneşidir. Fazla çaba harcamasına da gerek yoktur, sadece planlama ve koordinasyon yapması yeterlidir. Peki Türkiye Cumhuriyeti bugüne kadar bunu yapabilmiş midir? Veya ne kadar yapmıştır?

Uzun yıllar Balkanlar’la ilgili çalışmış biri olarak çabaların çok hantal, bürokratik ve dağınık olduğunu; niyetin iyi, ama icraatların yetersiz ve verimsiz olduğunu söyleyebilirim. Yalnızca Dışişleri Bakanlığı’mızın bu konularda çalışma yapması, diğer ülkelerle iyi ilişkiler geliştirme görevi olan bu bakanlığın, Dıştürklerin sorunlarının çözümünü bazen ötelemesine yol açabilmektedir.

Dıştürkler, yıllardır salt kendileriyle ilgili bir kurum kurulmasını dört gözle beklemektedirler. Acaba o zaman geldi mi diye heyecanlandık 5 Eylül Cuma akşamı. Türkiye Cumhuriyeti’nde ilk defa Türkiye’deki bütün Rumeli ve Balkan dernek ve vakıfları Dıştürklerden Sorumlu Devlet Bakanı Sayın Faruk Çelik tarafından iftara davet edildi. Başta, normal bir iftar gibi gözüken davette, Sayın Çelik’in bir cümlesi birden heyecanı doruğa ulaştırdı. Sayın Bakan, bizlere Dıştürkler ve Akraba Toplulukları Başkanlığı kanun teklifinin son aşamaya geldiğini müjdeledi ve katkımızı beklediğini söyledi. Dernek ve vakıflardan istisnasız destek alan bu çalışmanın bir an önce hayata geçirilmesi, muhakkak Türkiye dışında yaşayan Türkleri ve akraba topluluklarını da heyecanlandıracaktır, bu da Türkiye’nin gücüne güç katacaktır. Bakan Çelik’i bu konunun milli olduğu ve partizanlıktan uzak tutulması gerektiği hususlarında kararlı gördük. İftar sonrası, kendi aramızdaki sohbetlerde ise, şu ortaya çıktı: Dıştürkler bu kanunu tam destekliyor ve TBMM’nin de firesiz tam desteklemesini istiyor. Maharet? Maharet Çelik Bakan’da. Bakalım soyadı gibi bir iradeyle bu rüyayı gerçekleştirebilecek mi?

Taner MUSTAFAOĞLU-Rumeli Türk Dernekleri Federasyonu Kurucu Genel Başkanı