Teşvikiye’de Avrupa rüzgârı

Viyana... Çok iyi bilmediğim ama bir buçuk sene önce üç günlüğüne çekime gittiğimde beni mest eden bir kent. Kendi içine kapalı ve Avrupa’nın diğer başkentlerine kıyasla oldukça homojen. Bu hem avantaj hem de dezavantaj. Kent sakinleri stresten uzak ve mutlular. Burada yaşayan Türkler topluma çok iyi entegre olmuş görünüyor. Aralarından çok başarılı lokantacılar ve otelciler çıkmış. Yurtdışında hep gördüğüm; dondurulmuş döner satan, derme çatma ve plastik mekânlarda ‘fast food’ işine soyunanlardan çok farklı mekânlar. Nezih ve mutfağı kaliteli lokantalar işleten vatandaşlarımız var.

Viyana usulü kahve

Bunun dışında belleğime kazınan üç güzel hatıra... Birincisi bir pasajdaki küçük bir mekânda tattığım unutulmaz rozbif... İkincisi, şarap barlarında yudumladığım, farklı üreticilerden ve farklı milezimlerden [yıl], Avusturya’ya özgü Grüner Veltliner üzümünden nefis beyaz şaraplar... Son olarak da, zorlu bir çalışma sürecinin sonunda stres atmak için tek başıma gidip, Steirereck Lokantası’nda yediğim çok güzel bir yemek...

Viyana’nın tarihi kahveleri de kendilerine özgüdür. Kahveleri vasat ama ambiyans ‘La Belle Epoque’ [1871-1914 arası Paris]. Bu tarihi kahvelerin birinde otururken insanın eline akıllı telefonlar yakışmıyor. Bir Freud, bir Zweig, bir Wittengstein yakışıyor. Artık var olmayan, sanki daha zarif ve uygar bir dünyanın anakronistik kalıntıları Viyana kahveleri. Ya Viyana usulü şnitzel? Güzel.

Elmalı strudel

Çok güzel hatta. Ama ‘Olağanüstü’ diyemem. Buna karşılık Düsseldorf’ta geçen mart ayında ‘Brasserie 1806’ lokantasında tattığım şnitzel “İşte bu” dedirtiyor. Kullanılan süt danasının eti son derece körpe. Şnitzel değil devasa bir pufböreği geliyor önünüze sanki.

Kabarmış ve mis gibi, yağını çekmeden kızarmış. Yanında da tabii ki enfes bir patates salatası. Daha iyi şnitzel yemediğim için referans noktası oluyor benim için.

Teşvikiye Milli Reasürans pasajında sevimli bir mekân Café Wien. Viyana havasını yansıtıyor mu? Böyle bir şey mümkün mü? Değil ama en azından bir çaba harcanmış. Teşvikiye’nin klasik ‘sosyetik’, içi boş, biraz da kof kahvelerinden farklı bir mekân burası. Servisi sıcak ve ortama uygun. Çalan müzik bangır bangır değil. Nostaljik ve incelmiş bir zevkin/kültürün yansıması.

Şnitzel

Ya yemekler? Patates salatası ile sunulan şnitzelinizi yerken Viyana’yı, Düsseldorf’u falan unutmak lazım. Teşvikiye’deki ortalama kahvelerde sunulan ortalama dana etleriyle kıyaslarsak vasatın az üstü. Yanında bir bardak kırmızı şarap ile zevk verir. Ama “Gastronomik nirvanaya ulaşırsınız” dersem de doğruyu söylemiş olmam. Macar gulaş ve spesiyal dana sosis ızgara da deniyoruz. Gulaş kuru. Tavsiye etmem. Bratwurst denen sosis ise bayağı iyi ve daha ucuz. Yanında bir bira ile onu tavsiye ederim. Tatlı ve kahveleri de özenli. Yemek yemeseniz bile güzel bir strudel ve kahve için her zaman uğranabilecek bir mekân.

(Vedat Milor'un değerlendirmesi 5 üzerinden 3 yıldız)

Burgazada’daki Finlandiya FİNCAN

Burgazada’daki bu sevimli meyhanenin sahipleri Canan ve Rasim çifti yaptıkları işi seven ve yeni tatlar keşfetmeye açık lokantacılardır. Geçen sene Finlandiya’ya gitmişler ve orada tattıkları tütsülenmiş balıkları sevmişler. Koskoca tütsü makinesini de alıp gelmişler. Bununla hazırladıkları somonu ailecek denedik ve çok sevdik. Epey zahmetli bir iş. Az şeker ve tuzla koca somon filetoyu terbiye ediyorsun. Kılçığını falan temizliyorsun. Pişme süresi ve dinlendirilmesi bayağı dikkat istiyor. Somonun içi son derece sulu ama lapamsı değil. İs tadı da tam kıvamında. Lezzeti bastırmadan ek bir boyut katıyor. Onlar ılık sunuyor ama bence, yanında ev yapımı mayonezle de güzel olur. Deneyin, seveceksiniz. Bu arada Canan Hanım’ın taramasına da şapka çıkarılır!