Lezzetli atıştırmalıklarla güzel bir gece geçirmek için EL SABOR GASTROTEKA

Şöyle bir soruyla başlayayım yazıya: Diyelim, Hindistan ya da Pakistan gibi bir üçüncü dünya ülkesindesiniz; Latin Amerika mutfağını temsil eden bir lokantaya gider misiniz? Herhalde cevap olumsuz olur. Diyelim, Pakistanlısınız; gider misiniz? Eğer her an yurtdışına çıkabilen biriyseniz herhalde hayır. Geleneksel bir aileden gelen biri için de cevap herhalde olumsuz. Ama bu ikisi arasında kalan, azımsanmayacak bir kesim var. Yeniliklere açık ve meraklı. Hoş ve değişik bir ortamda, farklı lezzetlerle tanışmak isteyen...

Bu tip bir kesimin beklentilerine bir ölçüde cevap veren ve kozmopolit İstanbulumuz için varlığı kazanç olan bir yeni mekân burası. Bir ölçüde diyorum çünkü porsiyonların küçüklüğü ve fiyatlar eleştiri konusu olabilir. “Öyle aman aman bir şey yemedik” denebilir. Ama bu küçük mekândaki iyi niyet ve sıcak servisin önemli ölçüde katkıda bulunduğu pozitif enerjiyi kimse inkâr edemez. Minik mekân güler yüzle birleşince sıcak, samimi ve romantik bir ortam doğuyor. Tamam, Batı’daki örneklere göre çok pahalı olabilir. Ama Batı’da norm olan, bizde istisna. Geleneksel esnaf-kebapçı-balıkçı-meyhane dörtlüsü dışına çıkıp doğru düzgün bardaklarda şarap içmek ve çağdaş bir ortamda yemek yemek istiyorsanız bunun bedelini ödüyorsunuz.
Sorun şu ki bu tip mekânlar ‘bulunmaz Hint kumaşı’ olduğundan yemekler çok kötü ve burunlar havada olabiliyor. El Sabor bu genellemenin istisnalarından. Yemekler de oldukça iyi.
‘Kaplan sütü’ soslu çiğ balık
İlk olarak her Meksika lokantasında bulunan ‘guacamole’ deniyoruz. Laym (lime), soğan, chili biber ve kişnişle lezzetlendirilmiş avokado püresi. Üçgen şekilde kesilen mısır unundan kıtır ‘tortilla’lara bulanıp yeniliyor. Gayet başarılı. Avokado olgun. Bizim damak tadımıza uydurmak için kişnişi aslına göre az kullanmışlar.
‘Pimientos padrones’, İspanyol tapas barlarının vazgeçilmez lezzetlerinden. Bizde yok. Burada köy biberiyle benzerini yapmaya çalışmışlar. Biberlerin kabuğu kalın, aynı sonucu vermiyor.


İki ‘ceviche’ yani Peru mutfağı usulü, farklı çeşnilerle marine edilmiş çiğ balık deniyoruz. Somon ve levrek seçilmiş. Peru’ya hiç gitmediğim için ceviche konusunda referans noktam yok. ‘Leche de tigre’ denilen baharat ve laym bileşimiyle marine ediliyor çiğ balıklar. Ben sosun dengesine bakıyorum; acı (yeşil Meksika biberi)-ekşi dengesi her iki ceviche’de de başarılı. Soslar birbirinden çok farklı.
Somonda kullanılan ‘leche de tigre’ yani ‘kaplan sütü’nde kereviz sapı, soğan, sarmısak, zencefil, kişniş, laym, yeşilbiber, zeytinyağı var. Levrek ceviche’de ise ithal malzemelerle yapılan ‘aji amarillo paste’ kullanılmış: Kırmızı Meksika biberi, Maldon tuz, taze çekilmiş karabiber, sarmısak, kişniş, limon suyu, kırmızı soğan. Margarita, ikisi için de ideal içecek.
‘Dana dil salatası’nda aynı başarıyı yakalamamışlar. Belki dil çok ince kesildiğinden. Bana yavan geldi.

Kaburgalı taco’yu kaçırmayın
Pufböreğine benzeyen tiftiklenmiş ‘dana kaburgalı empanadas’ güzel. Belki kaburga biraz daha yağlı olabilir. Benim ve arkadaşlarımın “Kaçırmamak lazım” dediği ise ‘ballı kızarmış keçi peynirleri’. Minik toplar şeklinde. Basit görünüyor ama gerisinde epey emek var. Karamelize soğan ve üzerinde frenksoğanıyla servis ediliyor.
İspanyolların ünlü patates yemeği ‘patatas bravas’ kanımca mönüde olmamalı. Olmamalı çünkü o kalitede patates bulunamayınca, öğrenci kafeteryalarındaki patates yemeğine dönüşüyor.
‘Ciğer şiş’ kötü değil, iyi ayıklanmış ama beklentimi karşılamadı. Buna karşılık ‘ahtapot şiş’ çok güzel. İyi terbiye edilmiş. Yumuşak ama pamuk gibi değil.
‘Menudo’ denen, Latin mutfağından esinlenmiş sakatat çorbasını değerlendiremeyeceğim. İşkembe, dana ayak ve dana incikli. Ama kullanılan ‘chipotle’ acı biberi inanılmaz acı. Ben bir kaşık alabildim. Aşırı acıya dayanıklı olanlar beğenebilir çünkü epey emek yoğun bir yemek.

Yengeç, dana kaburga ve jambonlu taco’lar denedik. Meksika’da bulunan unlar yok ama mısır unu kullanmışlar ve oldukça başarılı. Taco’larda kullanılan bal ve şeker, daha çok bizim damak tadımıza uydurmak ve acıyı dengelemek için. Bence özellikle kaburgalı taco’yu kaçırmamak lazım.
Tatlı olarak ‘tres leches’ ve ‘churros’ aldık. İlki fazla tatlı. İkincisi iyi niyetli ama unu bulunamadığı için biraz sorunlu.
Bu kusurlara rağmen 30 kişi kapasiteli bu mekânı ben çok sevdim. Koltuklar rahat, yastıklar güzel, tablolar iyi seçilmiş, gri ve altın sarısı renkler insana huzur veriyor.
Civarda otursam bir ceviche, bir taco alır ve barda ufaktan atıştırarak çok güzel bir gece geçiririm.