Asayiş berkemal

Tarifsiz kederlere bürünmenin alemi yok. Şanslı grup ve çapraz eşleşmeye sahip olduğumuz Dünya Şampiyonası’na giderayak ev sahibi ve favori İspanya ile kafa kafaya maç oynayınca koç Ataman “Madalya beklentimiz yok” modundan çıkmıştır.
Hani biz, ABD ve İspanya’nın arkasından dünyanın 3. büyük basketbol ülkesi değil miydik? Neden madalya şansımız olmasın? Yenildiğimiz dört hazırlık karşılaşması eksiğimizin pota altını oynayacak oyunculara ihtiyacımız olduğunu gözler önüne serdi. Mevcut uzunlar; Ömer, Oğuz, Barış Hersek, Kerem Gönlüm, Furkan oraları beceremediklerinden sevmiyorlar. Basketbolumuzun pivot(5) ve oyun kurucu bölgelerinin (1), ligde kombine yabancı oyunculara ipotekli oluşu, haliyle milli takıma olumsuz yansıyor.
‘Yoksulluğun Efendisi’ Ataman farkı işte bu noktada devreye girmeli. İş gene Ataman’ın Galatasaray’dan beri çok matah sandığı ‘hilal şeklinde dizilip dışarıdan şut savurmaya’ kalmamalı. Çünkü hem attırmıyorlar hem de istikrarlı atıcımız yok. İzahtan vareste bu şekilde tüm rebound’lar rakibin oluyor.

ATAMAN, DÖRT KISADAN VAZGEÇ!

Cenk Akyol’un eline bakan takım istediği kadar, dört kısaya dönüp intihar savunması yapsın, Emir Pledznic’i 4 numara oynatıp fantazi arasın, maalesef bu platformda ‘maç kazanamaz’. İki uzunlu beş milli takımızın vazgeçilmezidir. Asgari dünya standardı yüzde 40 içerden, yüzde 60 dışarıdan sayı üretmektir. Bu kapasiten yoksa “Madem yüzme bilmiyordun neden çıktın kavağa” diye sorarlar adama. Kapasiten var da kullanmıyorsan o daha da fena.
Enes Kanter’in belki bu hafta gelecek olması çok güzel haber. Pota altındaki kalın adam ihtiyacını karşılar. Takımın yumuşak karnı rebound’ları da dengeler. 4 numarada Barış Hersek, 2’de Emir Pledznic, 1’de Ender Aslan yerlerinin hakkını veren performans vermeye başladılar.
Sırbistan’daki üç hazırlık maçı daha iyi fikir verecek ancak şu anda milliler için endişelenecek bir durum yok. İspanya’da bir de şampiyona hırsı eklendiğinde güzel eski günleri yeniden yaşayabiliriz.