Yeter ki ‘Onur’suz olmasın direnişimiz: Onur / Pride

Vakti zamanında (80’li yıllar) ‘Ada toprakları’nda hüküm süren ‘Thatcher liberalizmi’, kendine muhalif gördüğü her kesime zulüm uyguluyor. Londra’daki bir grup gey ve lezbiyen aktivist, son dönemde kendilerine uygulanan şiddetinin azaldığını, daha doğruyu eksenin başka yöne kaydığını fark ediyor. Ama nereye? Cevabı da çok geçmeden buluyorlar; grevde olan madencilere… Farklı sınıfsal tabanlara ve dertlere sahip olsalar da madencilerin yanında yer almak ve onlara özellikle mali açıdan yardım etmek gerektiğini düşünüyorlar. Bu yöndeki ilk adımları da, madencilerin merkezi konumundaki Galler’e gidip konunun birinci elden muhataplarıyla yüz yüze görüşmek oluyor ve kendilerini tanıtmak oluyor. Lakin madencilerin onlara karşı önyargıları başta problem yaratıyor. Sonrasında ise direnişin çapı genişliyor ve Thatcher’a karşı birlikte karşı koyuyorlar…

İngiliz sineması bu türden dayanışma öykülerinin hep üstesinden gelmiştir (sadece Mike Leigh filmleri değil kastım, ‘Full Monty’den ‘Made in Dagenham’a ilk elde akla gelebilecek birçok örnek var). 1966 doğumlu Matthew Warchus da ikinci uzun metrajlı çalışması (ilki 1999 tarihli ‘Simpatico’ydu) ‘Onur’da (‘Pride’) bence her yönden ‘Onurlu’ bir yapıma imza atmış. Film içerik, sinematografisi, oyunculuklar ve duruş açısından gayet etkileyici bir adım olmuş. ‘Demokrasilerde çare tükenmez’in ilginç ifadelerinden biri olarak da ele alınabilecek bir süreci aktaran ‘Onur’u kaçırmayın derim. Ayrıca filmin sempatik tavrı ve esprili dili de övgüyü hak ediyor…

Nihayetinde ‘Onur’da Bill Nighy. Imelda Staunton, Paddy Considine, Dominic West gibi deneyimli oyuncuların yanı sıra Ben Schnetzer, George Mackay gibi genç isimlerin ortak enerjisiyle izlenmeye ve belki de direniş çabası bakımından ilham almaya değer bir dayanışma öyküsü çıkmış, kaçırmayın derim…

Onur
Yönetmen: Matthew Warchus
Senaryo: Stephen Beresford
Oyuncular: Elmer Back, Luis Alberti, Rasmus Slatis. Jakob Ohrman, Maya Zapata, Lisa Owen, Stelio Savante