Özeskici’den ‘Aidiyetsiz’

Özeskici bu sergisiyle “ait olmamanın” kabul edilmemesini ve içşel yaralarını sorguluyor. Sanatçı ait olmamanın neden olduğu karmaşaya, ötekileşmeye, yalnızlaşmaya karşı, yaşamı, var olmayı ve ortak değerleri savunuyor.
Eserlerinde genelde yoğun renkçi anlayışın hakim olduğu Özeskici, renklerle duyguyu ilişkilendirmeye önem veriyor. Tablolarında gerçekliğin, kimi zaman topluma dönük içsel bir yaklaşım olduğunu, kimi zaman da kendi düşsel imgeleminde hesaplaştığı hayali kahramanların dışa vurumu olduğunu ifade eden Özeskici, bir röportajında çalışma anlayışını özetle şöyle dile getiriyor:



“Hayata dair anlık fotoğrafik kareler de eserlerime yansıyan unsurlardır. Bazen küçük bir kasabanın göz alıcı ışıklarına hayran kalırken, bazen de o güzel mekâna anlam katan ufak bir çöp kovası etkiler beni. Sanatla asıl hesaplaşmam tuvalin başına geçtiğim zaman başlar. Hiçbir zaman salt resim yapmak için resim yapmadım, yapmam da. Eğer resim yapıyorsam mutlak, yaşama dair anlatacak bir hikâyem vardır. Bu sayede elim fırçamla bütünleşir ve tüm cesaretimi toplayarak tuvalle yüzleşmeye başlarım. Öyle ki, çalışmama son noktayı koyduğumda ortaya çıkacak eserin tüm yaşanmışlıklarla birlikte desen tadında olmasını isterim.”

AKADEMİK YAZILARI

Eserleri ABD, İspanya, Ukrayna, Sırbistan, Bulgaristan, Polonya, Romanya, Finlandiya, Letonya, Macaristan, İtalya ve Fransa’da 300’ü aşkın karma sergide yer alan Özeskici, değişik sanat dergileri için yazdığı akademik değerlendirmeleriyle de bilinen bir sanatçı. Özeskici’nin günümüz sanat dünyasında sıklıkla tartışılan konuların başında gelen “Sanatçı, eser ve alıcı ilişkisi”ni irdeleyen yazısını önemli bulduğum için burada özetlemek istedim:
“Toplumların sanata olan ilgisi sanatçıyı var eden ve besleyen unsurların başında gelmiştir. Bu sebeple sanatçı, alıcı ve eser üçlüsü her dönemin önemli birer değişkenleri olmuştur. Ne zaman ki sanatçı ve alıcı arasındaki ilişki üretim ve tüketim sürecine dönüşmeye başlamıştır, o zaman eserlerde metalaşma tehlikesiyle karşılaşılmıştır. Aynı zamanda toplumun ihtiyaçları sanatçı üzerinde beklentiye dönüşmesi ve sanatçının eser karşısında salt beğeni kavramıyla ilişkilendirilmesi de tehlike yaratmıştır. Bu durum modern sürecin önemli birer sorunsalları olarak düşünülmesi gerekmektedir. 20. yüzyılın ikinci yarısından sonraki süreci, sanatta beğeni yargısını kırmıştır. Çünkü sanattaki yerleşik algıların ve kalıpların terk edilmesi sanatın kavramsal yanını ve fikirsel boyutunu beslediği anlaşılmıştır. Eleştiri, ifade, fikir ve kavram sanatçıların toplum karşısındaki temel kılavuzu olmuştur. Böylece sanatçıların eserleri karşısındaki tutumu toplumların beklentilerini de değişikliğe uğratmıştır. Öyle görünüyor ki toplumlar kendi sanatçılarını sanatçılar da kendi toplumlarını yarattıklarına göre sanatın en önemli paradigmaları alıcı, eser ve sanatçı üzerinden devam edecektir.”

KENTTE NE VAR?

Hasan Rastgeldi-16 Aralık’a kadar (Galeri M/Armada AVM), Nilgün Sipahioğlu-5 Aralık’a kadar (Galeri Sanat Yapım/Şenyuva), Nihat Kahraman-11 Aralık’a kadar (Platform A/Taurus AVM), İsmail Tetikçi-26 Kasım’da açılacak (Arda Sanat/Yıldız), Mürüvvet Özyavuz-7 Aralık’a kadar (Medya Sanat/Çankaya), Hasan Kırdı-13 Aralık’a kadar (Grup Sanat/Hollanda Caddesi), Güler Akalan-İsmet Yılmaz-2 Aralık’a kadar (Emin Antik/Kale), Behzat Feyzullah-Sema Öcal-1 Aralık’a kadar (Galeri Soyut/Yıldız), Mehmet Emin Erşan-4 Aralık’a kadar (Sevgi Sanat/Hollanda Caddesi), Adile Horman-29 Kasım’a kadar (Ata Sanat/Kale), Ahmet Yeşil-Baran Kamiloğlu-Ercan Ayçiçek-Erol Pelioğlu-Kadir Öztoprak-Nurettin Akkaya-25 Kasım’a kadar (Arkadaş Art Center/One Tower AVM), Kamer Önder-25 Kasım’a kadar (Fırça Sanat/Hilal Mahallesi), Güler Uluçay Yüce-30 Kasım’a kadar (Krişna Sanat/Kennedy Caddesi), Funda Açıkgöz-25 Kasım’a kadar (Valör Sanat/Yıldız), Leyla Sabah-30 Kasım’a kadar (Akdora Art/Hollanda Caddesi).