Fantastik yalnızlık

Koskoca şehirde sadece bir adam ile köpeğinin kaldığı fantastik korku filmi...
Miami uluslararası havalimanında dönüşte aynen o hissiyata kapıldım. Sanki dünyalar savaşı olmuş, insanlığın sonu gelmiş gibi...
Pandemi öyle böyle vurmamış anlayacağınız, takım topla çift kale maç yap, o kadar boş yani...
Koca alanda bizim beklediğimiz THY uçağının yolcuları dışında neredeyse kimse yoktu.
Dükkanlar kepenk indirmiş... Yurtdışı uçuşlarda illaki içinde bir tur atılan free shop’lar bile kapalı...
Öyle bir yalnızlık, öyle bir dünyanın sonu hissi...
Nihayet İstanbul’a vardığımda eğilip toprağı öpmediğim kaldı o yüzden...
Evet, İstanbul Havalimanı da koronadan dolayı eski canlı günlerinden çok uzak ama her şeye rağmen hayat var. Gidişte ve dönüşte kafe ve mağazalarıyla canlılığını koruyor.
Velhasıl Miami-İstanbul hattında binlerce kilometre değil de yüzlerce yıl yol almış, dünyanın sonunu görüp gelmiş gibi hissettim. İçim daraldı, canım sıkıldı.
Dilerim bir an önce yeni normalle vedalaşıp eski normalimize kavuşur, özgürce gezip sevdiklerimize dilediğimizce sarılırız.

Dumanın hastalık saçıyor

Dilerim bir an önce pandemi kâbusundan uyanırız diyorum ama zor... Çok zor...
Sadece Türkiye’de değil tüm dünyada vaka sayısında hızlı bir artış var. Korkulan ikinci dalga bu mu yoksa her şey daha da mı kötü olacak diye endişeyle bekliyoruz.
Ama endişelenen kesimin yanında hiç de küçümsenmeyecek bir kitle var ki, ne önlemler umurlarında ne hastalık... Ne yakınları için korkuyorlar ne kendileri için...
Maske dediğin aslında kol bandı dercesine rengarenk maskeler ellerinde, kollarında geziyorlar.
Bazıları ona bile tenezzül etmiyor, ya cebine atıyor ya hiç yanına almıyor.
Ben geçtim onların sağlığından, yalan yok...
Cinnetin eşiğine gelen sağlık çalışanları için üzülüyorum, tüm önlemleri aldıkları halde sırf bu boşvermişlik yüzünden hastalık riski artanlar adına isyan ediyorum.
Sadece maske takılıp takılmaması değil açıkçası derdim... Sokaklarda yürürken ya da AVM ve dükkan önlerinde dikilip sigara içenlerden de şikayetçiyim. Dumanından geçtim çoktan, virüs korkusundan...
Önümde yürüyen şahıs maskeyi çenesinin altına indiriyor, yakıyor bir sigara, tüttüre tüttüre gidiyor.
Dumanı senin, benim, çoluk çocuğun yüzünde... O dumanla birlikte Covid-19 virüsü de saçmadığını nereden bilelim?
Yok mudur bu işin bir çözümü?

Gün dayanışma günü

Pandemi diye başladım, aynı tatsızlıkta devam edeceğim maalesef... Kısıtlamalar nedeniyle esnaf aylardır zorda, özellikle kira veren işyerleri ciddi sıkıntıda...
Bazıları siftah bile yapamadan dükkan kapatıyor. Başları ellerinin arasında kara kara düşünüyor.
Böyle zamanlarda hem ev hem de dükkan sahiplerini ellerini vicdanlarına götürmeye davet ediyor, biraz empati kurmalarını istiyorum.
Ki kuranlar da hiç az değil aslında... Çünkü biz dayanışmayı iyi bilen bir milletiz. Dev markalar bile bu konuda yüz güldüren adımlar atıyor.
Onlardan biri de Capitol AVM’ymiş mesela...
AVM, pandemi kısıtlamalarının en üst seviyede uygulandığı mart-haziran döneminde kira almadığı gibi, işlerin halen durgun olması nedeniyle temmuz-ekim döneminde de bünyesindeki iş ortaklarının mevcut kiralarını yarı yarıya indirmiş.
Ne diyeyim; bu örneklerin çoğalması dileğiyle...

Gelenekleri yaşatan belediye

Biz öyle gördük, öyle büyüdük; yeni doğmuş bebekleri görmeye hediyesiz gidilmez.
Öyle kuru kuru “Allah analı babalı büyütsün” denilmez.
Öğrendim ki Beyoğlu Belediyesi de bir kurum olarak bu geleneği yaşatmaya devam ediyormuş. Belediye Başkanı Haydar Ali Yıldız’ın eşi Seyhan Yıldız başkanlığında “Hoş Geldin Bebek” adlı bir proje başlatılmış.
Görüntüleri de gördüm... Seyhan Hanım, belediye sınırları içinde ikamet eden yeni annelerin kapısını elinde hediye, yüzünde maske ile çalıyor. Sokak sokak gezip mutluluklarına mutluluk katıyor.
Şu kasvetli günlerde gerçekten iç ısıtan görüntüler bunlar...
Ben de tüm yeni annelerin, bebeklerini sağlıkla ve mutlulukla büyütmelerini diliyorum.