Türkiye tek başına

BM Genel Sekreteri Ban Ki-Moon: “Şoke oldum.”
BMGK: “Kınıyoruz.” �
Fransa, İngiltere, Almanya, İspanya, Norveç, Danimarka, Yunanistan vs... Vs...
Hepsi İsrail’i kınadılar.    �
Bütün bu kınamalar, tepkiler sonunda ne olacak?
Ben size söyleyeyim: Hiçbir şey olmayacak, İsrail bildiğini okuyacak.
İsrail, Filistinlilerle o coğrafyayı hakkaniyetle bölüşmeye razı olmadığı, Filistin de terörden iyice arınmadığı sürece o topraklarda barış kurulamaz.
Son gemi baskını İsrail’in yaptığı haydutluktur ve ilk de değildir.
İsrail bunu hep yapıyor.
Hem de dünyanın gözünün içine baka baka yapıyor.
Arkasında Amerika olduğu sürece de bunu yapmayı sürdürecek.
* * *
Filistin’in arkasında bir tek Türkiye duruyor.
Arap ülkeleri bu işe bulaşmak istemiyor. O nedenle bu cinayeti görmüyorlar.
Bakın bu olayda Arap ülkeleri nerede duruyorlar?
İran: “Siyonist rejimin insanlık dışı eylemi.” Tahran’da 100 kişi BM önünde İsrail’i kınadı.
Mısır: “Cinayet.” 70 kişi dışişleri bakanlığı önünde İsrail’i kınadı.
Ürdün: 2 bin kişi protesto gösterisi yaptı. İsrail bayrağı yakıldı.
Lübnan: “Lanetliyoruz.”
Suriye: “Kınıyoruz.”
Öteki Arap ülkelerinden bu cılız sesler bile çıkmadı.
Bir tek Türkiye Filistinlilere sahip çıkmak için fedai olarak ortalara çıkıyor. Olay duyulur duyulmaz Türkiye’nin hemen her ilinde İsrail’e karşı yoğun protestolar yapıldı.
On binlerce insan sokaklara döküldü. Türkiye’nin tepkisi daha kontrollü kullanılabilir, “Yahudi düşmanlığı”na dönüşmeyebilirdi.
Bu ince politika uygulanabilseydi Türkiye’de yaşayan Musevi kökenli vatandaşlarımız da huzursuz olmazlardı.
Uygar, demokratik hukuk devleti olmanın gereği de budur.
Başbakan Erdoğan dün ayağının tozuyla AKP Grubu’nda merakla beklenen konuşmasını yaptı.
Hamasi ve süslü sözler söyledi. Partisinin milletvekilleri kendisini bol bol alkışladı. Ama hepsi buydu.
İsrail, Aşdod Limanı’nda bildiğini yapıyor, gemideki yüzlerce kişiyi tutukluyor, sonra serbest bırakıyor. �

Fidanlarımıza yanamadık

PAZARTESİ sabahı kafamı yastıktan kaldırmadım. Üst solunum yollarım felaketti. Burnum tıkalıydı, boğazım alev alev yanıyordu ve sürekli öksürüyordum.
İşte böyle feci bir durumdayken Türkiye’nin cehenneme döndüğünü öğrendim.
Çaresiz yataktan kalkıp televizyonunun başına oturdum ve akşama kadar da kalkamadım.
İskenderun’da 6 evladımız terörist saldırısında şehit düşmüş, 7 evladımız yaralanmıştı.
İsrail komandoları bir haydut gibi Gazze’ye insani yardım götüren Türk gemisine baskın yapmışlar, insanları öldürmüşlerdi.
Olay o kadar büyüktü ki, şehitlerimizin yüreklerimize düşen acısını yeterince yaşayamadık.
O gencecik fidanlara gerektiği gibi yanamadık.