Ceza konser şampiyonu

“On yıldan beri durmaksızın üretiyorum. Türkçe rap hâlâ hak ettiği yerde olmasa da her geçen gün iyiye gidiyor. Reklamdı, diziydi, sinemaydı; rap artık her yerde. Sadece ben, ülke dışında iki yüze yakın konser verdim. Yine de bu kültürün tam anlamıyla oturması için biraz zaman gerekecek” diye yanıtladı.
Bu arada Kenan Doğulu ve Pinhani ile turne yapmaktan çok memnun. “Kenan’ın kulvarında iş yapan bir sürü ismi dinleyemem belki, ama turne sırasında Kenan’ın performansını izledim ve çok beğendim. Pinhani için de aynı şey geçerli, izleyiciyle çok güzel bütünleşiyorlar. ” dedi özetle.

Rock’n Coke’un asfaltı

Bu sene enteresan bir Rock’n Coke deneyimi yaşadık. Geçen sene kimi sebeplerle ara veren organizasyon, bu sene Hezarfen’den İstanbul Park’a taşındı. Sanıyorum Hezarfen’le ilgili bir ruhsat sorunu vardı. Açıkladıkları sanatçı listesi heyecan vericiydi ama.
Bu yılki festivale damgasını vuran iki şey, Prodigy ve asfalt oldu. Asfalt bildiğiniz asfalt. Özellikle ikinci gün o kadar sıcak oldu ki, o asfalt zeminde gerçekten yumurta pişirir kıvama geldik. Alternatif sahnede yer alan Asfalt Dünya ve FOMA konserleri güzeldi ama.
Prodigy inanılmaz bir performans gösterdi. Herkesi bir anda avucunun içine aldı. Linkin Park’ın da neden büyük bir grup olduğunu ve burada neden bu kadar sevildiğini tamamen idrak ettim. Dünya gözüyle Nine Inch Nails’i, Trent Reznor’u, Jane’s Addiction’ı, Dave Navarro’yu görmek müthiş bir deneyimdi. Duman’ın performansı yine başarılıydı. Hayko neden bilmem hem geç çıktı sahneye hem çabuk bitirdi. Manga-Cartel; evet proje olarak çok doğruydu ama farklı fikirler geliştirilebilirdi diye düşündüm. Daha çok eşlik ettiler birbirlerine, bir kapışma havası olsaydı daha etkileyici olurdu. Aylin Aslım’ın yeni albümü çok başarılı. Erken sahne aldı, birçok kişi izleyemedi, ona üzüldüm. Juliette Lewis’in bir rock star olarak portresine tanık olduk yeniden. Büyük bir hayranı olmasam da sahnede izlemek çok güzel. Gelelim diğer mevzulara… İstanbul Park, festival ruhu için uygun bir mekân mı şüphelerim var. Büyük bir alan, çok beton bir hissiyatı var. Bir yerden bir yere gitmek neredeyse imkânsız. İşin içine temmuz sıcağının sıkıntısı da girince fenalaştık hepimiz. Kampçıların durumunu düşünmek bile istemiyorum. Kapı girişi bence yine problemliydi. Kalabalık zamanlarda yemek, içecek alma kuyrukları gibi...
Nedendir bilmiyorum, iki performans sahnesi birbirine çok yakındı. Bu durum eşzamanlı performansların şarkı aralarında sorun yarattı. Ses çok iyiydi ama önden izleyenler için fazlaydı. Sahne önü biletlerine o parayı verdikten sonra daha temiz dinlemek ister insanlar diye düşünüyorum. Hatasıyla, sevabıyla Rock’n Coke bu yıl sınıfı geçti.