70’lerden 90’lara bir Akdeniz gezmesi

Yaklaşık üç yıl önce ‘Müzikte Üçüncü Yeni Kadınları’ başlıklı yazım için Melike Şahin’le bir röportaj yapmıştım. ‘Tutuşmuş Beraber’, ‘Deli Kan’, ‘Beni Yalnız Koma’, ‘Sevmek Suçsa Suçluyum’, ‘Bi Fırlatsam’, ‘Arapina’ gibi iyi şarkılarından sınırlı bir kitle haberdardı henüz. Şahin’e yeterince ünlü olamamış olmakla ilgili duygularını sorduğumda “Dinleyicilerimin bazısı daha çok insana ulaşmamı, bazısı gizli kalmamı, bazısı da popülaritenin beni bozacağını düşünüyor. Genellikle de keşfetmekte geç kaldıklarına üzülüyorlar. İyi işin er ya da geç alıcısına ulaşacağından eminim; içim çok rahat” şeklinde yanıtlamıştı. Hakkı vardı, iyi şarkılar mutlaka muhatabını buluyordu. Aradan geçen sürede yine şarkılar yazıp söyledi, onu sevenlerin sayısı arttı, artık albümünü beklemekteydik. O röportajda adının ‘Merhem’ olacağını söylediği albümü için “Ben yaralarıma şarkı yazıp söyleyerek merhem buldum. Merhem, bambaşka kapılar açacak. Acının içinden geçerek bir yol bulacağız. Bir süre bekleyeceksiniz ama değecek” diyordu Melike Şahin.

Bugün, 10 şarkılık ilk albümü baştan sona ve defalarca dinledikten sonra yanılmadığını görüyorum. Solo kariyeri artık ‘taze’ değil. Hatta kendisi pişmiş ve samimi haliyle hem şarkı yazarı hem de harika bir vokal olarak ‘Merhem’in hakkını vermiş. Tamamı iyi şarkılardan oluşan ‘Merhem’ albümü mutlaka geniş bir kitleye ulaşacak ve beklediğimize de değmiş.

Albümün tamamının sözlerini yazan, birçok bestesine imza atan, sanat yönetmenliğini ve müzikal prodüktörlüğünü üstlenen Şahin yalnız değil; yaratıcı bir beyin takımının parçası… Mabel Matiz, Sabi Saltıel, Uri Brauner Kinrot, Can Güngör, Emre Malikler, Elif Dikeç ve Dijf Sanders’ın dokunuşları bütünlüklü bir sound çıkarmış ortaya. İyi şarkılara doğru düzenleme yapıldığında bazen Yeşilçam, bazen Onno Tunç tarzı keyboard’ların, yaylıların yarattığı büyü, elektrobağlamanın önerdiği coşku tadından yenmiyor. Akustik şarkılarıysa sakin birer limana dönüşüyor… 70’lerden 90’lara Akdeniz gezmelerine çıkan ‘Merhem’de gayet dişil ve rock’n roll bir enerjiyle, elektroarabesk altyapıyı modernle birleştiriyor. Netice? Kalifiye pop!

Henüz dinlemediyseniz, ocakta yayımlanan ilk teklisi ‘Uykumun Boynunu Bükme’den başlayıp Mabel Matiz şarkısı olduğunu belli eden ‘Nasır’la devam edin. Arkasından ‘Hepsi Geçti’, diğer 7 şarkıya açılan kapınız olacaktır. Melike Şahin, ilk günden beri samimi şarkılar, sade videolarla güzel hikâyeler anlatıyor. Ne mutlu ona ki dinleyici kitlesi bu albümle gitgide büyüyor. Spotify’daki aylık dinleyicilerinin de YouTube izlenmelerinin de sayısı hızla artmakta.

ALBÜMDEN ÖNCE YOLA GELMİŞ

Çalışmanın adının neden ‘Korkutucu Saatler 2’ olduğunu açıklayarak başlayalım: Drake son dönemi kendi kataloğundan medet uman kimi ‘temcit pilavları’ ve demo albüm güzellemesiyle geçirdi. Bu ticari bakışını yadırgamamakla birlikte bir bomba patlatmak üzere olduğunu da biliyorduk. Bu yılın başında yayımlanması planlanan ancak çıkışı ertelenen yeni albümü ‘Certified Lover Boy’a kavuşmamıza birkaç ay kaldığını tahmin ediyorum. Drake ‘Scary Hours’ adlı EP’msi teklinin ilkini 2018’de ‘Scorpion’ albümü öncesi yayımlamıştı. Bir nevi heyecanlı bir geri sayım... Bunu Drake gelenekseli olan bir ‘ön imza’ olarak kodlayabilirsiniz.

‘Scary Hours 2’yi ise birkaç açıdan olumlu değerlendirmek isterim. Bir süre önce yayımladığı şarkısı ‘Laugh Now, Cry Later’ ile içinde bulunduğu durumun idrakinde olduğunu gösteren ve listelerde boy gösteren Drake, her ne kadar bu şarkı ‘Scary Hours 2’deki yaklaşımla uzak düşse de yeni albüm öncesi umudu kuvvetlendirmeyi başarmış. Bu şarkılar daha bir nokta atışı, sound daha güçlü ve konsantre. Sözler Drake stilinde alaycı ve sivri, prodüksiyon da kendisine yakışır kıvamda. Hareketli ‘What’s Next’te club’ları önceden açan, Lil Babe destekli ‘Wants And Needs’de sakin takılan ve alışılageldik şekilde son şarkı ‘Lemmon Pepper Freestyle’da Rick Ross’la serbest stilde final yapan Drake rayına girmiş diyebiliriz özetle.