Bilmem anlatabildim mi?

Herhalde yöneticiniz işinin ne kadar yoğun ve zor olduğunu anlatmak istemiş ama, aslında patronun kötü bir patron, kendinin de kötü bir yönetici olduğunu itiraf etmiş.

Avuçla para verdiği CEO’nun vaktinin ve aklının yüzde 80’ini işgal eden işadamı, ciddî bir yanlış yapıyor, kendi ayağına kurşun sıkıyor demektir.

Keza, aklının ve vaktinin yüzde 80’ini patronunu mutlu etmeye harcayan yönetici de, koltuğunu koruma açısından mutlaka doğru yoldadır da, aldığı parayı hak etmeyen ve uluslararası ölçütlerde berbat bir yöneticidir.

*
B.O. (Washington) – Serdar Abi, Türkiye’de çalıştığım bütün şirketlerde insan ilişkileri çok kötü olduğu, gereksiz ve yıpratıcı bir çekişme olduğu için, ABD’de bir iş önerisini kabul edip buraya geldim. Burada ilişkiler biraz daha profesyonel ama, gene herkes birbirinin kuyusunu kazıyor. İnsanlar niye böyle?

İşin içine para, iktidar gibi kaba menfaatler girdiği için, çalışma hayatında insanların en çirkin, belki de gerçek yüzü ortaya çıkar. (Bu arada tabii bizim eğitimsizliğimiz, görgüsüzlüğümüz, ilkelliğimiz de bu çirkinlikleri derinleştirir.)

Bu yüzden, hep uyumdan söz edilirse de, şirketler aslında bir ‘çatışmalar ağı’ olarak tanımlanabilir. Çeşitli menfaat ve beklentilerin çatıştığı ve çeşitli yöntemlerle, herkesi ‘azamî mutlu etmek’ten ziyade, herkesi ‘en az mutsuz edecek’ bir uyuşma ve ölü nokta bulunması sayesinde varlığını sürdüren bir sosyal yapı. (Daha doğrusu ‘herkesi mutlu etme’ yalanı + ‘mutlu azınlığı daha mutlu etme’ gerçeği.)

Kuralların belli ve haksızlıkların da aza indirildiği, iyi yönetilen şirketlerde atmosfer nispeten iyidir.

Çok iyi yönetilen şirketlerde gerçekten bir ‘ekip ruhu’ görülebilir.

Ama bu saydıklarım istisnadır. Yukarıdaki soruda da sözünü ettiğim kötü patron + kötü yönetici ikilisi (ki tencere kapak misali birbirlerini bulurlar) ya aczinden ve beceriksizliğinden şirket içi dengeleri ve ekip ruhunu sağlayamaz; ya da bölerek, ezerek, huzursuzluk çıkararak yönetmeye çalışır.
(Sürecek)

Not: Serdar Devrim'in bu sitede yer almayan eski İK yazılarını http://serdardevrim-ik.blogspot.com.tr/ adresinde bulabilirsiniz.