Vicdanın anavatanı: Türkiye!

Deprem oldu. Kaybımız, yaralımız çok. Başımız sağ olsun, hepimize geçmiş olsun. Afet hamaseti gırla gidiyor. Ama şunu düşünen yok: Ya başka ülkede yaşasaydık?

Haberin Devamı

Bazı yönlerinden memnun olmayabiliriz. Ama öyle güzel bir ülkede yaşıyoruz ki
biliyoruz: Vicdanın anavatanındayız.
Enkaz altında kalsak; dernekler, ekipler, hatta devlet bile olmasa o tozlu karanlıkta beni düşünen insanlar var.
“Dayan” dersin kendi kendine: “Kendini salma. İstanbul’dan, Ankara’dan, komşu ilçe ve şehirlerden araçlar yola çıkmıştır bile. Üç-beş saat sonra... Gelip bir şekilde seni kurtaracaklar.”
Amerika’da olduğunuzu düşünsenize. El Nino faciası olmuş...
Sizce Kaliforniyalılar arabalarına binip battaniye dağıtmaya gelir mi şehrinize?
Bu kültürü nasıl yarattık; kimden, nelerden miras, bilmiyorum. Biliyorum da söylemesi bile insanları bölüyor; imtina ediyorum.

Vicdanın anavatanı: Türkiye

Haberin Devamı

Hamurunda Anadolu var

Ama bizim bu ‘yardım kültürü’nde yanlış yaptığımız bir şeyler var bence.
Bak örnek vereyim: Cedi Osman.
Dünyanın öbür ucunda bir Türk sporcusu.
Başka bir dünya, başka bir hayat... Elazığ depremi umurunda olmasa kim, ne diyebilir?
Ama vicdanın anavatanındayız.
Adamın hamurunda o kadar var ki bu toprak, kampanya düzenliyor.
Diyor ki: “Bir sonraki maçta atılan her sayı için şu kadar yardım yapacağım.”
Altına yorumlar: “Vay senede şu kadar milyon dolar kazanıyorsun, vere vere şu kadar mı bağışladın?”
Cedi diyor ki: “Ben yaptığım bağışları normalde zaten açıklamıyorum. Bunu örnek olsun diye yaptım.”
Nitekim örnek oldu da. Başka sporculardan destek geldi; toplam yardım milyonlara ulaştı.
Enkaz altında bil ki dünyanın öbür ucunda seni düşünen birileri var. Dayan!

Mahmut’un adını koyalım

Eksiğimiz, gediğimiz, yanlış, yamuğumuz
yok mu? Var elbette.
Her toplum gibi.
Ama enkaz altında, karanlıkta, toz duman arasında sıkıştığın o gece... Senin için yola çıkmış birilerinin olduğunu bilmek... İnsana dayanma kuvveti veriyor.
Kürt, Türk, Ermeni, Çingene... Ve hatta adını koyalım artık: Suriyeliler.
Parmakları parçalanıncaya kadar kadını enkazdan çıkaran Suriyeli Mahmut var.
Vicdanın anavatanındayız. Burası vicdan eklendikçe sıkışılan değil, büyüyen bir ülke. Depremde bile.
Birbirine sahip çıktığın zaman çok güzel oluyorsun Türkiye!

Yazarın Tüm Yazıları