Pimpiriğin düşkünü karantinaya girer yaz günü

Çeşme’de iki işyeri olan tanıdığım bir çift, “Ola ki koronaya yakalanmışızdır, acaba yakalanıp da fark etmeden ayakta atlatmış olabilir miyiz” diyerek özel bir hastanede kendilerine PCR testi yaptırdı.Çeşme’de iki işyeri olan tanıdığım bir çift, “Ola ki koronaya yakalanmışızdır, acaba yakalanıp da fark etmeden ayakta atlatmış olabilir miyiz” diyerek özel bir hastanede kendilerine PCR testi yaptırdı.Durduk yere, sırf titizliklerinden. Ne ateş ne de bir başka şikâyetleri var. Sonuçlar ikisinde de negatif. Ama biliyorsunuz, PCR testinde yanılma payı var. Yanılma payı olduğu için, testi yapınca ne olur ne olmaz diye size 14 gün karantina veriyorlar. Hani sağda solda okuyoruz ya bütün ünlüler şehirlerarası ulaşım yasak olmasına rağmen, bir şekilde izin alıp Çeşme’ye, Bodrum’a kaçmışlar.Bunlar işyerleri olduğu halde izin alamadılar. Seyahat yasağı kalktı, artık izne de gerek yok, herkese serbest bunlar hâlâ İstanbul’da, işlerinin başına gidemiyorlar.Çünkü bir de sisteme geç işlenmişler, 14 günlük karantina süresi üç-dört gün de öyle uzamış. Şimdi cesaret edip yola da çıkamıyorlar, çünkü hâlâ “karantinada olması gerekenler listesi”nde görünüyorlar. Fazla pimpiriğin sonu bu işte. 

Bize gidelim beyler

Pazartesi itibarıyla restoranlar da açıldı. Fakat saat 22.00 sınırlaması var. Tanıdığım birkaç akşamcıya “Diyelim meyhaneye gittiniz, nasıl olacak?” diye sordum.
Öyle ya mesela ben, saat 22.00’de yemeğimi anca yemiş, neşem daha yeni yeni yerine gelmeye başlamış oluyor.
İki tür cevap var soruma.
Birincisi, “Mecburen daha erken oturacağız sofraya” diyenler.
İkincisi de meyhaneci “Yay vaziyeti beyler” deyince, “Orada kesemeyeceğimize göre birimizin evine gideriz” diyenler...
Anlayacağınız, yine merkezi yerlerde oturanlara oldu olan.

Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemeyecekmişim gibi geliyor

Arkadaşlarla kendi aramızda konuştuk, eninde sonunda vardığımız nokta şu oldu: Kendimizi daha ilk günden sokağa atmak bir nevi görmemişlik olacak.  
Zaten aradan geçen iki ayda insana tuhaf bir çekingenlik de geliyor.
Hani baharda ilk tişörtünüzü giydiğinizde kollarınızı falan bir çıplak hissedersiniz...
Ya da yazın plajda ilk mayo giydiğinizde üstünüzde bir şey yok gibi gelir ya insana.
Biraz onun gibi. Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemeyecekmişim gibi geliyor.
Tabii bu çekingenliğin belki de bilinçaltında yatan asıl nedeni, karantina boyunca alınan fazla kilolar.
Görseniz 300 kilo nasıl yakıştı, nasıl yakıştı...