Bu kaçıncı salgın?

Sultanahmet’in en şenlikli sokağı İncili Çavuş. Atmeydanı’nda Ayasofya’ya sırtınızı verin, sağ çaprazınızda Yerebatan Sarnıcı kalıyor. Sarnıcın hemen yanından girilen sokak. Yol boyunca tepenizden rengârenk avizeler sarkıyor; sağlı sollu kafeler, barlar... Normalde bu mevsimde gürültücü İspanyol gençleri çoktan doldurmuş olurdu buraları. Şimdi şamatacı İspanyollar yerine korona kol geziyor sokaklarda. Üstelik ramazanın birinci günü.

Garsonlar, şefler, müdürler, ellerinde telefon, Cumhurbaşkanı’nın açıkladığı ramazan tedbirlerini takip ediyor. Ohh... Neyse ki şimdilik tam kapanma yok. En azından paket servise devam edebilecekler.

Ne salgınlar, ne vebalar, ne koleralar gördü bu meydan. Bunu da atlatır elbette.

Kendi bölümündeki avizeleri limon kasalarını boyayarak yapan Fuego Kafe’de soluklanmaya karar veriyoruz.

“Americano biraz uzun sürer. Kahve makinesinin ısınması lazım. Malum, müşteri az, bu makine de çok elektrik yakıyor. Kapatıp tasarruf yapıyorum” diyor işletmeci Heybet Bey. 10 senedir bu sokakta. Şimdiye kadar hiç böyle bir dönem yaşamadığını anlatıyor: “Kısıtlamalar gelir, sonra gevşer. Bizim asıl korkumuz uçuşların iptali. Rus turist çekilirse asıl o zaman biteriz” diyor.

ÖNERECEĞİM AMA UTANIYORUM...

Hakikaten de yürüdükçe fark ediyorsunuz: Eğer koca sokakta 10 masa doluysa bunun 8’i Rus. Yalnız fiyatlar uçmuş, her şey çok pahalı. Pizzalar 46-54, iskender 65 lira. Sadece Fuego’da değil, bütün Sultanahmet’te durum böyle. Herhalde dövizin delirmesiyle ilgili.

Birkaç yerden birkaç şey önereceğim ama insan utanıyor: 90’ların ortasında burada bir Rumeli Kafe vardı. İç mimarisi, dekorasyonu çok hoştur. O yıllarda İstanbul’da ‘kir royale’ içebileceğiniz, daha doğrusu bunun nasıl bir kokteyl olduğunu bilen iki-üç yerden biriydi. Kapanmış, Mozaik restoran olmuş. Bir karides tabağı 190 lira.

HAYAT VE NEŞE FIŞKIRIYOR

Aşağıda Yerebatan Caddesi’nde Vogue Oteli’nin bahçesi çok şık mesela. Tedbirlerden sonra mutlaka gitmek lazım ama bir imambayıldı (onu da ‘imam’s favorite’ diye çevirmişler) 45 lira. “Üçgen Sinop mantısı yiyin” diyeceğim, porsiyonu 60 lira.

50 metre ötede Lekker Cafe var. Kendi küçük meydanı falan, çok şirin. Saatlerin nasıl geçtiğini anlamazsınız. İçki menüsüne göz atıyorum, Rusların laps diye devirdiği her kadeh viski 80 lira.

“Kybele’de mutlaka tahinli dondurma tadın” diyeceğim ama porsiyonu 45 lira. Hemen yanında Barbecue House var. Testi kebabının vejetaryen versiyonunu yapıyorlar. Yahu manavı mı koydun içine: 90 lira!

Kızamıyorsunuz da. N’apsınlar? Günde 3-5 masayla koca dükkânın masrafını karşılamaya çalışıyorlar. 

Karşılayamayanlar mı? Onlar kapanmış: Meydandaki Dragon Çin lokantası, Türkistan Aşevi,  Masal Restaurant, Dubb Hint Lokantası, Why Not Cafe, burgerci Sultan, Sure Kafe...

Yine de hayat ve neşe, bulduğu her çatlaktan fışkırıyor burada. Horasan Kebap’ın önünde sokak çalgıcılarının oynak melodileriyle eğlenen turistleri görünce ister istemez yüzünüz gevşemeye, gülümsemeye... Aa! Omuzlarınız durduğunuz yerde yukarı aşağı oynamaya başlıyor.

Fotoğraf: Selçuk Şamiloğlu

35 YÜZYILLIK TARİH

Hipodrom olarak da bilinen At Meydanı bu ramazan buruk. Toplu iftar sofraları, Türk-turist iletişimi, seyyar hediyelik satıcıları, kitap reyonları falan yok. Meydanda ziyaretçiden çok polis var.

Yine de yüzyılların biriktirdiği bambaşka bir manyetiği var buranın. Romalılar boşuna Milion Taşı’nı dikip ‘dünyanın merkezi’ dememişler. Onca imparator, onca padişah, isyan, fetih, işgal, kurtuluş... 35 yüzyıl önceden kalma Dikilitaş’tan İtilaf işgaline direnen Halide Edip’e kadar koca bir geçmiş... Görmeye hevesli gözlere, duymayı isteyen kulaklara her adımda başka bir şey fısıldıyor.

Yeryüzündeki en kadim meydanlardan birine sahibiz. İster kısıtlamalarda vakit geçirmeye gidin, ister pandemi sonrası için şimdiden nokta atışı adreslerinizi belirleyin. 

At Meydanı şimdilerde daha çok kedilerin...