Savaş Özbey

Tamamen sönmedi ama ağır hasarla da olsa yangın afetini büyük ölçüde atlatmış görünüyoruz.

Demet Akalın’ın da söylediği gibi, Allah bir daha yaşatmasın.

Fakat aynı şeyi komşumuz Yunanistan için söylemek mümkün değil.

Tıpkı bizdeki gibi pek çok yerde aynı anda çıkan yangınlar bir türlü kontrol altına alınamıyor, halk afet bölgelerinden tahliye ediliyor, bir haftadır gemilerde yaşayanlar var.

Biz alicenap bir halkız.

Zor zamanda yanımızda olanı (en azından olmaya çalışanı) unutmaz, bir kenara yazarız.

Keşke diyorum keşke...

Bizdekileri tamamen söndürsek de komşunun yardımına da koşabilsek.

Felaket bittikten sonra yine hırlaşmaya gürleşmeye devam ederiz nasıl olsa... 

Aşı olmamak elbette bir tercih ve hak. Ama unutmamak lazım, her tercihimizin de bir bedeli var. Kimse kusura bakmasın, aşı yaptırmayanın özgürlüğü, yaptıranın özgürlüğünün başladığı yerde bitmek zorunda.

◊ Çin: Chuxiong kentinde aşı olmayanların hastane, bakımevi, anaokulu, okul, kütüphane, müzeye girmesine izin verilmeyecek.
◊ Rusya: Hizmet sektörü çalışanları artık aşı olmak zorunda.
◊ Fransa: Cumhurbaşkanı Macron, 15 Eylül’e kadar bütün sağlık çalışanlarının aşı olması gerektiğini söylerken, aşı olmayan Fransız vatandaşlarının 1 Ağustos’tan itibaren kamusal alanlara giremeyeceğini de ifade etti. Ücretsiz PCR testlerinin sonbahardan itibaren devlet tarafından karşılanmasına son verileceğini duyurdu.
◊ İtalya:
“Yeşil pasaport” olarak adlandırılan Covid sertifikasına sahip olmayanlar, restoranların kapalı kısımları, stadyumlar, spor salonları, eğlence parkları, sinemalar, tiyatrolar, gösteriler ve müzelere giremeyecek.
◊ Birleşik Arap Emirlikleri:
20 Ağustos’tan itibaren bazı kamusal alanlara aşı olanlar girebilecek.

Bu yaz şahane bir hareketlilik var Kuruçeşme’de. Ardı ardına Korto, Boaz, Pasha gibi birbirinden güzel mekânlar açıldı. Hareketliliğin adreslerinden biri de Hande Yener ve Berksan’ın Sortie’de açtığı Lübnan lokantası Ello.

Ello’da fiks menü uygulanıyor; kişi başı 300 lira. Yemekler bitince DJ performansı başlıyor.

Salı gecesi Kuruçeşme’den Beyoğlu’na tam bir saatte ulaştık. İnsan trafiğe sevinir mi? Ben mutlu oldum. Tıpkı eski günlerdeki gibiydi Kuruçeşme-Ortaköy-Çırağan-Dolmabahçe hattı: Milim milim ilerleyen trafik, yan arabalardan gelen müzik sesleri, sağlı sollu kaldırımlarda yürüyenler, elinde bir şeyler atıştıranlar, köpek gezdirenler, gelip geçeni izleyenler... Son yıllarda, özellikle de pandemide öyle ıssız bir hali vardı ki Kuruçeşme’nin, eski halini bilenler için içler acısıydı durum. Halbuki Reina katliamına kadar burası sadece Türkiye’nin değil, dünyanın bildiği bir eğlence noktasıydı. Fakat bu yaz güzel bir hareketlilik var Kuruçeşme’de. Ardı ardına Korto, Boaz, Pasha gibi birbirinden güzel mekânlar açıldı.

Hareketliliğin adreslerinden biri de Sortie. Bu sene mekânı işletmeci Ergun Yıldız devraldı. Hande Yener ve Berksan da Sortie’nin içinde Ello isimli bir Lübnan lokantası açtı. Ben denk gelemedim ama haftanın dört-beş akşamı orada, gelenlerle ilgilendikleri gibi zaman zaman kabine de girip müzik yapıyorlar. Sortie’nin içinde ana restoran dışında Kaşıbeyaz kebapçısı, modern meyhane Cassette, Balıkçı Yılmaz var. Ello, içlerinde en yenisi... Fettuş salata, shish barak, karışık ızgara gibi yöresel lezzetler sunuyorlar. Yemekler bitince ister olduğunuz yerde ister ana piste inip DJ Çağlar Fidan’ın Türkçe ve yabancı şarkılarıyla dans ediyorsunuz. Sortie’ye giriş ücreti yok. Restoranlardan birine rezervasyonunuzu yaptırıyorsunuz, yiyip içtiğinizi ödüyorsunuz. Mesela Ello’da fiks menü uygulanıyor; kişi başı 300 lira. Yıllar sonra Kuruçeşme’nin bu canlı, cıvıl cıvıl halini görmek çok güzel. Çok uzun zamandır kupkuru olan Kuruçeşme yeniden akmaya başladı mı, ne dersiniz?

YALIKAVAK MARİNA’NIN 3 YENİSİ
BODRUM

Novikov Italy:

Öyle bir hava estiriyoruz ama aslında büyük mangalcı falan olduğumuz yok. Bizdeki asıl problem “aşırı mangalcı” olmamız değil, tesis olmaması.

Orman yangınlarıyla birlikte mangalcı avı da başladı. İstanbul’da 31 Ağustos’a kadar piknik yapmak, ormana girmek, ormanlık alanda mola bile vermek yasak.
Ha keza Ankara’da da havai fişek kullanımı ve mesire yerlerinde mangal yakılmasına ara verildi.
Öyle bir hava estiriyoruz ama aslında büyük mangalcı falan olduğumuz yok.
Et tüketimimiz ne ki? ABD’de kişi başı yıllık et tüketimi ortalama 26 kilo, Türkiye’de 8.5...
Hepsi barbekü olsa n’olur?
Bizdeki asıl problem “aşırı mangalcı” olmamız değil, tesis olmaması.
Amerikalı evinin bahçesinde barbekü partisi yapıyor konu komşu. Çok şanslı küçük bir azınlık hariç, bizim evlerimiz bahçeli değil.

Yangın felaketinden sonra, çam ormanları yerine başka ağaçlar dikilmesi öneriliyor ya... En büyük çamcı kesildim. Önce normal bitki örtümüzü bir onaralım, sonra kalan yerlere ne istiyorsak onu dikeriz.

En sevmediğim ağaç, çam. Çünkü mesafelidir biraz.

Duygularını belli etmez.

Ne sonbaharda yaprak döker ne de ilkbaharda neşelenip yeşerir.

İğneli yaprakları asitlidir; dibinde, döküldüğü yerde ot bitmez.

Tırmansan tırmanamazsın, yaslansan yaslanamazsın çama. Sırtın, kıyafetin reçine içinde kalır.

Şimdi anladık ki reçinesi, kozalağı falan derken diğer ağaçlardan da çabuk tutuşup kül oluyor.

Çam dediğiniz benim gözümde aslında böyle meymenetsiz bir ağaç.

Fakat yaşadığımız yangın felaketinden sonra, çam ormanları yerine başka ağaçlar dikilmesi öneriliyor ya...

Şahan Gökbakar’ın Marmaris’ten yaptığı paylaşımın ardından bölgeye üç helikopter gittiği iddia edilmişti. Diğer yandan Gökbakar’ı mülkünün derdine düşmekle suçlayanlar oldu. Hızlandırılmış tur isteyenlere karşı görüşleri toparladım.

Yangın felaketinin öne çıkan simalarından biri de Şahan Gökbakar. Tam bir orman yangın gözlemcisine dönüştü.

Marmaris’ten yaptığı paylaşımın ardından bölgeye üç helikopter gittiği iddia edilmişti.

Şahan bütün bu etkileşime o kadar kaptırdı ki, ikinci bir paylaşımında artık “Buraya da iki helikopter, acil” şeklinde konuşuyordu.

Diğer yandan Şahan Gökbakar’ı bölgedeki mülkünün derdine düşmekle suçlayanlar oldu.

Özetle diyorlar ki: “Şahan’ı kahraman ilan etmek yanlış. Yaptığı yayınlarla kendi evini kurtarmanın derdinde...”

Sonra karşılıklı görüşler kayıtsız kalınamayacak bir beyin cimnastiği şeklinde uzuyor.

Yine özetle...

◊

“Bu Ne Dünya Kardeşim”, “Yalan”, “Beni Vur”... Sesini duyunca “Ajda’dan, Nilüfer ya da Nükhet’ten ne farkı var?” diye sormadan edemiyor insan kendine. Peki kabahat kimde? Yeliz’in kıymetini bilmeyen yapımcılarda mı, kendisinde mi? O kendini suçluyor: “Kıymetini bilemedim mesleğimin. Hep öyle gidecek zannettim. Ama hiçbir zaman pişman olmadım. Yeniden doğsam yine şarkı söylemek ve Yeliz olmak isterdim.”

12 Aralık, Yay kadını... Hangisinden daha çok çektiniz: Dikkatsizlikten mi, patavatsızlıktan mı?
- Patavatsızlıktan çok çektim ya. En sonda söylenecek şeyi hep en başta söylüyorum. Dokuz köyden de kovuluyorum haliyle. (Gülüyor)
 İtalyan Lisesi’nden arkadaşınız Nilüfer’in yardımıyla çok genç yaşta sektöre girdiniz. Hayallerinizdeki gibi miydi, düş kırıklığı mı?
- O zaman biz gerçek çocuklardık. Şimdikiler gibi 15 yaşında küçük kadınlar değil. Çocuktum, aklım bir karış havadaydı. Çok erken evlilikler yaptım. Pek kıymetini bilemedim aslında mesleğimin. Hep öyle gidecek zannettim. Ama hiçbir zaman pişman olmadım. Yeniden doğsam yine şarkı söylemek ve Yeliz olmak isterdim.
Müziği tercih etmenizin hangi bedeli daha ağır oldu: Hosteslik hayalinden vazgeçmek mi, okulu
bırakmak mı?

Dumanlar dağılınca yaşadığımız bu felaketi unutacak, hiç ders çıkarmadan normal hayatımıza geri döneceğiz her zamanki gibi. Fakat yine de bu yangınların kısa sürede hafızalarımıza kazıdığı ve bir daha asla çıkmayacak kareler var. İşte onlardan bazıları...

Bodrum’da halkın seferberliği

Bütün Türkiye gibi Bodrum ahalisi “tekciğer” oldu felakette.
Korsan taksiler bile bölgeden insan tahliye etti.
Bırakın özel tekneleri, tur teknelerini, jet-ski’ler karşı kıyıdaki toplanma noktasına insan taşıdı.
Bu çabaların simge ismiyse itfaiyecilere içecek su taşırken dumanların arasında hayatını kaybeden Şahin Akdemir.
Yüzü islenmiş görüntüsü ve son kaydındaki sesi hiç çıkmayacak hafızalarımızdan.

Süreyya Yalçın’ın yangın manzaralı pozu

Yangınlardan haberi yok muydu, arkasındaki dumanı fark etmedi mi, onu bilmiyorum.