Sahrap Soysal

Köfte Bozbaş

17 Nisan 2022

Köfte için derin bir kabın içine kıymayı koyun. Soğanı rendeleyip suyunu sıkın ve kıymaya ekleyin.

MALZEMELER

* 500 gr dana döş tek çekim kıyma

* 2 adet iri boy kuru soğan

* Yarım demet maydanoz

* 1’er çay kaşığı tuz, karabiber, kimyon, zerdeçal

* 2 yemek kaşığı un

* 7-8 adet kuru mürdümeriği

* 1 su bardağı haşlanmış nohut (Konserve de olabilir.)

Yazının Devamını Oku

Ispanaklı Ekmek Böreği

16 Nisan 2022

Yaklaşık 40cm x 20cm’lik bir fırın kabının altına 2 kaşık yağı sürün ve ekmekleri tek sıra halinde sıkıştırarak dizin. Fazla gelen ekmeği çıkarın.

MALZEMELER

* 12-15 dilim tam tahıllı tost ekmeği

Sosu için:
* 4 su bardağı süt

* 4 yumurta

* 4 yemek kaşığı zeytinyağı

* 1’er çay kaşığı tuz, karabiber, pul biber

* 2 çay kaşığı hardal

Yazının Devamını Oku

İlk lokmanın lezzeti de kıymeti de bir başka!

16 Nisan 2022

Her ne kadar biz iftariyelikleri oruç açmak için, ilk aşamada suyun ardından yenen damak hoşlukları gibi tanımlasak da bu kadim geleneğin tarihi çok eski zamanlara kadar gider. Anadolu’nun ve İstanbul’un varlıklı ailelerinin evlerinde verdikleri ramazan davetlerinde iki ayrı sofra kurulurdu. İftariyeliklerin olduğu sofraya ‘birinci sofra’ denirdi.

İftariyelik yani halk dilindeki söyleneşiyle iftarlık, iftar sofrasında ortaya konan atıştırmalık çerez ve yiyeceklerdir. Asıl yemekten sayılmayan iftariyeliklerde zeytin, peynir, pastırma, sucuk ve reçel gibi kahvaltı ürünleri ön plana çıkar.

İftar sofralarının baş tacı olan pide, eşlik ettiği iftariyeliklerin cazibesini arttıran en önemli unsur. Çünkü peynir, zeytin veya herhangi bir iftariyelik sıcak pide içine konduğunda kabaran iştah bastırılır ve açlık heyecanı dindirilir. “Orucumu neyle açmalıyım” sorusunun cevabı yine iftariyeliklerdir. Anadolu’da en yaygın gelenek su, siyah zeytin ve hurmadır.

Bizim evde su ve bir lokma pideyle ağza atılan siyah Gemlik zeytini âdeti vardı. Babama göre zeytin iştahımızı açar, ardından gelen yemeklere bizi hazırlardı. Çocukluğumda iftariyelik alışverişi için babalar çarşıya gider, birinci sınıf peynir, kuşgömü pastırma, en iyi kalite zeytin ve kangal sucuklarını özene bezene seçerek alırdı. Herkes kesesine göre alışveriş yapar ama her şeyin en iyisi ramazanda sofralara gelirdi. Biz çocuklar vişne reçelini peynirle beraber ramazan pidesine dürüm yapmaya meraklı olsak da babamın tercihi kurutulmuş meyve ve annemin az şeker ilavesiyle hazırladığı hoşaflar olurdu.

Her ne kadar biz iftariyelikleri suyun ardından yenen damak hoşlukları gibi tanımlasak da bu kadim geleneğin tarihi çok eski zamanlara kadar gider. Anadolu’nun ve İstanbul’un varlıklı ailelerinin evlerinde verdikleri ramazan davetlerinde iki ayrı sofra kurulurdu. İftariyelikler tek başına bir ön sofra gibi hazırlanır ve buna birinci sofra denirdi. İkinci sofraysa ana yemekler için düzenlenirdi. Zeytin, peynir, hurma, reçel gibi iftariyelikler ufak bakır kaplara konup büyük bir bakır sini üzerine dizilerek ev halkının veya misafirlerin önüne getirilirdi. Top atılır, oruç açılıp iftariyeliklerle karın hafifçe doyurulur; oruçlarını açıp çaylarını da içenler akşam namazına geçerdi. Namaz sonrası tekrar yemeğe dönenlerin önüne bu sefer de ana yemeklerin olduğu ikinci sofra konurdu.

Genelde çorba, et, pilav ve hoşaftan oluşan bu sofra artık karınların iyice doyurulduğu, sonrasındaysa uzun sohbetlerin başladığı bir düzeneğe dönüşürdü. Bu sofralarda birlik, beraberlik ve dayanışma duygularıyla hareket eden ev sahibi, misafirlerini nezaketle karşılar, kimi zaman dargınlar yan yana oturtulur ve barış rüzgârlarının esmesi

Yazının Devamını Oku