Tozlu raflar

27 yıldır süren dâvaya, yeniden bakılacak. 27 yılda mahkeme heyetinden 16 hakim emekli oldu.

3 tanesi torun sahibi olarak kenarda oturuyor. 4 hakim vefat etti. 8 mübaşir, 9 kâtip değişti. Dâva’ya şimdi yeniden bakacak

olan mahkeme üyeleri, bu dâva başladığı yıl, henüz hukuk öğrencisiydiler.

***

Bir başka dâva biliyorum.

Arazi dâvası.

1974’ten beri sürüyor.

Taraflar öldü. Fakat torunları sürdürüyor. Avukatları nesilden nesile değişti. Bu dâvanın hikâyesi bile yazılır.

Filmi bile çekilir. Şahitlerin hiçbiri hayatta değil.

Ama mübaşir adliye koridorlarında onların ismini hâlâ anons edip duruyor.

Bir başka dâva biliyorum.

- Kör kuyu... Ve bir yıkık duvar dâvası.

12 yıldır sürüyor.

***

Dev-Yol Dâvası, Türk Adaleti’ne olan güvenimizi tazelediği için Yargıtay’a alkışlar getirmiştir.

Nitekim bizde karşılıklı açılan kişisel dâvalar bile (hakaret dâvaları gibi) aynı güven duygusunun ürünüdür.

Ama insaf.

Türkiye’de mahkemelik olmayan kimse kalmadı.

Hele suç duyurusu diye bir moda çıktığından beri hukukçularımızın başlarını kaşıyacak vakitleri yok...

- Git yargıya. Aklan da gel.

Bir de bu çıktı.

Dosyalar, dosyalar.

Tozlanmış raflar.

Ne yapalım? Biz Türkler böyleyiz. Uzlaşma kültürümüz olmadığı için yürü mahkemeye.

Askeri Yargı-Sivil Yargı tartışması neye yarar?

Türk insanı, herşeyden önce mahkemelik olmamaya ve suç işlememeye alışmalıdır.

.........

Dün sabah baktım, bizim sokakta iki araba sürtüşmüş. Birinin aynası yamulmuş.

Tartışıyorlar.

Sonunda kavga.

Adam bağırıyor:

- Bana hakaret ettin. Mahkemede görüşürüz.

Bu böyle gitmez.

İşte, cinayetler de böyle işleniyor.