Biraz yavaş

Ondan sonra da yarış başlıyor:

-Ben daha hiddetli konuşacağım.
-Ben daha şiddetli yazacağım.
-Ben daha dehşetli bir bildiri yayınlayacağım.
Diye diye, keskin sirke, sadece küpüne zarar veriyor.

***

Sanırım “aydınlar bildirisi”de bu öfke ortamından esinlenerek yazılmıştır.
Daha düzgün kaleme alınabilirdi. Faydalı da olabilirdi.
Şimdi ne işe yaradı? Hiç.
Üstelik, bir dizi değerli akademisyeni de sıkıntıya soktu.

***

Öfke, bulaşıcıdır.
Öfke, imrendiricidir.
Yürüyelim arkadaşlar türünden tatlı bir heyecan getirir.
Nereye yürüyorsun Kapitano?
Dön bir bak arkana... Son kertede kaç kişi kalmış bir gör.

***

Özellikle siyasi partiler, öfke yüzünden kendilerini toparlayamıyorlar.
Bağırıp çağırmak, ona buna hakaret etmek, başka partilerden tek oy getirmez... Tersine, onları daha da kemikleştirir.
Hele Erdoğan’a endeksli öfke politikası, mevcut yüzde 50’yi, bilin ki 51’e, 52’ye, 53’e çıkartır. Öbürlerini de aşağı çeker... Son araştırmalara bakın ve görün.

***

Öfke, Demirel’in de başını yedi, Ecevit’in de... Ülke 12 Eylül’e tosladı.
Öfke, Çiller’i de bitirdi, Mesut Yılmaz’ı da... Ülke 28 Şubat’a tosladı.
Neyse ki artık toslayacak yer yok.
Muhatabınız sadece millettir.
O millet de yüksek ses tonu istemiyor, bağırmayın.
Nasılsa bir baltaya sap olmuşsunuz, bari kıymetini bilin...