’CHP gibiyim?’

"Dolmabahçe görüşmesinde Başbakan, Genelkurmay ve Cumhurbaşkanı anlaşmış görünüyor. Böyle gitmez. Bütün bunlara teslim olursak Türk devleti çözülür dediler. Hiçbiri bu tarihsel sorumluluğun altına giremezdi. Normalleşmeyi onlar sağlayacaklar ki Türkiye dünyada hak ettiğimiz yeri bulsun. Yalnız CHP dışında kalarak kendi tasfiye sürecini başlattı." (Serdar Turgut, Yeni Şafak, 11.08.08., S.13)

"CHP’ye verilen her oy parti prens ve prenseslerini, kral ve soytarılarını koruma altına almaya yarıyor, laikliğe inanan halkı aynı zor kaderi yaşamaya mahkûm ediyor." (Sabri Güler adlı vatandaşın, 10.08.08 tarihinde dünyaya saldığı elektronik posta. Manifestonun altında Önder Sav’ın fotoğrafı, fotoğrafın üzerinde de "Bu adama oy yok" yazısı.)

Pek ender çıktığım tıkınma dünyasında, Türkiye’yi ve Anayasa’yı savunduğu için Onur Öymen’in eski komünist ve sosyalistler tarafından faşist olmakla suçlandığına tanık oldum.

İNSAF ARTIK!

Bu iddialar arasında sadece Serdar Turgut’unki ciddiye alınabilir: Eğer CHP de Dolmabahçe toplantısına davet edilmiş olsaydı. Anayasa Mahkemesi tarafından laiklik karşıtı odak olmakla suçlanan (ve kanıtlanan) bir partinin Genel Başkan’ı ile Genelkurmay Başkanı halvet olacaklar; Anayasa Mahkemesi’ndeki davadan devletteki konumu sayesinde kurtulan Cumhurbaşkanı kararlara ortak edilecek... Sonra, bir gazetenin genel yayın yönetmeni, CHP’yi katılmadığı bir toplantıda alınan kararları paylaşmadığı (!) için suçlayacak. İnsaf artık! Gelecekte neyin ne olacağı belli olmaz. Bakarsınız: Tasfiye sürecine gireceği ileri sürülen CHP sayesinde devlet ayağa kalkabilir; normalleşmeyi sağlayacağı ileri sürülen üçlü, bakarsınız Yüce Divan önünde hesap verir.

İŞKENCEDE SÖYLEMEM

Hayatımın hiçbir döneminde sürünün su içtiği yerden su içmedim, gecelediği yerlerde gecelemedim. Bu nedenle her türlü psikolojik sivil savaş darbe ve şerbetlerine karşı şerbetliyim. Hayatımın hiçbir anında "vur abalıya!" demedim. Hayatımın hiçbir döneminde CHP’li olmadım, bir kez, 1973 seçiminde yüzde 33.29 oy alan CHP’ye oy verdim. Bir kez de SHP’ye. Buna karşın seçimlere girdiği sürece Türkiye İşçi Partisi’ne (TİP) oy verdim; seçimlere girmeye başladığından bu yana da kendi partime oy veriyorum.

İşkence tezgáhında bile ağzımdan alamayacakları bu itirafı CHP’yi savunabilmek için yapıyorum. Adalet için yapıyorum!

KARABÜYÜ AYİNİ GİBİ

CHP’nin kurban edildiği sapık bir karabüyü ayinindeyiz sanki: Hálá bir káşanede oturmakta olan müflis bir işadamı, para işlerinden mahkûm olmuş bir medya patronu halini tasvir için CHP’yi kullanıyor. Ayıptır! CHP ve Deniz Baykal, üniter devleti savundukları için Ahmet Türk’ün kıyma makinesinde kıyılıyorlar.

Kuşkusuz CHP, "Aşağıya din-iman, yukarıya han-hamam" düzenine yakışmıyor!

CHP’nin kapısına kilit vuruluncaya kadar bu insanlar rahat etmeyecekler. Kim bu insanlar, yarına!