Rüzgar estikçe esmer olur bilir misin

Bundan bir yıl önce, 10 Ocak 2013 tarihinde Beşiktaş – İstan’bal’ Büyükşehir Belediye maçını İnönü Stadı’nda yazarken edebiyatçılara nispet yapmış, Beşiktaş’ın aşkıyla yoğrulmuştuk..
Aşağıda linki bulunan “Hani bir kasvet çöker ya adama..” başlıklı yazıydı o!
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/22399117.asp
İşte o yazının, maç içerikli bölümleri çıkartıldıktan sonra, söz konusu makale içinde kullanılan betimlemelerden de ortaya böyle bir şiir çıktı!

Hani bir kasvet çöker ya adama..
Hani hiçbir şey yapmak istemezsiniz ya..
Hani koca şehirde yapayalnız hissedersin ya..
Hani şehrin üstüne bir sis çöker de her yer gri gözükür ya..
Hani ruhunu darmadağın hissedersin o zaman ya..

Hani efil efil bir rüzgar eser önce ya..
Hani, rüzgar estikçe serine çalar ya..
Sonra,
kara kara bulutlar gelir küme küme..
Sonra,
gök değil gökler gürlemeye başlar ya..
Hani bütün heybetiyle yağmur başlar ya..
Ve sen,
yine yapayalnız hissedersin..
Koca dünyada TEK BAŞINA..
Hani, ‘deryanın içinde olup da deryayı bilmeyen’ o salak balık gibi değil ama..
Hani yalnızlığı ilik ilik hissettiğin anlar vardır ya..
Yanında ‘ 1’ dostun olmasını istediğin anlar...
İşte ben,
hep o acımasız zamanlarda gökyüzüne bakarım..
En korkulu gövdesiyle kapasa da gökyüzünü bulutlar..
Ben, yıldızları görmek isterim..
Göremem ama
göremem ki..
Heyhat, göremesen de yıldızları onlar oradadır oysa!
Dostlar da böyledir işte
Gözlerinle göremesen de
Emin ol, oradadırlar..!!
Kısacası dostum
kısacası,
hakiki evrende asla yalnız değilsindir..
Yoksa,
yalnız mı hissediyorsun kendini..
Öyleyse,
aldanırsın..

Gerçek şu ki,
Rüzgar estikçe, gittikçe serine çalar
Estikçe esmer olur, bilir misin..

Orhan Can
Ben CAN; Orhan Can yani..
En Kalbi Muhabbetlerimle..

NOT: Bu da benden Zeynel Lüle kardeşime hediyem olsun.