Sıradışı eğlenceye var mısınız?

Daha yazının başında söyleyeyim.
Sıradışı eğlence deyince yıllardır aklıma gelen tek şey şu: Burning Man!
Her yıl ağustos sonunda Nevada’daki Black Rock Çölü’nde yapılan bu festival tüm yönleriyle öyle sıra dışı bir deneyim sunuyor ki...
Bir kere hafta boyunca uçsuz bucaksız bir çölde yaklaşık 70 bin kişiyle beraber konaklıyorsun!
Herkes rengârenk, kafasına göre giyiniyor ya da giyinmiyor!
Burning Man’de para kullanılmıyor. Sanat ön planda. Herkes bir şey üretiyor. Aklınıza ne gelirse...
Yaptıklarını da festivalin son günü ateşe verilen o dev korkulukla (insan heykeli de diyebiliriz) beraber yakıyorlar!
Bir tür modern zaman ayini Burning Man.
1986’da San Francisco’da ortaya çıkmış, sonra çöle taşınmış ve günden güne ünü katlanarak artmış.
Giden arkadaşlarımdan çok dinledim, hatta bu yıl “Ben de gidiyorum” diyen epey insana rastladım. Oturup belgeselini bile izledim.
Bu yıl -umarım- orada olup bu sıradışı deneyime tanık olacağım.
Eminim tadını aldıktan sonra sıradışı değerini biraz kaybedecek.
Çünkü hep böyledir! Alışmaya başladıktan sonra her şey normalleşir.
Peki sıradışı eğlence deyince dünya üzerinde başka ne akla geliyor?

Maskeli şov!

Kusura bakmayın ama ukalalık yapacağım. Amsterdam’a gitmek, hele nisandaki Queen’s Day’de sokaklardaki çılgın kalabalıkla eğlenmek pek sıradışı değil artık. Geçin onu. Ya da New York ve Londra’daki The Box’ın sınırları zorlayan şovlarını izlemek hiç değil.
“Peki ne öneriyorsun ukala adam” diyebilirsiniz. O zaman söylüyorum: Punch Drunk adlı tiyatro grubunun interaktifliğin dibine vurmuş oyunlarını izlemeyi, daha doğrusu oyunlarına dahil olmayı önerebilirim.
İster The Drowned Man’e, ister Sleep No More’a... Hangisine, hangi şehirde denk gelirseniz. Ben Londra’da geçen kış The Drowned Man’i izlemiştim.
Üç katlı eski bir film stüdyosuna onarlı, yirmişerli gruplar halinde almışlardı seyirciyi.
Kapıda hepimize birer maske verdiler. Eyes Wide Shut hesabı!
Bir tek oyuncular maskesizdi. Bize verilen üç saat boyunca oyunculardan birini ya da birkaçını takip ederek oyunun hikâyesini çözmeye/anlamaya çalıştık.
Sonuç? Hiç bu kadar koşturmamış, bu kadar eğlenmemiştim!
Oyuncuların gözümüzün önünde soyunması, bazen sevişmesi, hatta sürpriz bir şekilde kimi zaman seyircilerden birini öpmesi de...

Uyku diskosu!

Bir başka sıradışı eğlenceyi daha söyleyeyim...
O da geçen ekim ayında Tokyo’daki Redbull Müzik Akademisi etkinlikleri kapsamında gerçekleşti.
Katılımcılar yoga mat’leriyle mekâna geldi. Elektronik uyku müziği eşliğinde sabaha kadar uyudular!
Bir tür uyku ya da meditasyon diskosu yani! Ama sıradışı olduğu bir gerçek!

İstanbul dışına çıkın!

Hep yurtdışından bahsettim. Biraz da bizim mütevazı ellere dönelim...
Yine kişisel deneyimlerimden yola çıkacağım.
Eğer İstanbul’da yaşıyorsanız, bir hafta sonu başka bir şehirde eğlenin.
Bunun nesi sıradışı demeyin.
Unutmayın ki, rutinin dışına çıkmak zaten yeterince sıradışı.
Sıradışılığın illa uçuk kaçık olması gerekmiyor.
Ayrıca İstanbul’un kasıcı ve çoğu zaman aynı olan eğlence ortamından daha eğlenceli olabiliyor Anadolu.
Mesela Van’daki Halay Bar’da hiç tanımadığın otuz-kırk kişiyle çılgınlar gibi halay çekmek...
Mesela Mardin’deki Cercis Murat Konağı’nda bir kırmızı şarap içip denk gelirseniz bir kına eğlencesine tanık olmak... Sonra Bağdadi Bar’da eğlenmek...
Mesela Kemer Olimpos’taki Öküz Bar’da ateş etrafında dans etmek ya da gece sahile inip denize girmek...

Ev partisini sıra dışı hale getirmek

Peki, şimdi İstanbul’a dönelim...
Mesela Harbiye’nin yeni kulübü Superfabric’te gecenin bir yarısı duş alan dansçıları seyredip “Dışarda muhafazakâr bir hava olabilir ama hâlâ o havayı takmayan yerler var” diyebilmek...
Mesela ev partisi yapmak... Kendimden örnek vereyim.
Bir zamanlar eski evimde küçük, yuvarlak bir dans pisti vardı.
Gayet ışıklı mışıklı. Yaptığım partilerde herkes o platformun üzerine çıkıp dans etmeye, şovunu sergilemeye bayılıyordu.
Ev partilerini böyle ufak tefek numaralarla sıradışı kılmak mümkün.
Artık kostümlü mü yaparsınız, şifreli mi, maskeli mi ya da evde canlı müzik performansıyla mı orası size kalmış...
Canlı müzik demişken, şaka değil ona da rastgeldim. Partici arkadaşlarımdan Levent Özçelik, Tünel’deki evinin salonunda Mehmet Erdem ve orkestrasını ağırladı!
Çok eğlenilen bir partiydi, çünkü DJ’li ev partilerinden herkes sıkılmıştı.

Ah o yılbaşı gecesi!

Evet, sıradışılığın sırrı basit. Bildik şeylerin dışına çıkmak.
Bunun için illa Burning Man’e gitmek gerekmiyor.
O tip festival ve eğlenceler her zaman yapılabilecek şeyler değil.
Para ve zaman (evet, ikisi aynı anda maalesef) gerektiriyor.
Mesela geçenlerde bir arkadaşım delirdi ve böylesi bir öneri daha getirdi: Yeni yıla iki ayrı ülkede girmeyi önerdi!
İlk önce Yeni Zelanda’ya gidecek ve 2015’i orada karşılayacakmışız, sonra oradan Hawaii’ye uçup bir de bu adada...
Amaç sıradışı olmak ya! Nedense insan yeni yıla her daim yaptığı şeylerle girmek istemiyor.
(Yeri gelmişken bir itiraf: En sıradışı yılbaşı eğlencem yıllar önce Londra’da katıldığım kostümlü bir ev partisiydi. Herkes kostümleriyle gece dışarıya çıkmıştı. “Ee ne var bunda?” demeyin. Benim kostümüm maalesef bir hemşire kostümüydü! Kostümsüz gittiğimden ve ev sahibesi hemşire olduğundan ve başka yapacak bir şey olmadığından. Filan filan. Halimi düşünün...)

Tanımadığın insanlarla eğlenmek!

O zaman bir kez daha tekrarlayayım: Bildik rutininizin dışına çıkın.
Yeter ki zekice bir şeyler bulun ve kendinizi rahat bırakın. “O ne der, bu nasıl karşılar?” diye düşünmeyin. Bir kez olsun.
Zaten bu yüzden sıradanlığa teslim oluyor ve bunalmıyor muyuz?
Taze taze dün gece yaptığım sıradışı eğlencemi de paylaşmazsam olmaz!
İki hafta evvel Sosyal Hürriyet profilimden duyurmuştum, “Beraber gece turuna çıkalım” diye.
İşte o duyurudan sonra iki okurumla dün gece o bar senin bu kulüp benim gezdik tozduk!
Düşünsenize, birbirini hiç tanımayan insanlar sadece dört-beş saatliğine bir araya geliyor ve eğleniyor.
Bundan sıradışı bir şey daha düşünemiyorum!
Sıra sizde!
Şimdi hazırsanız sizi bugünkü sıradışı eyleminize/eğlencenize davet ediyorum!
Hiç üşenmiyor, “Aman boş ver” demiyor ve sıradışı eğlence fotoğraflarınızı (her şey ama her şey olabilir, sınırlama yok) sosyal medyadan #birseyyap hashtag’iyle bana mention’lıyorsunuz.
Bendeniz ise o fotoğrafların arasından seçtiğim en sıradışı olanları haftaya burada, Hürriyet Cumartesi’de, yayımlıyorum!
Hadi bayanlar baylar göreyim sizi.
Yeni bir yıla girerken en sıradışı fotoğrafları beraber taçlandıralım!