İç sesim öyle diyor

Mesafeliyim ama dört yıl önce Kenya’ya giderken sarıhumma aşısı oldum mu, oldum.
Ki azıcık sert bir aşıydı, aşıyı olduktan hemen sonra ateşim çıkmıştı.
Hemşire bu olasılığı söylediği için rahattım.
Ateşin geçmesini bekledim.
Kısacası benim aşı konusundaki durumum koca bir çelişki yumağı:
Mecbur kalınca “tamam” oluyorum.
Ama şu andaki aşılara karşı azıcık kararsız ve mesafeli durduğunuzda hemen üzerinize geliyor, aşı polisliğine soyunup “Neden?” diye gerekçenizi sorguluyorlar.
“Neden?” diye soranlara epeydir yanıtım şu oluyordu: “İç sesim.”
Bu yanıta da kıl olunuyordu.
Bilimsel gerekçeler, makaleler sıralamanız beklendiği için...
Elbette hepimiz bir şeyler okuyoruz, tarıyoruz. İnternet sonsuz bir dünya.
Aşıların hem olumlu hem de olumsuz gri alanlarına dair bin türlü içerik var.
Ama o kadar detaya girmeye gerek var mı?
İç sesin “Tamam” deyince olursun aşını, bu kadar basit.
Ayrıca “aşı kararsızı” kimseye hesap vermek zorunda değil.
Gerçi iç ses diye tabirlediğim şey günün sonunda mahalle baskısından da etkileniyor hani.
“Ol artık, yuh!” diyen yakın çevrenin konuşmalarına karşı iç sesin teslim bayrağını çekiyor, “Olayım da bitsin gitsin, çok sıkıldım” diyerek...
Önceki gün bir “aşı kararsızı” olarak aşı kuyruğu esnasında konuştuğum ve hiç tanımadığım birkaç kişinin daha benzer hisleri olduğunu görünce bu yazıyı yazmaya karar verdim.
Aşı kararsızlarının üstüne gitmeyin diye.
Bırakın herkes kendi kararını kendisi versin.

Sağol be Malone

Tam aşıyı oldum bitti, bizim gazetede şu haber çıktı. mRNA teknolojisinin mucidi Dr. Robert Malone, İngiliz Daily Mail gazetesine şöyle demiş: “Hükümetler riskler konusunda şeffaf değil. İnsanların aşıları kabul edip etmemeye karar verme hakkına sahip olduğu görüşündeyim.”
“Sağol be Malone” dedi iç sesim, “Artık çok geç.”

“Yan etki” konuşmaları

Bir de “yan etki” konuşmaları var. Sohbetlerin bir numaralı gündemi.
Kimi aşı sonrası bir gün yattığını, halsizlik hissettiğini söylüyor kimi gururlu bir neşeyle “Bana bir şey olmadı valla” diyor.
Farkında olmadan yan etkileri de yarıştırıyoruz yani.
Hiç yan etki hissetmeyen “Bağışıklığım iyi demek ki” diye çıkarımına ulaşıyor.
Yan etki hisseden, “Neyim var benim?” diye kendi kendine üzülüyor.
Bana da açıkçası daha işin başındayız gibi geliyor.
O varyanttı bu varyanttı diye diye daha nice aşı, nice doz ve yan etki konuşması bekliyor bizi.
Neyse, şimdi beni yan ve yansız etkilerimle baş başa bırakın.
Azıcık şu sürecin tadını çıkarayım.
Hayat etkileşimle güzel!