Hangi Tarkan’ı tercih edersiniz

Harbiye Açıkhava konserleri dolayısıyla Tarkan, iki farklı versiyonuyla gün yüzüne çıktı.
Assolist Tarkan 70’lerin, 80’lerin gazino günlerine gönderme.
Her gece farklı bir çeşidini giymeye gayret ettiği smokini mesela, dümdüz değil.
Ceketin bir yerinde illa ki bir süsleme, bir işleme, bir “sen aşkı çiçek böcek sanmışsın”ı anımsatan dallı güllü bir bahçelenme mevcut.
Zeki Müren’in 80 darbesi sonrası Liberace ilhamlı çılgın kıyafetlerini bırakıp takım elbiselere yöneldiği o gazino günleri gibi...
Kısacası assolist Tarkan hayli retro:
Anne babalarımızın anlatmaya doyamadığı, kimimizin de ucundan (beş yaşlarında vık vık koştururken) yakaladığı o Maksim yahut İzmir Fuarı’ndaki meşhur Göl Gazinosu gecelerine ışınlayan bir tür ‘back to the future’ (*).
Pop Tarkan ise çok bildik, çok daha yakın geçmiş sular/dereler.
“Kuzu Kuzu”suyla “Şımarık”ıyla, hüpleten cuplatan dudulayan sözleriyle, lıkır lıkır fıkır fıkır modern göbek havasıyla, gerdan kırmalı/göz süzmeli kadınsı/erkeksi seksapeli ve illa ki zımbalı ceketiyle...
Ve pop Tarkan biraz 90’lar, biraz 2000’lerin başları...
Yazının başında hangisini tercih edersiniz diye sormuştum ya. İkisini de tercih etmeyen olabilir elbet. Yeni bir şey yok diyerek.
Ama benim tercihim şimdilik assolist Tarkan’dan yana.
Yaz boyu binlerce gündeme maruz kalarak bitip tükenmişken, efkarlar yüksek sınırlara tırmanıp bünyeler salaklaşmışken sanki en güzeli post gazino günlerini yaşayıp “kadehinde zehir olsa ben içerim bana getir” diyerek şerefe yapmak... Eh, Tarkan da müjdeyi verdi zaten:
İkinci sanat müziği albümü yoldaymış...
(*) Back to The Future malum, başrolünde Michael J. Fox’un yer aldığı 80’lerin meşhur bilimkurgu serisi...

Çok ‘Stranger Things’ bunlar

Günün başka bir retrosu da “Stranger Things” (Tuhaf Şeyler).
Bu Netflix dizisi E.T’ye gönderme yapan bisikletli/bilmiş çocuk karakterleriyle, o dönemin müziği/kıyafetiyle, jeneriğinin “Ziyaretçiler” dizisini andırmasıyla filan fena halde 80’ler...
An itibariyle altı bölümünü peş peşe izledim.
İlk başta biraz sıkıldım, “bu konuları işleyen daha iyi yapımlar var” diye çemkirdim, ama heyhat sonradan sarmaya başladı ve bırakamadım. Ama o kadar da 9 nokta bilmem kaçlarda seyreden havalı bir imdb’lik durum göremedim (ukalayım ezelden).

Ve Türkler Burning Man’i keşfetti

Şu sıra Instagram ve Snapchat’te yer gök Burning Man.
Nevada’daki Black Rock Çölü’nde yapılan bu Mad Max’vari festivale bu yıl popüler Türk simalar da akın etti.
Bazısının hesaplarından gördük, Burning Man’i moda çekimi sanmış.
Öyle bir hallenmeler, çölde yuvarlanmalar, prodüksiyonlar filan.
İşin felsefesini, “burada neler oluyor”u gayet güzel gözlemleyeni, aktaranı da vardı elbet.
Onlara şükran borçluyuz (misal: çizenbayan).
Lakin Türklerin bu sıcak ilgisi devam ederse Burning Man’ciler yakında Tuz Gölü versiyonunu/ayağını yapabilir festivalin.
Olur mu olur. Olursa pek şerbetli olur.