Arkadaşlık durgunluğuna mı yakalandınız?

“Yok” diyorsunuz, “Trafik var, eve ancak giderim...”
Aslında bir yandan bahane, iş arkadaşınızla buluşmak içinizden gelmiyor.
Hafta sonu evdesiniz...
En yakın arkadaşınız arıyor, “Hadi bir şey yapalım akşam” diye.
“Çok uzak o tarafa gelemem” diyorsunuz, yani üşeniyorsunuz.
Aslında bu da bahane, evde oturup dizi izlemek ya da kendi kendinize bir şeylerle uğraşmak sosyalleşmekten daha cazip geliyor.
Sakin olun, yalnız değilsiniz.
Bunun bir adı var, “arkadaşlık durgunluğu...”
İngilizcesi, friendship recession. Ekonomik durgunluk gibi bir şey.
Şu an Amerika’da bu kavram ve neden böyle olduğu yoğun bir şekilde tartışılıyor.
Pandemiden sonra “arkadaşlık durgunluğu”nun arttığı yazılıp çiziliyor.
Amerika’da yapılan bir anket var, “American Time Use Survey” diye.
İşte o anketin sonucuna göre Amerikalılar arkadaşlarıyla giderek daha az zaman geçirmeye başlamış.
Düşüş 2014’te başlamış, 2021’de ise haftada 2 saat 45 dakikaya kadar düşmüş.
Evet, pandeminin de etkisi var diyorlar. Çünkü insanlar izolasyona alıştı.
Özellikle evden çalışmaya başlayanlar bazen sadece eve gelen kuryeyle iki kelime konuşuyor deniliyor, o kadar.
Yine de tek neden pandemi olabilir mi?
Peki bizim durumumuz ne?
Arkadaşlarınızla haftada kaç saat görüşüyorsunuz?
Yoksa onlarla sosyalleşmek yerine yalnızlık daha mı konforlu gelmeye başladı?
Bana sorarsanız, ki sormasanız da yazıyorum zaten, bu durgunluğun önemli bir nedeni de sosyal medya.
Arkadaşınla buluştuğunda ne konuşursun?
Ne yaptın, nereye gittin, ne oldu ne bitti, filan.
Ardından da onun bunun dedikodusu girer araya.
Ama artık hepimiz az ya da çok sosyal medyada her şeyi paylaşıyoruz.
Dolayısıyla ortada gizem kalmıyor.
Konuşacak konu da...
Bu arada bu durgunluk meselesini aşmak için harekete geçenler de var.
Sabahları koşu grubuna katılanlar, haftanın belli bir günü bir araya gelip film, kitap ya da ne bileyim belli bir konu üzerine konuşanlar...
Yani “temalı” ve “faydalı” arkadaşlık buluşmaları.
Bu da güzel ama biraz zorlama ve demode sanki.
Bir de şu var, ki bence bu tam 21. yüzyıl hissiyatı:
“Diğer insanlara bağımlı olmamayı seçmek, bağlantının önemini değersizleştirmek.”

Ruh halim

Benim ruh halim ise Sam Smith’in yeni yayınlanan şarkısındaki gibi:
“Arkadaşa değil, sevgiliye ihtiyacım var.”
Büyüksün Sam!

Arkadaşlık durgunluğuna iyi gelen şarkılar

∆ Peyk / “Derdini Bul”
∆ Soft Analog / “Modern Zamanlar”
∆ Kalk Yerine Yat / “Beni Bi’ Bul”
∆ Madrigal / “Bambaşka”
∆ Kendimden Hallice / “Hatamı Dansa Kaldırdım”
∆ Sedef Sebüktekin / “Keyfim Yerinde”
∆ Simülasyon / “Kandırırım Kendimi”
∆ She Past Away / “Durdu Dünya”