Hayat bir öğretmendir, kitaplar da öyle…

'Deniz ve Ben' kitabında bir kızın öyküsünü anlatıyorsun. O kız sen misin?

Eylül karakteri yıllar içerisinde hayatıma girmiş, bana insanların nasıl sevgi dolu bir potansiyelle dünyaya geldiklerini defalarca göstermiş olan tüm öğrencilerim ve tüm çocuklar. Kitapta Anadolu insanını bir çocuğun zihninde görüyoruz. İyiliği, yardımlaşmayı, sevgiyi… Ancak son zamanlarda çok korkunç olaylarla da karşılaşıyoruz. Herkes “Eyvah! Toplumumuz bozuldu” diye yakınıyor.

Ahu. G. Karagülle

Bu kitapta olanı mı yoksa olmasını istediğini mi yazdın?

Zaman zaman çocukların dünyasında da olumsuzluklara, çatışmalara rastlanmasına rağmen bizi ‘Eyvah!’ dedirtecek noktalara getiren olaylar yetişkinlerin dünyasında yaşanıyor. Ve maalesef yetişkinlerin davranışlarının acıları çocuklara kalıyor. Çocuklar her zaman ‘muhteşem’ kelimesiyle eşdeğer bir potansiyelle dünyaya geliyorlar. Bence mesele onların doğuştan getirdikleri bu potansiyeli bozmadan büyüyebilmelerine destek olabilmek.

Kitaptaki Eylül karakteri sadece kendini değil, çevreyi, hayvanları hatta tarihi de dedesinden öğreniyor. Hayatta her zaman bir rol modelimiz var mı sence?

Dede karakteri Eylül’ün hayatındaki öğrenme unsurlarından sadece bir tanesi. Çoğumuzun hayatında güzelliklere vesile olan, dokunuşları sayesinde bize katkı sağlayan insanlar vardır diye düşünüyorum. Bazen bu katkı dedemiz, öğretmenimiz vasıtasıyla gelirken bazen evimizde beslediğimiz bir ev hayvanımız vasıtasıyla bile olabilir.

Bu kitapla çocuklara temel olarak neyi anlatmak istedin peki?

Büyükanne ve büyükbabaların çocukların gelişimleri üzerinde çok önemli katkıları olduğunu düşünüyorum. Bir dede ve torunu arasında yaşanan sevgi dolu bir iletişimi ve paylaşımı göstermek istedim.

Eleştirmenler Türk çocuk kitabı yazarlarını fazla ‘öğretici’ olmakla suçluyor. Sen yazdığın eserde ‘öğretici’ olduğunu düşünüyor musun? Suç mu öğretici olmak?

Yaşamın kendisi bir öğretmenken bir kitabın içinde öğretici öğelerin bulunmaması mümkün mü? Bence öğretici olmaktaki sorun çocuklara kendi deneyimlerinin sonuçlarını temel alarak “Bu doğru, bu yanlış…” diye dayatmalar yapan, onların deneyimleri vasıtasıyla öğrenebileceklerine saygı duymayan tutumlar. Kitapta olgunluk çağına gelmiş olan dede karakteri torunuyla hayatta edindiği birikimleri sevgi ve incelikle paylaşıyor. Bunun yanı sıra ona kendi deneyimlerini yaşaması için alan bırakıp, Eylül’ün düşüncelerini yargılamadan güven ilişkisi oluşturarak sorduğu sorularla destek veriyor.

Senin dokunmak istediğin çocuklar kimler? Onların nasıl kişiler olmasını istiyorsun? Neler hayal ediyorsun?

Tüm çocuklar için hayalim içlerinde var olan potansiyeli sevgiyle ifade edebilen yetişkinler olmaları…

Kitapta Atatürk’ten bir yıldız olarak söz ediyorsun. Neden? Sence Atatürk bir ideal mi, yoksa bir ışık mı? Çocuklar ne anlamalı dedesinin Eylül’e anlattıklarından?

Altı yaşındaki öğrencilerimin “Kutup yıldızı yolunu kaybedenlere yol gösteriyorsa ve Atatürk’te zor zamanlarda bize yol göstermişse, Atatürk bir kutup yıldızı olabilir.” şeklindeki sohbetlerini büyük bir mutlulukla izlemiştim. Kitaptaki konuşmalar bu deneyimden kaynaklanmakla birlikte, çocukluğumda büyükanne ve büyükbabalarımdan dinlediğim hikâyelerin etkisi de var. Atatürk’ü tek bir cümlede anlatmak imkânsız olsa da içinde var olan muhteşem potansiyeli sevgiyle ortaya koyabilmeyi başarmış nadir insanlardan biridir diyebilirim. Hikâye içerisine koymamın nedeniyse; çocukların zihnine ve kalbine sadece küçücük bir tohum bırakabileceğimi düşünmem.

MUTLU ÇOCUKLAR YETİŞTİRMENİN PÜF NOKTALARI

LC Waikiki Aile Buluşmaları’nın dördüncü durağı olan Gaziantep’te Prof. Dr. Özgür Öner ve LC Waikiki Kurumsal İletişim ve Reklam Müdürü Sevda Malkoç ile “Mutlu çocuklar yetiştirmenin püf noktaları”nı konuştuk.