Kadınsan mutlu olamazsın!

Kadınsan kıyafetlerine dikkat edeceksin, dikkat çeken giysiler giymeyeceksin.
Kadınsan geride duracaksın.
Kadınsan yüksek sesle konuşmayacak, öne çıkmaya çalışmayacaksın.
Kadınsan erkeğinin arkasında olup kendini ona adayacaksın, kendin için hiçbir şey istemeyeceksin.
Kadınsan oyunculuk yapmayacaksın.
Kadınsan sahneye çıkmayacaksın, şarkı söylemeyeceksin.
Kadınsan hayallerini kovalamayacaksın.
Kadınsan ömür boyu ataerkil zihniyet, geri kalmışlık, cahillik, önyargılar, töreler, kurallarla mücadele etmek zorunda kalacaksın.
Kadınsan pek çok kere çaresizlik içinde başını ellerinin arasına alacak, kahrolacak, ağlayacaksın.
Kadınsan ve devam etmeye kararlıysan, kaba kuvvetle, fiziksel, psikolojik şiddetle, tehditle durdurulmaya çalışılacaksın.
Kadınsan bu ülkede, bu erkek odaklı düzende, asla ama asla mutlu olamayacaksın.
Adın Mutlu olsa bile!

Neden ağladın Ömür!

Sosyal medya birkaç gündür Kaliko’nun ölümünün ardından ağladığım videoyu konuşuyor.
Salı günü bu köşede çıkan “Gökkuşağı Köprüsü’nde buluşacağız” başlıklı yazımı yazarken çektim o videoyu.
Evet, Gökkuşağı Köprüsü’nde buluşacağımız güne dek beni özlerken hayal ettiğim Kaliko’yu düşünüp çok ağlamıştım o gece.
Bunu paylaşmak istedim herkesle.
Empati kuranlar çok, ağlamamı videoya çekmemi eleştirenler de.
Bu bir şov değil arkadaşlar.
Kim ister ki en zayıf, en savunmasız, salya sümük halini herkese göstermeyi?
Hele hayatı boyunca dik durmayı ilke edinen ben hiç!
Ama insan aynı başarısını, öfkesini, sevincini olduğu gibi acısını, gözyaşını da belki de hiç tanımadığı ama onu anlayacağını düşündüğü insanlarla paylaşmak, bir şeyleri değiştirebilmek istiyor.
Gözyaşlarımı göstermek benim sessiz çığlığım, derin isyanım.
Kaliko gibi masum kedi ve köpeklere çarpıp arkasına bile bakmadan kaçan sürücülere, sadece hayvanları öldürmekle kalmayıp insanları da mahvettiklerini anlatma şeklim.
O yazı ve video ile birilerinin kalbine dokunabildiysem ve sürücü koltuğundakilerin masum canlar için de frene basmalarını sağlayabildiysem, sağlayabilirsem, başka bir şey istemem.

Game of Thrones sahnede

İngiliz hayır organizasyonu Comic Relief’in açlığa ve kötü yaşam koşullarına dur demek için hayata geçirdiği Red Nose Day etkinliği, bu yıl ilk kez Amerika’da düzenleniyor.
Hem de büyük bir organizasyonla.
Bu gece NBC’den yayınlanacak olan bağış gecesine Julia Roberts, Will Ferrell, Jennifer Aniston, Reese Witherspoon, Julianne Moore, Jodie Foster gibi isimler katılacak.
Gecenin sürprizi, Game of Thrones oyuncularının ünlü müzik grubu Coldplay ile beraber özel bir müzikal performans sergileyecek olması. Oyuncular, Coldplay grubuyla birlikte besteledikleri parçayla ihtiyaç sahibi insanların umudu olacaklar.
Böyle yardım gecelerine katkıda bulunan oyuncu ve müzisyenleri iki kat daha fazla seviyor, değer veriyorum.
Gerçek starlar onlar; egolu ve bencil değil mütevazı, paylaşımcı ve yardımsever olanlar.

Asgari ücret artışı

Geçen hafta sonu Kuzey Kıbrıs’taydım ve adada asgari ücretin Türkiye’dekinin neredeyse iki katı olduğunu öğrendim. Hemen ardından da Los Angeles’ta saatlik asgari ücretin 2020 yılında 15 dolara çıkacağı haberini okudum.
Los Angeles’ta şu anki asgari ücret saat başı 9 dolar. 2020’ye kadar yılda 1 dolarlık artışlarla bunu 15 dolara çıkarmayı planlıyorlar.
Amerika’nın ikinci büyük şehri olan Los Angeles’tan gelen bu karara ülke çapında asgari ücretlerde yükselme olacağının bir habercisi olarak bakılıyor. Kıbrıs ve Los Angeles’ın izinde gitsek ve darısı başımıza desek güzel olmaz mı!