Hep eksik hep eksik!

Okuyunca düşündüm, hak verdim ve üzüldüm.
En zengin, kusursuz sofrayı anlatırken bile ‘kuş sütü eksik!’ diyoruz.
Neden acaba her şeye eksiğinden bakıyoruz?
Eksiğinden bakarsan, ooo her şeyin eksiği gediği var.
Halbuki bir şeyleri olduranlar, ‘tamam bu’ diyenler.
Eğer bu güzel oldu demezsen, hiçbir şeyi noktalayamazsın.
Noktalayamazsan kopup gidip yaşamaya başlayamaz.
Hep ‘tamamla beni’ der gibi dizinin dibinde oturur.
Ben buna kendimce şöyle bir çözüm bulmuştum.
Madem ben de eksikleri görmeye meyilliyim -e napayım burada doğdum genlerimde soluduğum havada var- o halde ‘yeterince iyiyse yaşasın!’
Mükemmel treni gelmiyor.
İsterseniz garda ağaç olmuş bekleyenlere sorun.
Hâlâ aynı soğuk tostu yiyerek bekleyip duruyorlar.
Hayat mükemmeli bekleyene, zamanın geçişi cezası kesiyor.
Karşına çıkana bayılmak, önündekine doyamamak, elindekine şükretmek bu kadar mı zor?
Kuş sütü olsaydı da, o göz eksiği bulacaktı.
O delik, o boşluk, o eksik gözde çünkü. Bakanda. Bakışta.
Şöyle düşünün, gözümüzde bir bozukluk var ve her baktığımız şeyde delik görüyoruz.
E naparız o zaman?
Bu güzel ama eksik deriz.
Eksik kemirip durmaktan da ruh hastalanır. Midesi ağrır.
İngilizce’de ‘Komşunun bahçesi her zaman daha yeşildir’ diye bir laf var.
Hep komşunun mu bahçesi yeşil?
O sen ne kadar sularsan sula, o bahçe hep daha yeşil görünecek gözüne.
İnsan evladının doğuştan göz bozukluğu.
İnsan ruhen hipermetrop doğuyor.
Yakınındaki güzeller bulanık. Hele bizim burada, iyice gölgede yakın.
Eksik nedir?
Bir şeyi daha olsa, tam olacak olandır.
Yeni ay, dolunaya göre eksik midir? Bence değil.
Yeni ay, adı üstünde doğumun başlangıcın müjdecisidir.
Bin bir umuttur. Her şeyden ötesi tamdır.
Ay tamamına erip de dolunay olduğunda ise yuvarlaktır.
Yusyuvarlağın tam olduğunu bize kim öğretti?
Belki okuldaki matematik dersinde öyledir.
Yarım daire yarım aydır.
Ama hayata çıkıp da, göğe baktığında, yarım ay da tamamdır.
Hepsi kendi zamanının olduğu son noktadır. Dolunayı bekleyen 29 gün bekler.
Gökyüzünü hep tam gören, her akşam beklediğine kavuşur.
Kuş sütü bazen olur bazen olmaz, bazen olsa da kimseleri doyurmaz.
Sofraya her sabah, teşekkür ederek oturanın gözündeki o eksik gören boşluk kapanır.
NilFM, tastamam bir hafta diler.