Endişelerden kurtulmanın iki yolu

Fark edince, bu saçma huy bedenime ezber yapmasın diye, hemen kafamın içine bakıyorum. Ne düşünüyorum ben? Nerede takılıyor düşünce treni? İçinden çıkamadığım o şey ne? Hangi cümle geçti aklımdan da, kopardım dudağımdan bir parçayı?
İnsan hangi düşünceye düşerse düşsün, kendini kaldırmayı ve onun sadece aklından geçen uydurma bir cümle olduğunu kendine hatırlatmalı.
Kendinle ilgili her şeyi çözmenin ilk şartı farkındalık. Farkında olan insana hiçbir şey olmuyor. Neyse, böyle böyle endişe avındayken ben, ‘Guatemala endişe bebekleri’ diye bir şey olduğunu öğrendim.

Guatemala endişe bebekleri, sigara izmariti kadar minnacık, kağıt ve kumaştan elle yapılan bebekler.
İnanışlarına göre, bu bebeklere gece yatarken endişeni anlatıyorsun, sonra onları yastığının altına koyuyorsun, onlar senin yerine sabaha kadar endişeleniyorlar ve sen mışıl mışıl uyuyorsun.
Uyumamak yok, ya öyle olursa yok, tırnak yanak dudak yemek yok.
Bayıldım bu bebeklere ben. Hemen ısmarladım Amazon’dan.
Şimdiye kadar bir kere kullandım, onda da çok işe yaradılar. Endişemi bıraktım bir küçüğe, tatlı rüyalara daldım.
İnsan saçma da olsa bir şeye inanmaya görsün hemen kendi gerçeğine katıveriyor onu.

Şaka bir yana diyeceğim, gerçi şaka yapmıyordum, endişelerden kurtulmanın kanımca en etkili ve kestirme yolu, o konuda bir şey yapmak.
Birini mi aramadın, ara. Bir şeye mi başlamadın, başla. Bir yere mi gitmedin, git. Yap yap yap. Yapmaktan daha büyük bir olmayanı olduran yok. Olmayanı olduran tek şey bir şey yapmak.
“E, herhalde” diyorsunuz ama o zaman niye milyarlarca insan sürekli endişeli? Ruhları titrek, kafaları karışık, uykuları dağınık, günleri verimsiz, en önemlisi de hayalleri gerçeksiz?
Çünkü sevgili okur, çünkü bir şey yapmak o kadar da kolay değildir.
Bir ruh sıçraması, bir karar gerektirir. Bir şey yapmanın içinde kendine güven ve yarına umut vardır. Feci bir iyimserlik vardır.
Kas kuvveti ve hayata etki etme isteği vardır. Bunlar burada böyle okunduğu kadar kolay şeyler değildir. İçinde harlı ateş olmalıdır.
Endişeleri sadece birer misafir gibi ağırlamak isterseniz, onlara kapının yolunu gösterecek eylemlere girişmelisiniz. Hem de şimdi. Hem de bir an bile düşünmeden. Tereddütsüz.

Hayat endişelenmek için çok kısa. Bir şeyler yapmak için büyük fırsat. Guatemala endişe bebekleri içinse fazla hafif.
Hepimiz bir yolunu bulup, kendi biricik çıkmazlarımızdan kaçış planını yapmalıyız. Yoksa ne farkımız kalır, bir tekerleğin içinde dönüp duran, laboratuvar farelerinden?