Feminizme pop katkısı

Feminizme pop katkısı mı? Şakacıktan tabii; Yonca Evcimik’in kimi şarkılarında yaptığı gibi: Bu alanı da boş bırakmayalım; bir şeyler yapalım, buralara da dahil olalım. Pop dediğinden kadın hareketine katkı çıkmaz anlamında değil tabii. Çıkar, hem de nasıl çıkar. Hümeyra’nın yaptıkları gibi çıkar. Ya da Selda Bağcan, Zuhal Olcay, İlkay Akkaya, Sevinç Eratalay’ın yaptıkları gibi. Ama bu sayılanlar popun aydınlık yüzü zaten; şarkıyı kurar ya da söylerken, ‘para’ ile işi olmayanların tarafı. Diğer taraf ise işin ticaretinde. Öyle olunca şarkı da, videosu da elbette bambaşka kaygılarla kurulacak, paketlenecek.

“Alıştık bütün yalanlara” diye başlıyor, ‘Bastırın Kızlar’ ve devam ediyor; “Bir isyan başlasın artık, kendini üstün sananlara...” İsyan mı? Neler oluyor? Haydi isyan olsun; böyle mi? Bu şekilde ve bu kılıkta mı? Şarkının sözleri başka bir yere/duruma işaret ediyor, müziği ise bambaşka. Aslında eğlenceli gibi duran bir melodiye sahip bu şarkı, “Dur bakalım daha nerelere vardıracaklar sözü” diye takip etmekten, (kısmen de olsa) güme gidiyor. Bu dinlerken oluyor, yalnızca dinlerken. Seyretmeye başladığınızda ise şarkıyı tamamıyla unutuyorsunuz. Rengârenk bir kısa film çekilmiş de arkasına/altına bir şeyler eklenmiş,
gibi oluyor.

Egodan gemiler

Video/klipte ise durumlar bambaşka... Atmosfer değişmiş, Bahama adaları olmuş. “Egodan gemiler yapanlara” isyan dahi var şarkının içinde. Belki samimiyetle, inanılarak yazılmıştır bu dize ama görsel karşılığı bu olamamış ne yazık ki. Görsel karşılık Sertab Erener’in bizzat kendisi. En güzel, en alımlı, en önde o; hep o. Diyeceksiniz şarkı onun şarkısı, niye olmasın ki? Evet, doğru. Ama o zaman o kadar konuk oyuncuya ne gerek vardı? Herkesi ama herkesi etrafınızda ‘figüran’a çevirmek için mi?

O süslenmişlik, o “Ben değiştim ve çok güzelleştim” bakışlarıyla herkesi yarıp öne fırlamalar sadece şarkının kendisini değil, toplanan eş/dostu da halının altına süpürüvermiş. Ama yapacak bir şey yok; bu gençlik/güzellik takıntısı, hem de kadın/erkek fark etmez, herkesi önüne katmış sürüklüyor. Bu çağ böyle bir çağ. Her şey bu takıntının yanında yaya kalıyor. Şarkı mı kalmayacaktı?