Barış’ın ‘sıfır noktası’ndan ezgiler

Pop müziğimizin ilk dönemlerine verdiği destekle nam salmış Grafson’un kataloğu/arşivi emsalsizdi(r). Bu arşiv ekonomik sebeplerle bir başka güçlü firma Emre’ye geçmiş ve uykuya bırakılmıştı. Emre’nin Grafson kataloğuyla ilgisinin çok güçlü olduğu söylenemez; dönem dönem bir şeyler duyulur, filanca ismin bütün arşivinin yayımlanacağı söylenir ama kapsamlı bir plan/program dahilinde pek bir şey de yapılmamıştır bugüne kadar.
Barış Manço’nun ‘1962-1963’ albümü bu gidişatı değiştirebilir belki de. Sanatçının bu firmaya yaptığı ilk 45’liklerine, aynı dönemde kaydedilmiş olmasına rağmen o sıralarda yayımlanmayan ve yıllar sonra, firmanın bir karma albümüne dahil edilmiş iki şarkısı da eklenerek tek bir albümde toplandı. Albüm hem dijital platformlarda yerini aldı hem de LP olarak basıldı.

1962 - 1963 Barış Manço, Emre/Grafson


Kızılcıkla twist

Tarihi öneme sahip bu kayıtlar müziğimizin en güçlü, en popüler isimlerinden biri olan Manço’nun, henüz bir lise öğrencisiyken yaptıkları. Tam olarak Manço’nın ‘sıfır noktası’. Bu sebeple Grafson/Emre’nin yaptığı, çok ama çokkk takdir edilmesi gereken bir iş.
Şarkıların tamamı, Manço’nun Galatasaray Lisesi’nden arkadaşlarının ağırlıkta olduğu Harmoniler grubuyla kaydedilmiş 60’ların ilk yarısında (albüm isminin işaret ettiği gibi 1962-1963 arasında).
O yıllarda rock’n roll bütün dünyayı sallamaktaydı. Bir de ‘twist’ adlı bir dans türü kasıp kavurmaktaydı dört bir yanı. Ülkemizde de çok yaygındı ve Öztürk Serengil’in kafa bulmaları görmezden gelinirse eğer, çok da sevilmekteydi. Manço ve arkadaşlarının ilk kaydettikleri şarkılar bu sebeple ‘twist’ ağırlıklı; ‘The Twist’, ‘Çıt Çıt Twist’, ‘Twistin’ U.S.A.’ ve ‘Let’s Twist Again’.

Urfa’nın etrafı...

En dikkat çekici şarkı ise ‘Urfanın Etrafı Dumanlı Dağlar’. Bu türkü (‘Kızılcıklar Oldu mu’ ile birlikte) aynı sıralarda kaydedilmiş olmasına rağmen (ilk üç 45’liğin ticari anlamda başarılı olamaması sebebiyle) plak olarak yayımlanmamış ve rafa kaldırılmıştı. 1972’de, Grafson’un ‘İstek I’ adlı karma albümüne dahil edilene kadar da o raflarda bekledi. Bu albümle birlikte, bu şarkılar da dijital çağa bir geçiş yapabildi.
O zamanlar Manço, Harmoniler’le yaptıkları müziği “Örs ve çekiç temposu üzerinde yoğunlaşma” şeklinde açıklamıştı. Daha ilk günlerinden müziği değiştirmeye çabalama, verili olanla yetinmeme isteklisi olduğu şeklinde de okunabilir. Zaten ‘1962-1963’, tam anlamıyla bunun bir ispat belgesi.
Bu sebeple, ‘Urfanın Etrafı Dumanlı Dağlar’daki Ahmet Sezgin, Nuri Sesigüzel, hatta Yıldız Tezcan’a meyleden hafif arabesk vokali de (ferah ferah) görmezden gelinebilir.