Yetişkine içki yasak çocuğa iPhone serbest

Artık yapı meselesi mi, yetiştirme mi bilmem...
Ama çocukken hiçbir şey için “Alın” diye tutturmazmışım.
Birkaç Barbie bebek dışında da oyuncağım pek olmadı. Babam oyuncak almayı sevmezmiş, arada annem zorla aldırırmış.
Bana sürekli kıyafet alınırdı. Ve ben bundan nefret ederdim.
Erkek arkadaşlarımın arabalarıyla ve Star Wars oyuncaklarıyla oynadığımı hatırlıyorum.
Bana alınmadığı için içimde kalan tek şey Barbie evidir herhalde.
Twitter’da takipçilere “Çocukken size alınmadığı için içinizde kalan nedir?” diye sordum. Gelen cevapların yüzde 80’i “Barbie evi”ydi. Hatta bazılarının o kadar içinde kalmış ki ara ara eBay’e girip 82 model Barbie evlerine bakıyor, “Alsam mı acaba?” diye düşünüyorlarmış.
Barbie evinden sonra çoğunluk için sinede yare bisiklet ve akülü araba.
Gelen diğer cevaplar ise paten, Commodore 64, gameboy, gitar, piyano, walkman, pedallı araba, Barbie atı, Barbie arabası vs... Bir de Barbie-Cindy nüansı var. Cindy malum Barbie’nin daha uyduruk ve daha ucuz olanı. Cindy’si olanlar da hep Barbie bebek isterlermiş meğer.
Bunlar işte, benim çocukluğumun arzuları.

MARKALARI TANIYOR MACBOOK KULLANIYORLAR

Şimdiki çocuklara bakıyorum, aradan sanki 30 değil, 130 yıl geçmiş gibi.
Arkadaşlarım 7 yaşındaki çocuklarına iPhone almamak için savaş veriyor, bir süre sonra yenik düşüyor ve mecbur alıyorlar. Almazlarsa diğerlerininkiler iyi, bunlar kötü anne, kötü baba oluyorlar.
Gidin ilkokullara, bütün çocukların elinde cep telefonu. Bununla da kalmıyor; bütün çocuklar markaların bilincinde.
Mesela... Bir tanıdığın 8 yaşındaki kızı, babası “Pardösümü giyeyim” dediğinde bakıyor ve “O Burberry, onu erkekler giymez ki, kadınlar giyer. Hem ona pardösü denmez, onun adı trençkot” diyor.
Dudağım uçukladı.
11 yaşında kızlar koluna Louis Vuitton çanta takıyor, 7 yaşında çocuk MacBook kullanıyor, 2 yaşından itibaren portable DVD player sahibi oluyor, küçük ATV’leri sürüyor, iPad, PlayStation ve Wii diye tutturuyor. 5 yaşındaki kız çocukları saçlarına fön çektirip manikür yaptırıyor.
Aileler kısa yoldan çocukların eline kredi kartını tutuştursunlar bence. Burberry’yi bilen çocuk kendi kendine alışveriş yapmayı da becerir nasıl olsa.
Doğum hediyelerinin en gereksizi gümüş kaşıktır. “Ağzında gümüş kaşıkla doğdu” lafına istinaden biri doğum yaptığında bu gümüş kaşıklardan banko birkaç tane hediye gelir. Ve o kaşıklar asla kullanılmaz. Herhalde bir kuyumcuya satılıyordur.
Bence artık doğum hediyesi olarak iPhone götürülsün. Ha 5 yaşında iPhone’u olmuş, ha sıfır yaşında. Ne fark eder? Ha tabii, o beş yıl içinde iPhone’un üst modelleri çıkacağı için ihtimal o ki çocuk “yeni iPhone” diye tutturacaktır.
Çocuğum yok, bilmiyorum ama anne baba psikolojisini tahmin edebiliyorum. Ynsanlar çocukları kendilerinden geri düşsün istemedikleri gibi, ona mümkün olan her şeyi de vermek istiyorlar. Ama işte bence, bu dürtülerini dizginleyip vermeyerek çocuklarına iyilik etmiş olurlar.
Elleriyle tatminsiz ve mutsuz bireyler yetiştirdiklerinin farkında değiller.
24 yaşındakilerin altına içkiyi yasaklayan zihniyet şu an nelerle meşgul acaba? Bu konuya da bir el atıp küçük çocuklara cep telefonunu yasaklasalar ya.
Radyasyon da en az içki kadar zararlı ne de olsa...