Para toplasak da sussalar iyi olmaz mı?

Sunday People, Live Aid konseriyle ilgili 14 Temmuz 1985’te şöyle yazmıştı:
“Dünyanın görüp göreceği en büyük rock şovu dün sağır edici bir gürültüyle başladı. Prenses Diana kuliste 60 yıldızla tanıştırılırken pop idolleriyle buluşmanın verdiği heyecanını gizleyemiyordu. Partinin tadını çıkaran jean’li rock hayranlarını izleyen Prens Charles ise ‘Kendime bir kot pantolon almam gerekecek’ diyordu.”
Live Aid 80’lerin olayıydı.
Ne öncesinde ne de sonrasında onun gibi gürültü koparan bir kampanya gördük. Aynen Spandau Ballet’den Gary Kemp’in konser sonrası dediği gibi: “Bir daha asla, en azından bu kuşağın müzisyenleriyle böyle bir organizasyon gerçekleşmeyecek.”
Haklıydı.
Live Aid’i Bob Geldof’a borçluyduk.
1984’te Batı insanı televizyonlar yoluyla Etiyopya’daki açlıkla tanışmış ve dehşete düşmüştü. Evinin oturma odasında, görüntüler karşısında kendini kaybedenlerden biri de Boomtown Rats’in solisti Geldof’tu. Afrika’daki acı karşısında ayaklarını uzatıp oturamayacağına karar veren Geldof harekete geçti. Para toplamak için Ultravox’un solisti ve gitaristi Midge Fre ile beraber “Do They Know It’s Christmas” şarkısını yazdı. Daha sonra müzik sektöründe tanıdığı kim varsa kapısına dayandı ve bu single’ı Afrika’ya yardım için parasız kaydetmeye ikna etti.
25 Kasım 1984’te Sting’den George Michael’a, Bono’dan Duran Duran’a 40 pop yıldızı Londra’nın batı yakasındaki bir stüdyoya doluştu. 7 Aralık’ta piyasaya çıkan “Do They Know It’s Christmas” o güne kadar en hızlı satan single oldu ve 8 milyon pound’luk bir gelir sağladı.
70 bin dolarlık beklentiyle yola çıkan Geldof baktı bu işte potansiyel var, Afrika’ya yardımı artırmak için bir de konser planladı: Live Aid.
13 Temmuz 1985’te Londra’daki Wembley Stadyumu ile Philadelphia’daki JFK Stadyumu’nda U2, Queen, Madonna, Elton John, Eric Clapton gibi ünlüler art arda sahneye çıktı. Hatta Phil Collins güne Londra’da solo performansla başladı, sonra Concorde’la uçarak okyanus ötesindeki diğer konsere yetişip kendi şarkılarını söylemeden önce Clapton’ın arkasında davul çaldı.
100’den fazla müzisyen sahnede hep birlikte “We are the World” diye haykırdı.
Sadece konserde olanlar değil, Japonya’dan Avustralya’ya dünya çapında milyonlarca kişi konseri televizyondan izledi.
Live Aid başta olmak üzere 80’lerde kampanyalar böyleydi; büyük, gürültülü, enerjik, insanlarla iç içe, yüz yüze.
Çarşamba Dünya AIDS Günü’ydü.
Değişen dünyada her şey gibi kampanya da sanal aleme taşınacaktı. Peki nasıl?
Lady Gaga, Usher, Justin Timberlake, Elijah Wood, Serena Willams ve Khloe Kardashian gibi ünlüler kampanyaya destek olmak için bizi sanal alemde “kendilerinden mahrum etme” yolunu seçtiler.
Şöyle... 1 milyon dolarlık bağış toplanana kadar bu ünlüler Twitter ve Facebook gibi sosyal paylaşım platformlarında sessiz kalacak, hiçbir şey yazmayacak. Yani sanal alemde bir süreliğine ölüp bağışlar 1 milyon doları bulunca yeniden dirilecekler.
Eskiye göre bu para şüphesiz çok daha hızlı toplanacak. Ama...
80’lerde karşılığında lezzetli bir müzik ziyafeti çekiyorduk. Olayın ruhu vardı.
Şimdi elimize ne geçiyor? Kim Kardashian’ın “Çoook uykum var. Yedi dakika uyumam lazım” tweet’lerine bir an önce yeniden kavuşma şansı mı? Peh.

Bunlardan mı mahrum kalacağız?

Lady Gaga: “Sizi çok özledim küçük canavarlar. Sizin için çok çalışıyordum. Yeni müziğimi duymanız için sabırsızlanıyorum.”
Usher: “Hindi, yeşillik, BigMac ve peynir, patates. şükran Günü’ne başlıyoruz. Ha ha.”
Justin Timberlake: “Twitter’da sır tutabilecek kimse var mı?”
Serena Williams: “Annem bana geldi ve köpeğini çaldım. Onu çok seviyorum! Bana ve iki köpeğime sokuluyor. Biz kocaman mutlu bir aileyiz!! ıyi geceler çocuklar.”
Khloe Kardashian: “Bu elbiseyi çooook seviyorum. Benim için onu çaldığına göre belli ki Kimmie de sevmiş. Hahahha hırsız!”
Alicia Keys: “Dün ve bugün hepimiz adına, sevgi ve ışığın yolumuzu açık etmesi için dua ettim.”