Futbolcular ve karıları şimdi ne halt edecek?

Hadi dürüst olun.
Louis Vuitton çantaların, bavulların logosunu, desenini çıkarın...
Yine kolunuza takmaya razı mısınız?
Tamam, çok kaliteliler, 10 yıl kullansanız bozulmuyorlar.
Ama yine soruyorum...
Takar mısınız?
Marc Jacobs’ın fantezi ürünlerinden bahsetmiyorum ama markanın bilindik ürünlerinden desenini, yani bir nevi logosunu çıkardığınızda son derece sıkıcı, sıradan bir görünüme sahipler. Yalan mı?
Aynı şeyi Missoni için de söyleyebiliriz, Burberry için de, Chanel için de, Armani için de, Dior ve daha bir dolu marka için de...
Çünkü bazılarımız üstündekini aldığı yerin adını tüm dünyaya ilan etme konusunda acayip iştahlı. Bugüne kadar göğsünde Polo Ralph Lauren ya da Tommy Hilfiger logosunu bir kez olsun taşımamış erkeklere sempatim bundan. O kadar azlar ki... Sokaklarda ilan panosu gibi böyleleri varken markalar neden binlerce dolarlık ilanlar verirler, soru işareti.
Aslında her şeyin sorumlusu Lacoste. Logosunu kurucusu Rene Lacoste’un tenis kortlarındaki lakabı “timsah”a borçlu olan marka, küçük timsahını erkek tişörtlerinin sol tarafına eklemlediğinden beri logolar birçokları için lüksün simgesi haline geldi.
Kıyafetlerdeki logoların yükselişine son 30 yıl içinde tanık olduk. Gösteriş için tüketme heveslisi yeni zengin sınıfın yeşerdiği 80’lerde başladı logo merakı. Louis Vuitton’undan Hermes’ine, Chanel’inden Prada’sına lüks markaların topu yeni reklam yolları aradı. Logolarını ya da logodan geri kalmayan desenlerini iyice göze sokmaya başladı.
Fakat iki yıl önceki, 30’ların Büyük Buhran’ından sonra dünyanın yaşadığı en derin kriz Batılı hayat tarzlarında, giyim kuşam ve alışveriş alışkanlıklarında travma etkisi yarattı.
Bir şeyler değişecekti elbet. Öyle de oldu.
Tekmeyi yiyenlerden biri logolar oldu.
Markalar logoları fırlatmasalar da, kullanımlarında epey hesaplı davranmaya başladı. Yaz başında çantalarındaki G amblemiyle beynimize kazınan Gucci, logosunu hafiften gizlemeye başladığından beri kârının yükseldiğini ilan etti.
Birçok lüks markayı çatısı altında toplayan PPR’ın yöneticisi Francois-Henri Pinault “Daha az logonun kullanıldığı, daha ketum lükse doğru gidiyoruz” dedi.
Son dönemde yapılan araştırmalar da kıyafete yüksek meblağlar bayılan tüketicilerin artık markasını avaz avaz bağırmayan ürünleri tercih ettiğini gösteriyor. Gucci ve Chanel gibi markalar yerine Chloe ve Alexander Wang gibi daha sessiz markalara doğru bir kayma da söz konusu.
Tabii ateş düştüğü yeri yakar. Krizin çok da damardan hissedilmediği Uzakdoğu ve Ortadoğu ülkelerinde (bizde de tabii) hâlâ logolu ürünlere talep var; yani doya doya görgüsüzlüğünüzü sergileyebilirsiniz.
Ama sıra size de gelecek. Ve merak ediyorum, acaba o zaman futbolcular ve karıları ne halt edecek...

Taklidi aslından fazla satıyor

Logolu ürünler konusunu taklitlerinden ayrı düşünemeyiz. Sadece moda sektöründe değil, her alanda. Logo patlamasıyla beraber dünyada taklit yan sanayii de patladı. Dana Thomas’ın “Deluxe How Luxury Lost Its Lustre” kitabında inanılmaz rakamlara yer veriliyor. Meraklısı buyursun...
? IACC’ye göre bugün küresel ticaretin yüzde yedisi (600 milyar dolar) sahtecilik.
? 2000’de Küresel Sahtecilik Karşıtı Grup dünyadaki giysilerin ve ayakkabıların yüzde 11’inin sahte olduğunu açıkladı.
? Dünya Gümrük Birliği’ne göre moda sektörü her yıl 9.2 milyar dolarını sahteciliğe kaptırıyor.
? Avrupa Komisyonu’nun 2002 tarihli raporuna göre sahte kıyafet, aksesuvar, parfüm ve güzellik ürünleri AB’nin gayrisafi milli hasılasını her yıl 6 milyar dolar azaltıyor ve 10,800 işe mâl oluyor.
? Söylemeye gerek var mı bilmem... Moda ürünlerinin en popüler ve kârlı sahteleri lüks markaların logolarıyla bezeli olanlar. Yani sahtecilikle hukuk mücadelesi içindeki markalar biraz ettiklerini buluyor, 80’lerden itibaren göze soktukları logolarının bedelini ödüyor.