Sonunda birileri “güzel” ağladı!

Bunları yaşamadan ağlayan kadın yoktur arkadaş!
Ben dahil.
Ağlarsam korkup kaçarsın, sevgili gözü yaşlı kadından ürken Habitus okuru, o kadar iddialı konuşuyorum.
Gerçek hayatta durum böyleyken bir de bizim dizilere bakınız. Bir tane bile “gerçek” ağlama göremezsiniz! Birçok diziden “aşırı numaradan ağlayan oyuncu” yüzünden soğudum, yemin ediyorum. Ben soğan soyarken bile daha çok ağlıyorum.
Nasıl ağlamaktır o? Sorarım size. Makyaj akmaz, ifade değişmez, ama surat ıslaktır.
O gözyaşları bir türlü silinmez... Normalde ağlarken gözyaşınızı ve burnunuzu silersiniz ve bunu gayriihtiyari yaparsınız ancak dizilerimizde o ıslak suratlara bir mendil değmez. (Tabii kadının ağladığını gösteren TEK emare surattaki su, elbette silmeyecekler...)
¡¡¡
Yalnız bir kişinin hakkını teslim etmek istiyorum.
Beren Saat’i perşembe günkü performansından dolayı alkışlıyorum.
Annesi ile birlikte yatakta otururken ağladığı sahne on numaraydı.
Son yıllarda Türk televizyonlarında gördüğüm en gerçekçi ağlama sahnesiydi...
Ağlayamayan oyuncularımız Beren’in bu sahnesini tekrar tekrar izlesin, derslerini alsın.
Öyle göz damlası desteğiyle mum gibi durarak, nemli gözlerle ufuklara bakarak ağlanmıyor arkadaş! Yapan yapıyor işte...

Ne olur “yeni” bir şey

Bazen yenilikten ölesiye korktuğumuzu düşünüyorum.
Kavak Yelleri’nin tanıtımında Oasis’in Stop Crying Your Heart Out’u kullanılmış. Yavaşlatılarak gösterilen sahnelere eşlik ediyor...
Bu, Ashton Kutcher’ın başrolünde olduğu nefis film Butterfly Effect’in soundtrack’indeki şarkılardan biri.
Hatta film, bu şarkı eşliğinde ve aynen Kavak Yelleri’ndeki gibi yavaş çekim biter.�
Keşke “bunun zaten yapılmışı var, biz de aynı etkiyi yakalayalım” demek yerine başka bir şarkı, yeni bir şey denenseymiş...
Kavak Yelleri iyi ve genç bir dizi, çok izleniyor ve seviliyor, yani yenilik yapmaktan çekinmeye lüzum yok...