Altın Kelebek notları...

Güzel bir olay sebebiyle bir araya gelemiyoruz artık. 

Güzel bir olay için bir araya geldiğimizde bile, bunun acı ile sonuçlanmayacağını kestiremiyoruz.
Paranoyak olduk. Haklı olarak paranoyak olduk.
Çok sıkı güvenlik önlemleri vardı Altın Kelebek’in yapıldığı Zorlu Performans Merkezi’nin kapısında.
Eskiden “davet fareleri” için sıkı tutulurdu güvenlik, bu defa malum sebeplerden ötürü.
Bir yandan herkes gergindi, evden çıkmadan herkes illa aklından kötü senaryolar geçirdi ama hem güvenliğin son derece sıkı tutulması, hem de “inadına hayat” diyen konuklarımız sayesinde hepimiz orada eksiksiz bulunduk.
Güzel bir gece geçirdik.
Bu senenin koşulları bir yana, Altın Kelebek’in koşturmacası her sene birbirine benzer, aylar öncesinden başlar.
Konukları organize etmek, gecenin akışını belirlemek zor iştir.
Söz konusu “şöhret” müessesesi olduğu için, Altın Kelebek organizasyonu, bu alanda yapılabilecek en stresli işler arasında sayılır.
O gerilime canlı canlı şahit olmuş bir gazete çalışanı olarak, Kelebek ekibinin büyük bir alkışı hak ettiğini söylemeliyim.
Bu sene, sahneye çıkan konukların konuşmalarında diğer senelere nazaran büyük fark vardı.
İçinde ülkece bulunduğumuz “Hata yapsan eğilme, aksine efelen, asla özür dileme” ruh hali herkesi öyle bunalttı ki, konuşma yapan ödüllü konukların çoğu “Bizleri hatasıyla sevabıyla seven herkese teşekkür ederiz” temalı cümleler kurdu.
Öyle ya, sadece izleyiciler tarafından sevilen şöhretler için değil, hayatın kendisi için geçerli bu durum.
İnsanlar hem kendilerini, hem başkalarını, hem hayatı iyisiyle kötüsüyle kabul etmeli... Özür dilemek güçsüzlük sayılmamalı.
Bu sene takındıkları mütevazı tavır, verdikleri “Hatalarımız, eksikliklerimiz insanlık halidir, bizi böyle sevdiğiniz için teşekkür ederiz” mesajı için bir alkış da gecenin ödüllü konuklarına...

Öykü Serter’e bravo!

* Ödül alanlar arasında en iyi konuşmalardan biri bence Öykü Serter’e aitti. Bana kalırsa da çok geç gelmiş ve nihayet gelmiş bir ödüldür bu. Öykü Serter, Türkiye’nin tartışmasız en iyi sunucularından biridir ve alanında zirvededir.

Neden sevdim Serter’in konuşmasını?
Çünkü “politik doğrucu” değildi.
İçinden ne geliyorsa, başına ne geldiyse, bugüne dek mesleki açıdan ne yaşadıysa, çıktı ve özet olarak takır takır anlattı.
Sadece “sevenlerine” de teşekkür edebilirdi fakat ayağına çelme takanlara da teşekkür etti, hatta “Olmasaydınız, olmazdım” diye bitirdi konuşmasını.
Söz konusu medya olunca, kariyer savaşları daha kanlı oluyor.
Kafalara daha sert basıyor kariyer hırslıları.
Ama eninde sonunda, uzun vadede, –her konuda olduğu gibi- birilerinin kafasına basa basa yükselenler, güç peşinde koşarken ciğeri solanlar değil, işini doğru yapan, iyi yapanlar kazanıyor.

* Gülben Ergen günümüz koşullarında cesur bir iş yaptı. “Etliye sütlüye karışmamayı” da tercih edebilirdi ama o canlı yayında Can Dündar’a arka çıkmayı tercih etti. Alkışlıyoruz.

* Tüm salonun aynı anda duygu patlaması yaşadığı dakikalar, Ataberk Mutlu’nın ödül alarak sahnede hüngür hüngür ağladığı ve teşekkür konuşmasını yaptığı anlarda yaşandı.
Öyle içimiz kararmış ki farkında değiliz, insanın kalbini eriten, güzel hislerle dolduran anlarda yaşadığımız duygu patlaması da en uçta oluyor.
İyi güzel, sıcak hisleri ne kadar özlemişiz.
Ataberk konuşurken kendimi frenlemekte zorlandım, zira ağlamamı durduramayacağım endişesiyle Kezban filmindeki Hülya Koçyiğit gibi elimin tersini burnuma götürüp, HIK HIK sesleri çıkararak yan yan koşmak suretiyle salondan bir süre ayrılmak zorunda kaldım ve bu konuda tek başıma değildim.
O sırada geceye beraber katıldığımız Hürriyet Cumartesi yazarı Tolga Akyıldız “Fekat NNNmelike... Nayır, nnmetin olmalısın” diyerek beni avutuyordu...

* Ve gecenin sunucusu Halit Ergenç... Ergenç görevinin altından başarıyla kalktı tebrik ederim kendisini.