Biz utandık siz ne yapıyorsunuz?

EN BÜYÜK UTANCIMIZ

Bu haftayı Türk yakın tarihinin en büyük ayıbını anarak geçirdik. Başta Adnan Menderes olmak üzere Demokrat Partili bakanlardan Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu ve  Maliye Bakanı Hasan Polatkan’ın 27 Mayıs ihtilalcileri tarafından idam edilmelerinin 49'uncu yıl dönümüydü.

O günleri yaşamış bir insanım.

O günlerde 27 Mayıs İhtilalini heyecanla desteklemiştim. Ardından idamlarla birlikte nevrim döndü ve yapılanlardan iğrendim.

Bu üç insanın idamına bugün isimlerini dahi bilmediğimiz bir grup teğmen yüzbaşı-albay karar verdi. Milli Birlik Komitesi'ne baskı yaptılar ve yangından mal kaçırır gibi bu üç kişiyi astılar.  Belki o gün vatana sevgilerini böyle gösterdiklerini sanıyorlardı. Oysa  bugün  hayatta kalanları herhalde utançlarından sokaklara çıkamıyor, kimselerle konuşamıyordur.

Hepimiz bu büyük ayıbı daha uzun zaman yaşayacağız. Onlardan ne kadar af dilesek de kendimizi affettiremeyeceğiz.

NİYE YUNAN ADALARINI KISKANIYORUM...

Yıllar boyunca Yunan adalarını uzaktan seyrettik. Bizim için düşmanın bağrımıza batırdığı bıçak gibiydiler.  Tek  ilgimiz  "Silahlanıyorlar mı?", "Havaalanı var mı?", "Kıta sahanlığı olur mu?" sorularına yanıt aramakla sınırlıydı.

Son 5 yıldır ise "cruise" gemileri, yatlar, guletler ve Atlasjet gibi direkt uçan uçak şirketleriyle adaları adeta yeniden keşfettik. Nerdeyse Türkiye'ye ucuz bir alternatif tatil bölgesi oldular. Yanı başımızdaki 12 adanın lokantalarını ezberledik. Bayram'da ise Mykonos'un ünlü plajlarını Tarkan'ın şarkılarıyla yıktık.

Peki bu adaların sırrı ne?

Mykonos'un 20 Mil güneybatısında bulunan Sifnos’tan  örnek vererek anlatayım.

Sifnos'un sahilleri 70 Kilometre. Bütün  adanın yüzölçümü 75 Kilometrekare. Nüfusu 2000 kadar. Ancak gelin görün ki, Kamares Limanı'na günde en aşağı 5 defa  adalar arası gemiler geliyor, turistleri bırakıyor. Liman küçük, yanında pırıl pırıl plajı var. Plajın ve yolun kenarında lokantalar, barlar. Müzik hafif, kimse kimseyi rahatsız etmiyor. Limandaki turizm acentalarından araba, motosiklet, ATV kiralanıyor, otel odası bulunuyor.

Ancak hareket orada bitmiyor. Bir otobüs sizi 1.40 Euro'ya 6 Kilometre ileride yüksek bir platoya, başkent Apollonia'ya çıkarıyor. İşte orada Yunan adalarının niye bu kadar ünlü olduğunu görüyorsunuz...

Bembeyaz iki katlı evler, pencereler kapılar mavi, eflatun boyalı. Sokaklar daracık, büyük taşlarla döşenmiş, taşların etrafı beyaz boyalı. Her taraftan bugenvil çiçeği sarkıyor. Butikler, lokantalar, barlar birbirini kovalıyor. Satılan mal genellikle Hint, salkım saçak giysiler. Dikkatinizi ilk çeken ilan yokluğu: “Meşhur kebabçı Yorgo”, "Dişçi Yani, "Muhasebeci Eftelya" diye tabelalar yok. Çünkü  yasak. Sokakta bir uçtan diğer uca bez parçaları sallanmıyor. En önemlisi işportacı yok.

Bütün binalar iki katı geçmiyor. Adalarda kimse "kottan" faydalanmıyor.

Gece Apollonia'nın barları lokantaları canlanıyor, dükkanlar ışıl ışıl. Yediğiniz yemek iki kişi  karidesiyle, içkisiyle 50 euro (100 lira)’yu geçmiyor. Çoğu   zaman çok altında bile kalıyor.

Apollonia'dan sıkıldınız mı, 3 kilometre ötede bir tepede Kastro diye bir ortaçağ şehri sizi bekliyor. Yine pırıl pırıl sokaklar, barlar, lokantalar. Uzaktan hafif bir caz müziği.

Gündüzleri ise turkuvaz renkli pırıl pırıl denizlerde yüzüyorsunuz. Platys Yalos, Faros, sadece bir kaç plaj. Arkalarında küçük lokantalar, tepelerde beyaz, mavi boyalı manastırlar.

Bütün buralara deliksiz, çukursuz kaymak gibi asfalt  yollardan gidiliyor. Etrafta da, inşaat molozu yok.

Bu size anlattığım sadece bir ada. Yunanca bir kitaba göre Yunanistan'ın 777 adası varmış! Yarısı yukarıda anlattığım gibiyse gelin de kıskanmayın.

BALBAY VE ÖZKAN’I BEKLİYORUZ...
 
Referandum telaşına geldi ve Mustafa Balbay ile Tuncay Özkan unutuldu.
 
Oysa unutulmamaları gerekiyor.
 
Ergenekon duruşmasının en zayıf halkası, bu iki meslektaşımızın durumudur.
 
Mahkeme heyetinde adeta bir inatlaşma havası var.
 
Kamuoyu ise bir açıklama bekliyor.
 
Tuncay ve Balbay’ın neden hala içerde tutulduğunu anlamak imkansız.
 
Bu konuda mahkeme heyeti sağlıklı bir açıklama yapamaz mı?
 
Hele Tuncay bar bar bağırıyor. “Ya bana suçumu söyleyin veya beni bırakın çıkayım” diyor. Bu, son derece önemli bir sorudur ve yargıçlar bunu yanıtlamak zorundadırlar. Kamuoyu vicdanını rahatlatmak, onların görevidir.
 
Bu iki insanın kaçmasından mı korkuluyor?
 
Delilleri karartacakları mı sanılıyor?
 
Nedir gerekçe?
 
Yıllar sonra, suçsuz oldukları anlaşılınca, tutukluluk halindeyken içerde geçirdikleri zamanı onlara kim geri verecek?
 
Ergenekon uzadıkça ve bu gibi kanayan yaralar kapatılmadıkça, yakın tarihimizin böylesine önemli bir davası üzerinde düşen gölgeler yaygınlaşacaktır.
 
Bir de yargı reformundan söz ediyor, yargı vesayetinden kurtulacağımızı söylüyorlar.

Hadi canım sizde...

“BORU” DEĞİL!

Yıllar önce Gazprom için Ruslarla birlikte bir belgesel yapmıştım. Taa Sibirya’dan Türkiye’ye doğalgaz getiriyorlardı. O boru hattının ne zor şartlarda döşendiğine, ne badireler atlattığına bire bir tanık oldum. Yeri kazıp boru döşemek ne kadar zor olabilir diyeceksiniz. Vallahi “boru” değil; zor iş. Geçen gün gazetede bir haber ilişti gözüme. Erciyas Çelik Boru adında bir şirket Cezayir’de dünyanın bir seferde döşenen en uzun su boru hattını yapmış. Şöyle bir soruşturdum. Şirket son yıllarda krizlere rağmen yüzde 50 civarında büyümüş, üzerine bir de ihracat şampiyonu olmuş; taa Brezilya’ya bile boru satmış. Bir Türk firmasının, hem de henüz 20 yıllık bir firmanın alanında bu kadar başarılı olmasına şaşırmadım desem yalan olur. Bravo. Boru işi, “boru” muymuş değil miymiş tüm dünyaya göstermişler…

RİYAKARLIK SANKİ RUHUMUZA İŞLEMİŞ...

Gayet tabiidir ki, genelleştiremeyiz. Ancak toplumuzda öyle garip yaklaşımlar var ki, bir türlü değişmiyor.
 
Dikkatlice bakınca hemen görüyorsunuz.
 
Sözünü ettiğim eğilimlerden biri, Güç'e veya Güçlü’ye sempatik görünmek veya yalakalıklık etme. Amaç, Güçlü olandan bir şeyler koparabilmek veya kendine bir kötülük gelmemesini sağlamak.
 
En son örneklerden birini vereyim.
 
27 Mayıs ihtilali lideri ve sonrasında da Cumhurbaşkanı olan Cemal Gürsel’in adının bir stattan sökülmesi.
 
1968’de, herhalde askere sempatik görünmek isteyen bir bakan veya belediye başkanı tarafından konulan isim, bugün kaldırılıyor.
 
Neden o adı koydunuz?
 
Bugün neden kaldırıyorsunuz?
 
Gürsel adını verirken, ya “Askerlere sempatik görüneyim” veya “Askerleri sinirlendirip işimi bozmayayım”demişlerdir.
 
Güçlünün yanında olma dürtüsü...
 
Diğer bir eğilim de, değer yargılarımızdaki oynaklık.
 
Sezen Aksu’ nun adını bir sokağa veriyorsunuz.
 
Neden?
 
Çok ünlü, çok sevilen, sempatik bir sanatçı.
 
Sonra birgün, dün alkışladığınız o sanatçı sizin düşüncelerinize ters düşüyor.
 
Hemen alaşağı etme, idam sehpasına götürme kampanyası açılıyor.
 
Değer yargılarımız son derece oynak.
 
Bu, toplum içindeki dengelerin hala bir yere oturamadığının en belirgin işaretidir. Bugün alkışladığınız fikir, parti veya kişiyi yarın yerlerde çiğnemeye kalktığınız taktirde, demokrasiniz de yerli yerine oturmaz.
 
Türkiye’nin resmi de aynen böyledir: Değer yargıları ve demokrasi kuralları sürekli değişen bir ülke.
 
Bu arada, size dostça bir öneri:

Eğer resmini veya adınızı, büyük törenlerle bir yerlere asmak isteyen çıkarsa...

Bu şekilde ölümsüzleştirileceğinizi söyleyip sizi ikna etmeye uğraşırlarsa...

Aman, tuzağa düşmeyin.

Hemen itiraz edin.

Hemen reddedin.

Bu oyuna gelmeyin.

- PS: Son haberlere göre, EVET’çiler, Sezen Aksu’ya destek vermek ve İzmir’deki gelişmeye tepki göstermek için, birçok yerde Sezen’in adını sokak ve bulvarlara vermeye başlamışlar. Aman dikkat, Aksu bu tuzağa düşmemeli. Bugünkü EVET’çiler, yarın başka bir konuya kızıp isimleri yeniden kazıtabilirler. Sezen nazikçe bu talepleri reddetmeli.