Müzikli hayallere kapı aralayın
Bomontiada’daki sergiyi son gününde de olsa yakaladığıma sevinmekle, gidip gezemeyen, göremeyenler adına duyduğum üzüntüyle karışık hissin etkisindeyim.
Mamut Art Project’in her sene umut veren genç sanatçıların eserlerini hem konunun yetkin isimlerinin hem de sanat meraklılarının karşısına taşıyor.
Bu yıl da genç sanatçıların heyecan verici, düşündürücü, kuytuda bırakılmış veya bırakılmaya çalışılan sorunlar üzerine soru veya yanıt üreten, malzeme konusunda kendisini sınırlamayan, ufku geniş eserleri toplanmış.
Sergiyi ve bazılarının etkisinden uzun süre kurtulamayacağım eserleri kaçıranlar için bir teselli ikramiyesi olduğunu, sergi, eserler ve sanatçılarla ilgili bilgilere www.mamutartproject.com üzerinden ulaşabileceğinizi de not düşmüş olayım.
Mamut Art Project 2021’in bünyesinde gerçekleşen “Dreamgigs” ve “Dreamscapes” sergileri “meseleyi bir müziksever olarak kişiselleştirmemi” de sağladı.
“Hayal Konserler” diye kestirmeden çevirebileceğimiz bölümde bir kısmı takibimde olan, bir kısmını da bu sayede tanıdığım genç sanatçıların konserler için tasarladıkları posterler var.
Hoodbas’in küratörlüğünde çoğu asla gerçekleşmemiş ve gerçekleşme imkânı bulunmayan konserlerin posterleriyle kaplı duvarı olduğu gibi evime nakletmek isterdim doğrusu.
Grafik tasarım açısından her biri muhteşem olan posterlerin “müjdelediği” konserlerin ve konser mekânlarının izinde gezerken sanatçıları harekete geçiren hikâyeler, bazen travmalar da karşınıza çıkıyor.
Mesela meşhur Akmar Pasajı’nda bir Rage Against The Machine konseri. Of! Muhteşem olmaz mıydı? Elbette Kadıköy merkezli küçük bir sarsıntı geçirirdi İstanbul ve elbette unutulmaz bir hadise olurdu.
Posteri tasarlayan Volkan Akdemir, 1990’larda temelsiz, cehaletle beslenen “satanist avı” günlerinde polisin metalci avına çıkıp Akmar Pasajı’ndan tuttuğunu alıp götürdüğü günlere dönüyor. Bir süre önce kaybettiğimiz “Apaçi” Ayhan’ın, metalcilikle de hiç alakası olmayan bu sessiz, şahane ruhun alınıp götürülmesi gibi dev bir saçmalığa bir konser afişiyle geliveriyor işte cevap...
Bazı posterler karşısında “Aaa, ben bu konseri nasıl kaçırmışım?” hissine kapıldığım da oldu. Mesela Peyote’deki Nekropsi konseri için tasarlanan müthiş çalışma. Nekropsi ve Peyote; olağan şüpheliler...
Cennet Bahçesi’nde bir The Doors konseri?
Beach Boys’un Hezarfen Havaalanı’nı sallayıp yuvarladığı konser?
Fleet Foxes’ın Ahırkapı’daki hıdrellez performansı?
Tülay German, Ezhel ve Neşet Ertaş üçlüsünün Unkapanı’nda İMÇ’de yarattıkları ortak ve elbette kusursuz fırtına?
Hepsinin harikulade posterleri mevcut; konserler asla yapılmamış, yapılamayacak olsa da...
Hayal konserlerin posterlerinde artık kapanmış mekânlar, kaybolmuş zamanlar da dikiliveriyor karşınıza.
Mesela Captain Hook’da bir Nine Inch Nails konseri... Captain Hook, 1990’ların efsane mekânı, Athena’nın ortamları alev topuna çevirdiği olay mahali... Zaten Nine Inch Nails öncesinde Athena ile Mor ve Ötesi de ön grup olarak çıkıyor. Ne konser olurdu ama? Herhalde sahneyle seyirci arasındaki tel örgü yıkılırdı diyeceğim ama o yıllarda çok denemiştik, yıkamamıştık!
Mesela AKM’de bir Tom Waits konseri. Yıllarca bekledik, İKSV yıllarca usanmadan denedi fakat Tom Waits’i ikna etmek mümkün olmadı ki; zaten son yıllarda bırakın konser vermeyi, bulunduğu şehirden bile pek hareket etmiyor... Yine de yaşatıyoruz hayalini posterlerde işte...
Bir ihtimal bu posterler İstanbul sokaklarında belirecek; henüz kesinleşmiş bir durum yok ama heves var, çaba var...
Ben yine de “çevrimiçi de olsa” bu harikulade posterlere bakmanızı, kendi müzikli hayallerinize kapı aralamanızı, “Hayatın dertleri zehir, David Bowie panzehir” diyerek teselli bulmanızı tavsiye ederim...
(www.mamutartproject.com)
