Kutu kutu pense

Çıkarmış, gördük.
“Ayakkabı ve zenginlik” algısı, Filipinler’in “Çelik Kelebek” lakaplı “först leydi”si Imelda Marcos’un 2 bin 700 çift ayakkabısından ibaret olan bir kuşaktanız.
Artık “ayakkabı” denildiğinde banka genel müdürünün evinden çıkan bu kutuları hatırlayacağız.
Gözlerimizi kapattığımızda “O kadar paraya o yatak örtüsünde mi yatılır be abi?” dedirten bir zeminde görüntülenen para balyalarını göreceğiz.

*

İçişleri Bakanı’nın mahdumu o para sayma makinesini kendisi mi almıştır, yoksa polis operasyonda vakit kazanmak için mi istetmiştir bilemiyorum. Fakat bundan böyle görgüsüzlükle harmanlanmış zenginliğin anıtı olarak dikilecektir hafızalarımızda...
Milyon dolarları kule yapıp yanında sırıtarak hatıra fotoğrafı çektiren “yancıların” bu fotoğrafı bir de pişkin şekilde “feys”te paylaşmalarını düşüneceğiz bugünleri konuşurken...

*

“Bana İsrail’in/faiz lobisinin/Amerika’nın oyunu mu bu?” diyenler de, “Maklube soğuk yenen bir yemektir” diyerek Okyanusötesi’ni işaret edenler için de geçerli olacaktır herhalde bu “balya arsızlığı” imajları.
“Yesinler birbirlerini” diyenler de, “Beni ye, gazetedeki köşemi ye, liderimi yeme!” diyenler de unutamayacaktır herhalde bu görüntüleri.

*

Benim gibi evindeki ayakkabı kutularının tek hâkimi kedisi olanlar da böyle düşünecektir, “Öküz öldü ortaklık bitti” diyen ve artık birbirlerini “kullanışlı aptallar” olarak değerlendirenler de...
Gelecek kuşaklara da eski bir çocuk oyununun remiksi miras kalacaktır herhalde:
“Kutu kutu pense/Rüşvet müşvet yerse/Arkadaşı küsüp/Arkasını dönse...”