×
Diskler Lennon’un çenesine ulaşınca
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
Yazılacak albümleri ayırdığım köşede göz kararı ölçtüğüm bir “öbeklenme limiti” var.
Yeni CD eklendiği zaman öbeğin yüksekliği, kitaplıkta Hunter Davies’in “The Beatles”ına erişince “Kabakulak Operasyonu” yapma zamanı geldiğini anlıyorum.
Ang Lee’nin 1969’daki Woodstock Festival’de geçen “Taking Woodstock” filminin soundtrack’ini dinledikten sonra kutusunu öbeğe bırakınca John Lennon’un çene bölümünün kapandığını gördüm.
O zaman madem “Taking Woodstock” dedim, oradan başlayayım...
*
Taking Woodstock/ Orijinal Film Müziği (Rhino): Bir dönem filmi için Woodstock’ı seçmek, işin müzik kısmını hem kolay hem zor hale getiriyor. Kolay çünkü malzeme çok; zor çünkü yine malzeme çok! Ang Lee’nin filmi için 17 parçalık bir albüm hazırlanmış. 4 parça Danny Elfman imzalı ve bu film için üretilmiş. Geriye kalan 13 parça ise festivalin parlak yıldızlarının canlı veya stüdyo kayıtlarından seçilmiş. Dönemin ruhunu yansıtan, küçük bir yardım çantası havasındaki albümde şu isimler var:
The Doors, Arlo Guthrie, Grateful Dead, The Band, Canned Heat, Janis Joplin, The Paul Butterfield Blues Band, Country Joe McDonald, Love... Woodstock’ın 40’ıncı yılı nedeniyle pek çok iyi ve kapsamlı derlemenin çıktığı dönemde kavruk kalabilir. Ancak işlevsel ve pratik olduğunu düşünene de hak veririm.
*
Arctic Monkeys/ Humbug (Domino): Albümü dinlemeye başlayalı çok oldu. Fakat yazmak için “Aaa unuttum!” demem gerekiyormuş.
İlk albümden itibaren dikkatli sayılabilecek şekilde takip ettim Arctic Monkeys’i.
Britanya müzik basını bazen vasat grupları feci gazlar. Temkini elden bırakmadan takip ettim o yüzden.
Alex Turner parlak bir insan. Koşusunu tökezlemeden, hızla ve dengesini koruyarak ilerliyor.
Bu albüm için prodüktör Josh Homme’yi seçmek bile başlı başına dahiyane bir fikir.
Heyecan verici yeni rock grubu bulmak konusu giderek zorlayıcı bir hal alırken Kings of Leon gibi, Yeah Yeah Yeahs gibi itinayla korunması gereken bir ekip olduğunu kanıtlıyor “Humbug”da Monkeys.
Coşmuş gitarlar, ciğerden söylenen şarkılar iyidir, takılın.
*
The Jacksons (Sony BMG)/ John McLaughlin (Sony BMG): Sony’nin “hesaplı beşi bir yerde” serisi “Original Album Classics”te sıra bu kez The Jacksons ve John McLaughlin kutucuklarında.
Önce Jacksons... 1968’de Diana Ross’un ellerinden tutup efsanevi Motown şirketine götürdüğü Jackson Biraderler, “Jackson Five” adı altında şöhreti bulmuştu. Fakat 1976’da Motown’ı terk ettiler, “The Jacksons” olarak Epic şirketiyle anlaştılar. Bu sadece mali yapıda değil müzikal yapıda da değişimi işaret ediyordu.
Filizlenen “disko müziği” için yüksek kalibre şarkılar üretmeyi başardılar elbette. “Blame It On The Boogie” ve “Can You Feel It” bu dönemden çıkma klasiklerdir mesela.
Fakat küçük kardeş Michael’ın solo yıldızının parlaması, karizmasının kardeşlerini kat be kat aşması The Jacksons’ı da etkisizleştirdi. Bu kutudaki 5 albüm (The Jacksons, Goin’ Places, Destiny, Triumph, Victory) Michael Jackson fanatikleri için arşiv değeri taşıyor.
*
John McLaughlin (Sony BMG): Geniş, çok geniş ve çok güzel bir diskografi John McLaughlin’inki. Miles Davis’in Bitches Brew albümünden bu yana baksanız bile 40 yıllık hikaye.
McLaughlin’in set için seçilen 5 albümü “Shakti”, “A Handful of Beauty”, “Natural Elements”, “Electric Guitarist, Electric Sighs” ve “Electric Dreams.”
Genel hatlarıyla Shankar ile kurduğu “Shakti” ile başlayan ve yeniden -bir daha!- elektrik gitara döndüğü dönem. Yani doğu felsefesi, Miles, 1960’ların başında Londra’da esen blues rüzgârı, Trilok Gurtu filan harman olmuş ve demlenmiş McLaughlin’de. 1970’lerin John McLauglin’ine bakmak ve bazı derin sesleri kovalamak için uygun bir set.
*
Michael Jackson, This Is It (Sony Music) Film kısa bir süre için gösterildi, DVD yolda. Bu arada Michael Jackson’ın son performansından enstantaneler içeren “This Is It” müzik albümü olarak da çıktı. İki disklik albümde bol MJ fotoğrafı ve bol hit parça yer alıyor. Bir MJ hayranını mutlu edecek pek çok şarkı var.
Hit parça konusunda sıkıntısı yoktu Michael’ın. “Beat It”ten “Man In The Mirror”a kadar çoğu yer bulmuş albümde. Diğer “hit toplamaları”ndan en büyük farkı, bildik bazı parçaların bilinmedik versiyonlarını da içermesi. İş MJ dinlemeye geldiğinde garanticiyim; “Thriller”ı koyar, dinlerim!
Ang Lee’nin 1969’daki Woodstock Festival’de geçen “Taking Woodstock” filminin soundtrack’ini dinledikten sonra kutusunu öbeğe bırakınca John Lennon’un çene bölümünün kapandığını gördüm.
O zaman madem “Taking Woodstock” dedim, oradan başlayayım...
*
Taking Woodstock/ Orijinal Film Müziği (Rhino): Bir dönem filmi için Woodstock’ı seçmek, işin müzik kısmını hem kolay hem zor hale getiriyor. Kolay çünkü malzeme çok; zor çünkü yine malzeme çok! Ang Lee’nin filmi için 17 parçalık bir albüm hazırlanmış. 4 parça Danny Elfman imzalı ve bu film için üretilmiş. Geriye kalan 13 parça ise festivalin parlak yıldızlarının canlı veya stüdyo kayıtlarından seçilmiş. Dönemin ruhunu yansıtan, küçük bir yardım çantası havasındaki albümde şu isimler var:
The Doors, Arlo Guthrie, Grateful Dead, The Band, Canned Heat, Janis Joplin, The Paul Butterfield Blues Band, Country Joe McDonald, Love... Woodstock’ın 40’ıncı yılı nedeniyle pek çok iyi ve kapsamlı derlemenin çıktığı dönemde kavruk kalabilir. Ancak işlevsel ve pratik olduğunu düşünene de hak veririm.
*
Arctic Monkeys/ Humbug (Domino): Albümü dinlemeye başlayalı çok oldu. Fakat yazmak için “Aaa unuttum!” demem gerekiyormuş.
İlk albümden itibaren dikkatli sayılabilecek şekilde takip ettim Arctic Monkeys’i.
Britanya müzik basını bazen vasat grupları feci gazlar. Temkini elden bırakmadan takip ettim o yüzden.
Alex Turner parlak bir insan. Koşusunu tökezlemeden, hızla ve dengesini koruyarak ilerliyor.
Bu albüm için prodüktör Josh Homme’yi seçmek bile başlı başına dahiyane bir fikir.
Heyecan verici yeni rock grubu bulmak konusu giderek zorlayıcı bir hal alırken Kings of Leon gibi, Yeah Yeah Yeahs gibi itinayla korunması gereken bir ekip olduğunu kanıtlıyor “Humbug”da Monkeys.
Coşmuş gitarlar, ciğerden söylenen şarkılar iyidir, takılın.
*
The Jacksons (Sony BMG)/ John McLaughlin (Sony BMG): Sony’nin “hesaplı beşi bir yerde” serisi “Original Album Classics”te sıra bu kez The Jacksons ve John McLaughlin kutucuklarında.
Önce Jacksons... 1968’de Diana Ross’un ellerinden tutup efsanevi Motown şirketine götürdüğü Jackson Biraderler, “Jackson Five” adı altında şöhreti bulmuştu. Fakat 1976’da Motown’ı terk ettiler, “The Jacksons” olarak Epic şirketiyle anlaştılar. Bu sadece mali yapıda değil müzikal yapıda da değişimi işaret ediyordu.
Filizlenen “disko müziği” için yüksek kalibre şarkılar üretmeyi başardılar elbette. “Blame It On The Boogie” ve “Can You Feel It” bu dönemden çıkma klasiklerdir mesela.
Fakat küçük kardeş Michael’ın solo yıldızının parlaması, karizmasının kardeşlerini kat be kat aşması The Jacksons’ı da etkisizleştirdi. Bu kutudaki 5 albüm (The Jacksons, Goin’ Places, Destiny, Triumph, Victory) Michael Jackson fanatikleri için arşiv değeri taşıyor.
*
John McLaughlin (Sony BMG): Geniş, çok geniş ve çok güzel bir diskografi John McLaughlin’inki. Miles Davis’in Bitches Brew albümünden bu yana baksanız bile 40 yıllık hikaye.
McLaughlin’in set için seçilen 5 albümü “Shakti”, “A Handful of Beauty”, “Natural Elements”, “Electric Guitarist, Electric Sighs” ve “Electric Dreams.”
Genel hatlarıyla Shankar ile kurduğu “Shakti” ile başlayan ve yeniden -bir daha!- elektrik gitara döndüğü dönem. Yani doğu felsefesi, Miles, 1960’ların başında Londra’da esen blues rüzgârı, Trilok Gurtu filan harman olmuş ve demlenmiş McLaughlin’de. 1970’lerin John McLauglin’ine bakmak ve bazı derin sesleri kovalamak için uygun bir set.
*
Michael Jackson, This Is It (Sony Music) Film kısa bir süre için gösterildi, DVD yolda. Bu arada Michael Jackson’ın son performansından enstantaneler içeren “This Is It” müzik albümü olarak da çıktı. İki disklik albümde bol MJ fotoğrafı ve bol hit parça yer alıyor. Bir MJ hayranını mutlu edecek pek çok şarkı var.
Hit parça konusunda sıkıntısı yoktu Michael’ın. “Beat It”ten “Man In The Mirror”a kadar çoğu yer bulmuş albümde. Diğer “hit toplamaları”ndan en büyük farkı, bildik bazı parçaların bilinmedik versiyonlarını da içermesi. İş MJ dinlemeye geldiğinde garanticiyim; “Thriller”ı koyar, dinlerim!
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
